I protect you ✔

.19.

p.o.v Niall.

Ik word vrolijk wakker. Ik ben 16 jaar nu. Rustig loop ik naar beneden waar alleen Emma nog zit. 'heey lieverd, hoe heb je geslapen' vraagt ze aan mij. 'goed, en jij' vraag ik. 'goed' antwoord ze. ik doe mijn ochtendroutine en rond 12 uur ga ik naar mijn zangles.

Ja ik heb wel langer al zangles gehad maar ja, ik had er niet veel mee gedaan. En nu ik mee mag doen met de x-factor ga ik weer oefenen. Het is over 3 weken, dus een korte tijd. Maar het gaat me lukken. Het was wel echt het beste cadeau ever aangezien ik dit zo graag wou. Alleen hoe weet ze dat ik kan zingen? Eigenlijk maakt het niet zo veel uit. Ik ga nu elke dag oefenen, dat weet ik zeker.

Dag na dag gaat voorbij. Het is 3 weken verder en vandaag ga ik naar de x-factor. Ik heb er zo veel zin in. Op dit moment zit ik met Emma, Sofie en Jade in de auto op weg naar de x-factor. Ik ben alleen zo bang dat ik niet door ga. Zelf vind ik mijn stem niet geweldig, maar mijn zangleraar zegt dat mijn stem geweldig is, en heel uniek. Maar misschien heeft hij wel gewoon medelijden met mij.

Na lang rijden komen we eindelijk aan bij het gebouw. Ik vind het zo spannend. Ik pak de hand van Emma en die van Jade en loop zo naar binnen. Daar meld ik me aan en daarna krijg ik een nummertje. Nu word het wachten.

Ok ga op een stoel zitten en gelijk kruipt Jade op mijn schoot. Zo zit ik een hele tijd, tot dat mijn naam word geroepen. Zenuwachtig sta ik op. Emma wenst me nog veel succes. Van Sofie krijg ik een gelukspoppetje en van Jade krijg ik een kus op mijn voorhoofd. Dan loop ik met de man mee.

Ik krijg een microfoon en word het podium op gehaald. Daar begint eerst een heel praatje en daarna mag ik beginnen met zingen. Ik vind het echt zo slecht gaan maar dat vind ik eigenlijk altijd.

Ik doe precies wat de leraar heeft gezegd. Na het lied krijg ik complimenten en commentaar. En nu komt het stemmen. Ik vind het zo spannend. Als ik niet door ga sta ik echt voor schud en dan word ik nog erger gepest.

Er gaat een spannende minuut voorbij. Nu komt het beslissende antwoord. 'voor mij is het een Ja' zegt ze. Van blijdschap spring ik in de lucht. Snel ren ik het podium af naar Emma waar ik in haar armen spring. 'goed gedaan lieverd' zegt ze. 'bedankt' zeg ik blij terug. Dit is de mooiste dag van mijn leven. Mensen vinden mijn stem mooi. na al die tijd.

Met zijn 4e gaan we naar huis toe waar we een klein feestje hebben. Rond 11 uur lig ik vrolijk in bed. Dit is echt een geweldige dag. Ik ben gewoon door naar de volgende ronde in de x-factor. Misschien gaat het nu wel beter op school. Met allemaal positieve gedachtes val ik in slaap.

-----------------

Er gaan een paar weken voorbij. Vandaag is de bootcamp bij de x-factor.ij lijkt dit wel leuk. Alleen we moeten dansen, en als ik iets niet kan is het wel dansen. Op dit moment zit ik met wat mensen die ook door zijn te praten. over 10 minuutjes beginnen we.

Na 10 minuten worden we op het podium geroepen. En zo begint de dag. Ik vind het wel jammer dat ik Jade, Sofie en Emma vanavond pas weer zie. Eigenlijk mis ik ze nu al. Na veel oefenen op het dansen moet ik beginnen. Ik zeg niet dat ik fantastisch ben maar ik doe mijn best. Na het dansen moeten we nog zingen. Daar ben ik al een stuk beter in dan dansen.

Snel oefen ik nog een keer het liedje en dan is het wachten tot ik aan de beurt ben. Na 4 optredens ben ik eindelijk. Ik stik van de zenuwen. Zenuwachtig loop ik het podium op en begin met zingen. Na mijn optreden loop ik weer weg. En nu word het wachten. Wat als het niet goed was.

Als ik nu niet doorga. En ik moet nog super lang wachten. Al deze spanning. Ik kan het niet aan. En ik heb echt niks om de tijd mee te doden. Een beetje op deze stoel zitten. Ik kan wel gaan praten met mensen maar ik houd er niet van om met vreemde mensen te praten.

En ik ken ze niet echt goed. Dus zijn ze voor mij vreemde. Na een tijdje zitten en nadenken hoe het nu thuis zou gaan sta ik op en loop ik naar het eten. Ik heb gewoon zo veel honger door de zenuwen. Ik pak een donut, kippenpoot, en ik pak een zakje chips. Er ligt zo veel lekkers. Dit is gewoon de hemel. Alleen hier ga ik wel dood van de zenuwen.

'heey' hoor ik ineens achter me. Ik kijk achter me en zie daar een jongen staan. 'hooi' antwoord ik terug. 'ook zo zenuwachtig voor de uitslag' vraagt de jongen. 'ja. En niet zo'n beetje ook' antwoord ik terug. 'hoe heet je' vraagt de jongen. 'Niall' antwoord ik. 'ik heet James' zegt de jongen. 'mag ik komen zitten' vraagt hij wijzend naar de stoel naast mij. Ik knik.

James gaat zitten en zo beginnen we een gezellig gesprek. Door het gesprek vergeet ik de tijd, en die vliegt voorbij. Als ik nu niet doorga heb ik er wel een vriendschap aan overgehouden.

Na een lang en gezellig gesprek word iedereen geroepen. Zenuwachtig sta ik op. Ik heb niet al te veel vertrouwen in mezelf op dit moment. Er waren zo veel goede tussen.

Samen met James loop ik naar het podium. Daar staan we dan. Ik denk dat ik nog nooit zo zenuwachtig ben geweest. Omstebeurt word er een naam gezegd. Na een paar namen geef ik de hoop eigenlijk al op. Ik word steeds nerveuzer. Ik heb hier zo hard voor gewerkt. Dit wou ik zo graag. En dan word de laatste naam gezegd. Maar het is alles behalve mijn naam.

Arme Niall