I protect you ✔

.54.

p.o.v Liam

ik loop naar mijn kamer gevolgd door de jongens en mijn ouders. de rest van de ouders is naar het hotel waar wij ook slapen. op mijn kamer praten we nog een hele tijd tot dat iedereen word weggestuurd. door de mooie dag heeft Sofie vandaag haar therapie niet gehad. dat word vanavond weer een nachtmerrie. wel zielig.

maar het probleem is dat ik haar niet zo snel rustig krijg. ze word rustig zodra ze bij Niall is. dat komt doordat ze heeft gezien dat Niall zijn ogen sloot en lang niet meer wakker werd. en dat had ik niet. de heletijd droomt ze dat Niall dood gaat. ook nu hij leeft zal ze dat doen. en dan wil ze naar Niall om te kijken of hij nog leeft. wat echt heel zielig is. alleen maar omdat ze hem heeft zien neergaan.

dus dat word vanavond nog wat. Niall is wakker dus ik kan haar altijd naar hem toe brengen. na nog even wat gepraat te hebben vallen we alle 3 in slaap.

ik word midden in de nacht wakker van Sofie die hard aan het huilen is. ze zweet weer en is echt hard aan het trillen. 'Sofie word wakker' zeg ik gelijk. snel stap ik uit mijn bed, zonder krukken. ik til haar op zodat Anne niet wakker word en loop de kamer uit. 'Sofie. word nou wakker' zeg ik wanhopig. ze moet wakker worden. dit lijkt meer op een paniekaanval. ze zweet echt een zwembad bij elkaar en ze trilt alsof er een aardbeving bezig is. Niall moet haar wakker krijgen. ze wil niet naar mijn stem luisteren.

snel loop ik door naar Niall zijn afdeling. daar loop ik zijn kamer in waar ik hem zie slapen. eigenlijk wil ik hem niet wekken. maar ik heb geen anderen keus. 'Niall word wakker' roep ik hard. hij word gelijk wakker en kijkt slaperig om zich heen. zodra hij Sofie ziet is hij klaar wakker. 'geef haar eens aan mij' zegt hij. ik leg Sofie bij Niall neer die haar over haar hoofd heen wrijft en allemaal dingen in haar oor fluistert. en dan ineens schieten haar ogen open. ze kijkt verward om zich heen en begint dan nog harder te huilen op Niall zijn borst.

je ziet dat Niall pijn heeft maar dat hij Sofie wil troosten. 'stil maar. ik leef nog' zegt hij. langzaam kalmeert ze waarna ze naar Niall kijkt. 'alles is goed' zegt hij zacht. 'Liam. dat leek echt meer op een paniekaanval dan een nachtmerrie' zegt Niall. 'ja ik weet het' antwoord ik. 'anders laat haar bij mij slapen. dan kan ik haar gelijk troosten. en hebben jij en Anne weer wat meer plek' stelt Niall voor.

ik knik, wens ze welterusten en loop dan naar onze kamer waar Anne nog vredig ligt ze slapen. heel voorzichtig ga ik er weer bij liggen waarna ik ook in slaap val.