I protect you ✔

.45.

p.o.v Niall

Na de gezellige week thuis moeten we weer verder op tour. Jade en Sofie gaan nog wel gewoon mee. Ik kan ze gewoon niet missen. Mama en Emma vinden het wel jammer dat we weer weg moesten en zeiden vooral dat we moesten oppassen. Mama blijft gewoon bij Emma wonen omdat ze niet veel meer kan en zodat ik geen stress heb bij wie ik moet wonen, want ik zou echt niet kunnen kiezen hoor.

Op dit moment zitten we in het vliegtuig naar Italië, waar onze volgende show zal zijn. We zitten niet bij de rest, die zien we pas op het vliegveld in Italië. Jade is super schattig met mijn vingers en haren aan het spelen, en Sofie ligt tegen mij aan te slapen. Ze zijn zo schattig. Jade haar tong hangt half uit haar mond en ze kijkt geconcentreerd naar mijn vingers waarmee ze aan het spelen is. Echt te schattig!

Na een vliegreis van 2 uur komen we eindelijk aan in Rome. We zullen wel de laatste zijn omdat wij langer moeten vliegen. Maar wat maakt het ook uit? Van beide pak ik 1 hand vast en zo loop ik het vliegtuig uit. Alle 3 hebben we een rugzak met handbagage op ons rug wat er wel leuk uit zal zien. Ik weet niet waarom maar ik denk dat gewoon. Ik vind het wel knap dat ik in het vliegtuig niet ben herkend, en ik had niet eens vermommingen op.

Samen met Sofie en Jade loop ik naar een ruimte die speciaal voor ons is. Zodra ik de deur open doe word ik gelijk om mijn hals gevlogen. Louis. 'wat heb ik jou gemist' zegt hij of dat we een stel zijn. Soms is hij echt raar. Soms? Bijna altijd. Na Louis geef ik ook de rest van de jongens een knuffel gevolgd door Sofie en Jade. bij Liam blijven ze wat langer knuffelen wat echt super schattig is.

Ze hebben echt een goede band met Liam. Jade komt weer terug naar mij rennen en Sofie pakt Liam zijn hand vast wat hem een glimlach oplevert. Zo schattig dit. Oke, ik zeg het echt te vaak. Met zijn alle lopen we naar onze bus waar we gelijk instappen omdat we zijn omringt door fans.

Volgens mij heeft Jade ook claustrofobie. Net begon ze zwaar te ademen, en druk om zich heen te kijken. Ook deed ze haar handen op haar oren. Dat is wel een tikkeltje erger dan dat ik het heb. Best wel zielig vind ik. Ik weet hoe het voelt, en zij heeft het dan nog erger. Bij mij voelt het dan alsof alles op me af komt. Maar ze legt haar handen op haar oren, dus misschien hoort ze ook nog dingen dan. Ze raakte bijna in een paniekaanval.

Zodra we in de bus zijn kijk ik haar bezorgd aan. Ik weet dat ze er een keer op is getest. 'Jade, heb je claustrofobie' vraag ik aan haar. Onzeker schud ze haar hoofd. 'ben je eerlijk' vraag ik aan haar. Weer schud ze haar hoofd. 'waarom schudden je je hoofd toen ik het vroeg' vraag ik haar. 'ik schaam me ervoor' zegt ze super schattig. 'waarom? Ik heb het ook hoor' antwoord ik. 'ik vind niet leuk' antwoord ze met wat tranen in haar ogen.

Snel trek ik haar in een knuffel. 'het is niet erg. Ze zullen je er niet om pesten hoor. Het kan ja vervelend zijn maar je went eraan' spreek ik haar toe. Langzaam kijkt ze me aan. Er is een kleine twinkeling in haar ogen wat haar echt heel schattig maakt. Oke, ik zeg het te vaak. Ik geef haar een glimlach en daarna een kus op haar voorhoofd wat haar laat glimlachen.

Na nog even zo te hebben gestaan gaan we naar de rest. Sofie zit bij Liam op schoot met zijn haar te spelen terwijl Liam met haar aan het praten is. Of misschien wel een verhaaltje aan het vertellen. Hij kent heel veel verhalen. Jade en ik gaan erbij zitten en zo vervolgd onze reis naar het hotel. Morgen hebben we hier 1 show en dan gaan we weer door in Europa. Ik weet niet waar we dan naartoe gaan maar volgens mij hebben we niet super veel optredens in Europa.

Net zoals in Nederland hebben we nu een dagje vrij. Ik denk dat ik weer samen met Liam door de stad ga lopen, als hij dat wil. Aangekomen in het hotel worden er kamerverdelingen gemaakt. Er is 1 kamer voor 4 er 1 voor 3. 'Liam, wil je met ons op een kamer' vraag ik hem gelijk. Hij knikt enthousiast en zo krijgen we de 4 persoonskamer.

Met zijn 4e lopen we naar boven waar we onze spullen op de kamer zetten. 'komen jullie met mij mee de stad verkennen' vraagt Liam. Gelijk knik ik waarna ik Jade haar hand pak. Liam pakt die van Sofie en zo lopen we naar buiten. In de grote stad aangekomen kijken we wat rond, in winkels, bij wat monumenten en bij eetzaken. Sofie en Jade hebben beide al een ijsje op en ze vermaken zich volgens mij wel.

Als je zo kijkt, worden ze zo snel groot. Ik kan me het moment nog herinneren dat Jade niet kon lopen en ik haar dus altijd optilde. De momenten dat we altijd samen boven in bed lagen. Ik heb zo veel goede herinneringen met haar. Ook wel met Sofie, maar met Jade meer. Ze is gewoon mijn alles. Zonder haar wil ik niet eens meer verder.

Na ik denk 2 uur lopen stoppen we bij een ijscozaak. Liam en ik hebben nog geen ijsje gehad en daar hebben we toch echt wel zin in. Alleen er staat een best wel lange rij. Maakt niet uit. Met zijn 4e gaan we in de rij staan, waar we het gezellig hebben. Zodra we bijna aan de beurt zijn word er een hand op mijn mond gelegd en word ik uit de rij getrokken.

Van de schrik laat ik Jade haar hand los. Ik kan niet naar achter kijken want mijn hoofd ligt op de persoon zijn borst. Wie kan dit zijn? Er gaat maar 1 naam door mijn hoofd.

Papa.

De persoon laat me los en gelijk wil ik weg rennen. 'ik zou blijven staan als ik jou was' zegt de zware stem van papa. Shit, ik had het kunnen weten. We hadden ook beveiliging moeten meenemen. Ik had kunnen verwachten dat hij hier rond liep.

Voorzichtig draai ik me om waar ik in de ogen van papa kijk. De ogen waar ik nooit meer in wou kijken. 'hee Niall, lang niet meer gezien' zegt papa met een gemene lach. 'eigenlijk wou ik dat ook zo houden' zeg ik bot terug. 'heb je nog iets te zeggen voor je dood' vraagt hij. Dit word dus de laatste minuut van mijn leven. Hij richt zijn geweer op mij en gelijk kijken een paar mensen ons geschrokken aan. 'ja, ik wil even zeggen dat je echt een klootzak bent' zeg ik. 'kan ik mee leven' antwoordt hij.

En toen gebeurde het. De trekker werd overgehaald. En daar ging mijn leven. Hij komt met een topsnelheid in mijn rechterborst en gelijk val ik neer. Het word steeds zwarter voor mijn ogen. 'Niall' is het laatste wat ik hoorde voordat het over is.