I protect you ✔

.52.

p.o.v Liam

'waar zijn de kinderen' vraagt Emma. 'die zijn met de jongens buiten spelen' antwoord ik. 'en hoe gaat het eigenlijk met jou' vraagt Lily. 'het gaat wel goed. alleen soms wat pijn. maar dat stelt niks voor' zeg ik. 'je hoeft je niet groot te houden he Liam. ik weet dat ze jou als een soort van vader zien maar ook die huilen soms. en ik zie dat je veel pijn hebt' zegt Emma. 'nee. ik wil niet huilen' antwoord ik. 'soms lucht dat heel erg op. en nu zien alleen wij het' zegt Lily.

langzaam rolt er een eenzame traan over mijn wang heen. 'het doet zo veel pijn. elke kleine aanraking of beweging. en de meiden zitten er soms op, waardoor ik moeite doe niet te gaan schreeuwen' geef ik toe. 'waarom haal je er geen dokter bij. die kan je pijnstillers geven. en tegen de meiden moet je gewoon zeggen dat ze dat niet mogen doen' zegt Emma. 'maar ik wil geen pijnstillers' protesteer ik. 'het helpt je Liam. echt waar' zegt Lily. ik zucht en knik dan waarna Emma de kamer uit loopt en na een paar minuten terug komt met een dokter.

'wat voor een pijn is het' vraagt de man. 'een stekende pijn. het gaat door mijn hele been' antwoord ik. 'ik kan niet meer doen dan pijnstillers. als het blijft aanhouden moet je het aangeven' zegt de dokter. hij legt 2 pakjes met pijnstillers naast mijn bed en loopt dan weg. snel pak ik een pijnstiller die ik in mijn mond doe.

'oo ja. Anne, Sofie en ik waren nog bij Niall geweest' zeg ik. 'schrokken ze niet' vraagt Emma. 'nee. ik had eerst gekeken of het niet te erg was. maar Anne dacht dat hij sliep en zei dus dat hij een slaapkop is' zeg ik lachend. 'echt iets voor haar' zegt Emma. 'en ze hebben nog verhaaltjes verteld tegen Niall. ook over gister' zeg ik. 'het zijn echt schatjes' zegt Lily.

'ik denk dat door dat hij Anne en Sofie heeft horen spreken het beter is gegaan. dat hem dat goed doet. we moeten ze vaker met Niall laten praten' zegt Lily. 'dat is wel logisch. de meiden waren alles voor hem dus nou hij hun stem heeft gehoort wil hij misschien strijden voor ze' zeg ik meer tegen mezelf. 'dat is een goede' zegt Emma tegen me. 'morgen zal ik wel weer met ze naar Niall' zeg ik.

'heb je nog last van je been' vraagt Lily aan mij. 'minder als eerst' antwoord ik. 'Sofie is echt helemaal gechoqueerd door wat ze heeft gezien. ik heb haar vannacht met moeite wakker moeten krijgen. ze lag te zweten, te trillen en te huilen' zeg ik terug denkend aan het moment. 'het is ook niet niks wat ze heeft gezien. maar het komt goed, ze krijgt hulp' zegt Emma. 'ik vind het echt zielig voor haar' zeg ik. 'wij ook. maar er valt niet meer aan te doen dan haar hulp bieden. we kunnen haar niet hersenspoelen' zegt Lily.

Na 2 uur komen de jongens binnen met Anne en Sofie in hun armen. 'die zullen slapen' zegt Zayn. ze worden beide bij mij op bed gelegd en ik sla mijn arm om ze heen. 'bedankt dat jullie ons helpen met de kinderen' zegt Emma. 'het is niks' antwoord ik. 'jawel, het zijn er 2. anders is er toch echt iets mis' zegt Louis droog.

'hoe gaat het met Niall' vraagt Harry. 'een grote vooruitgang. ik ga morgen terug met Anne en Sofie. ik denk dat het door hun komt' zeg ik. de jongens geven elkaar van blijdschap een high- five. 'we krijgen onze vriend terug' zegt Louis blij.

na nog even gepraat te hebben gaan Emma en Lily weer naar Niall. de jongens zouden zo ook naar huis toe gaan omdat ze moe zijn. ze moesten vandaag al die concerten afzeggen en dan weer iets regelen voor de mensen die zouden komen. waarschijnlijk zal het management ook wel kwaad zijn. maar aan de andere kant krijgen we wel veel aandacht. ik weet niet wat ze zijn op dit moment.

na een tijdje zie ik dat Anne en Sofie nog steeds liggen te slapen. na een paar minuten val ik zelf ook in slaap.

de volgende ochtend word ik wakker van de verpleegster die ontbijt komt brengen. met zijn 3e eten we het op. daarna stappen Anne en Sofie weer het bed uit. ik pak mijn krukken en loop achter hun aan naar Niall zijn kamer toe.