I protect you ✔

.47.

p.o.v liam

3 uur later zit ik in een ziekenhuis kamer met een gehecht been. Ik mag nog niet weg. Jade en Sofie liggen beide bij mij in bed te slapen. Ik snap het. Dit is een lange dag geweest, een schokkende dag. Zodra ik aan alles terug denk komen er tranen in mijn ogen.

Ik dacht dat het een normale dag zou worden, maar nu lig ik in een ziekenhuis met Niall, en ik weet niet hoe het met hem gaat. Ik begin zacht te huilen zodra ik eraan denk. Met trillende handen pak ik mijn mobiel. Ik zoek het nummer van Louis en bel die. Hij staat boven aan. Er word gelijk opgenomen. 'gast, waar zijn jullie? je moest al een uur terug zijn' zegt Louis gelijk. 'we zijn in het ziekenhuis. Alsjeblieft kom snel' zeg ik met een trillende stem.

'wat, in het ziekenhuis? Wat is er gebeurt? We komen gelijk' zegt Louis gestrest en wat hard. Daarna word er opgehangen. Langzaam word Jade wakker. Ze kijkt verward om zich heen en dan naar mij. 'waar is Niall' vraagt ze aan mij. 'ik weet het niet' antwoord ik. Er komen kleine traantjes in haar ogen waarna ik haar snel in een knuffel trek. 'wat is er' vraag ik haar. 'Niall ons achtergelaten' zegt ze huilend. 'nee niet waar. Hij komt nog terug, ik weet het zeker' zeg ik haar.

Langzaam veegt ze haar traantjes weg en komt ze tegen me aanliggen. Voorzichtig slaat ze haar armpjes om me heen en kijkt ze me aan. 'alles komt goed' zeg ik voordat de deur openvliegt en er 3 bezorgde jongens staan. 'Liam' zeggen ze tegelijk. 'wat is er gebeurt? Waar is Niall' vraagt Harry gelijk. 'er is veel gebeurt. En waar Niall is, dat ga ik zo even vragen' zeg ik waardoor ze me nog bezorgder aankijken.

Alle 3 pakken ze een stoel en gaan ze aan de rand van mijn bed zitten. 'we mogen hier eigenlijk niet zijn maar we hebben ze gedwongen' zegt Zayn. Jade klimt over het bed naar Harry toe waar ze gaat zitten. 'vertel wat er is gebeurt' zegt Zayn.

'we waren gewoon een ijsje aan het halen en stonden in de rij. Toen we bijna aan de beurt waren hoorde ik een schot. Ik keek om me heen en zag Niall op de grond liggen met een bloedvlek bij zijn borst. De vader wou dat ik de kinderen zou geven, maar dat deed ik echt niet. Hij vroeg het nog een keer toen de politie er bijna was. Ik weigerde en hij schoot me door mijn been. Ik heb ze toen nog steeds niet losgelaten en hij werd meegenomen. Niall werd als eerst weggevoerd en daarna hebben ze mij ook meegenomen, al was het wat onderhandelen omdat ik Sofie en Jade echt niet alleen daar liet staan. Ik maak me zo'n zorgen. Dadelijk is Niall dood. Ik weet niks over zijn toestand' zeg ik met tranen in mijn ogen.

'dat is echt heftig' zegt Louis. 'hoe gaat het met jou' vraagt Zayn. 'gaat wel. Daar maak ik me niet zo'n zorgen over. Ik maak me alleen maar zorgen over Niall. Ik wil weten hoe hij eraan toe is. En ik wil dat Sofie en Jade veilig blijven, dus die blijven bij een van ons en je laat ze nooit alleen. Behalve op de wc' zeg ik. 'het komt wel goed. We zullen zo om Niall vragen, en we houden de kinderen bij ons, of bij jou' antwoord Harry.

Na nog even gepraat te hebben moet ik toch echt weten hoe het met Niall gaat. Ik druk op de rode knop bij mijn bed en binnen een minuut staat er een dokter in mijn kamer die me raar aankijkt. 'weet u hoe het gaat met Niall Horan? Hij is onze beste vriend. We moeten het weten, ook voor zijn zusjes' zeg ik. De man klikt wat op zijn ipad en kijkt me dan weer aan.

'de toestand van meneer Horan is op dit moment niet zo goed. Hij heeft veel bloed verloren en is door zijn borst heen geschoten. Er zijn geen ingewanden kapot wat een opluchting is. Hij is nu is een coma. Is hij daar over een maand niet uit, zal hij als dood worden verklaard' zegt de dokter. 'is dat goed of slecht' vraag ik voor de zekerheid. 'dat is slecht. Er is een best wel grote kans dat hij het niet zal overleven' zegt de dokter.

Gelijk ontstaan er tranen in mijn ogen. Dat kan niet, niet Niall. Iedereen behalve hem. Hij is echt de behulpzaamste, liefste, zorgzaamste en gevoeligste jongen die ik ooit ben tegen gekomen. Hij is gewoon zo perfect vind ik. Te perfect om dood te gaan. Ik zou mezelf opofferen voor Niall. Hij is gewoon zo aardig, niemand kan daar tegen op. En echt een doorzetter. Hij moet nu ook doorzetten, het moet.

Langzaam rollen de tranen over mijn wangen terwijl de dokter weer de deur sluit. 'niet Niall' zeg ik huilend. 'het komt goed. Heb hoop want hij is sterk' zegt Louis. Weer pak ik mijn telefoon en zoek het nummer van Emma. Ze moet nu wel komen. Ze moet het weten. Ik zoek haar nummer en druk dan op het groene hoorentje. Gelijk word er opgenomen.

'hooi met Emma' word er gezegd. 'hooi met Liam' zeg ik snikkend. 'Liam, wat is er' vraagt ze zodra ze me hoort. 'Niall, hij ligt in coma in het ziekenhuis. Kom hier naartoe en neem zijn moeder ook mee. Het gaat niet goed' zeg ik huilend. 'hij is wat?! Hoe? Liam rustig aan. Het komt goed. Maak je niet te druk. We nemen gelijk het vliegtuig naar jullie toe' zegt ze.

Je zou zo denken dat Niall een kind van Emma is. Emma is ook al zo lief. 'is goed' antwoord ik. 'we zullen er vanavond zijn' zegt ze. 'is goed' antwoord ik afwezig. 'zijn Jade en Sofie wel bij jou' vraagt ze. Ik vroeg me al af wanneer ze dat zou gaan vragen. Als moeder zou ik daar dan toch ook bezorgd om zijn.

'die zijn bij mij, veilig en ongedeerd. Hun is niks gebeurt. Ook Zayn, Louis en Harry zijn ongedeerd' antwoord ik. 'gelukkig' antwoord ze. 'ik moet gaan pakken' zegt ze. 'is goed' antwoord ik. 'hou je sterk Liam. Tot vanavond' zegt ze voordat ze ophangt. Ik leg mijn telefoon weg en begin dan te huilen.

Zayn pakt voorzichtig de nog slapende Sofie van mijn bed af en legt die op het bed naast me. Louis loopt op me af en geeft me een knuffel. Ik weet niet eens waarom ik huil. Ik denk omdat ik bezorgd ben. Bezorgd dat mijn beste vriend het niet haalt. Allemaal door zijn eigen vader.