I protect you ✔

epiloog

p.o.v Niall

een paar weken later.

het is 4 weken later en ik mag eindelijk uit het ziekenhuis. ik pak al mijn spullen en loop dan samen met Sofie en Anne het ziekenhuis uit. mama en Emma zijn hier ook nog steeds. ook de ouders van Liam zijn er nog. maar de rest is al naar huis. we hebben ook bedacht dat de tour nu geen zin heeft.

we hebben iedereen zijn geld terug gegeven en wat fan spullen gegeven. we wisten niks beter. we hebben nu gewoon een te grote schok gehad om nog door te gaan. en ik moet nog goed aansterken. mama en Emma kwamen elke dag langs in het ziekenhuis wat ik wel echt heel erg lief vond. zodra ik het ziekenhuis uitloop staat er gelijk veel paparazzi.

Anne begint gelijk zwaarder te ademen. ik til haar op en pak Sofie haar hand goed vast. Anne is aan het huilen wat echt super zielig is. 'kan iedereen wat afstand nemen. ik weet dat het groot nieuws is maar Anne heeft erge claustrofobie' zeg ik. er zijn veel mensen die gewoon beleefd aan de kant stappen. maar ook een paar die gewoon foto's blijven maken.

zonder er nog maar wat aandacht aan te schenken loop ik door naar de auto die geregeld was voor me. samen met Anne en Sofie ga ik achterin zitten en rijden we naar het hotel.

daar aangekomen loop ik naar boven waar al veel koffers staan. iedereen gaat naar huis. ook mijn koffers staan er al. ik denk dat mama en Emma dat hebben gedaan. zodra iedereen op de gang staat geven we nog een groepsknuffel en wensen we elkaar veel geluk.

we zien elkaar gelukkig wel weer over een paar weken. maar we moesten gewoon even rust na deze ervaring. samen met Anne, Sofie, mama en Emma verlaat ik de rest. we rijden naar het vliegveld, gaan in het vliegtuig en nu is het wachten.

na 10 minuutjes stijgt het vliegtuig op. en na een paar uur zijn we weer veilig geland. we pakken onze spullen en rijden dan naar huis. daar aangekomen plof ik gelijk op de bank neer. Emma en mama gingen samen koken. Sofie en Anne komen beide bij mij liggen. Anne gaat op mijn schoot zitten en Sofie legt haar hoofd op mijn schouder. op veel momenten is het leven toch wel leuk. als ik met familie ben. of met vrienden. maar vooral als ik op het podium sta geniet ik gewoon.

al mijn zorgen eruit spelen en zingen. dat is mijn passie. en dat mijn leven daar zo van veranderd is. ik heb mijn moeder daardoor gewoon weer terug. ook heb is Sofie en Emma erbij gekregen. en natuurlijk blijft Anne altijd mijn nummer 1. ze is en blijft mijn kleine zusje. Sofie is ook wel lief, maar Anne heb ik vanaf haar geboorte verzorgd. ze is mijn nummer 1. en als ze later een tiener is zal ik haar tegen alle gevaren beschermen.
i will protect her. 

Dit is het einde van I protect you. Ik hoop dat het leuk was.