5‹‹

1.4K 140 24
                                    

Pintu dibuka. Semua tundukkan badan menyamai paras 90°. Aku hanya mengikut langkah mereka.

Bunyi tapak kaki melangkah. Lama sikit, baru aku bangun. Sakit belakang aku sebab tunduk lama. Huh!

“mon”

“nae?” orang yang bercakap denganku tadi  menyahut.

“semua dah kemas?”

“dah.. Tapi belum siap sepenuhnya. Mianhe puan” dia tundukkan badan.

“gwenchana... Tapi pastikan siap sepenuhnya sebelum anak saya sampai nanti”

“nae.. Arraso”

Matanya bertembung denganku.

“so, ni pekerja baru?” jari telunjuknya menunjukkan arah aku. Uish.. Berdebar bak hang.

“nae” aku angguk. Badan ditundukkan sedikit sebagai tanda hormat.

“k.. Buat kerja masing²”

Semua bergerak ke tempat masing². Aku? Aku masih kaku di situ. Yelah. Baru masuk kerja hari ni kot.

“awak!”

Aku pandang kanan. Aku pandang kiri. Kosong. Takde orang yang ada di situ. Dia panggil aku ke?

Aku halakan jari telunjukku tepat di hadapan mukaku.

“haah.. Awaklah. Mari sini” dia menggamitku supaya rapat dengannya. Aku pun menurut perintah jelah.

“so, nama?”

“anyyeong.. Song jihyo imnida”

“jihyo.. K, jihyo ada kerja apa² ke sekarang?” puan.. Sekarang kerja saya maid ler.

Aku geleng.

“k, kalau macam tu.. Jihyo tolong kemas bilik anak ahjumma ye”

Aku tengah pelik sekarang. Dia gelarkan diri dia ahjumma erk? Asal eh?

“nae.. Baik puan” aku mula melangkah pergi. Namun tiga tapak aku melangkah, namaku dipanggil lagi.

“jihyo.. Panggil ahjumma jelah ok” jadi, aku tak salah dengarlah ni. Aku angguk. Aku bereh je.

X X X

Aku kini berdiri di hadapan pintu yang boleh tahan besarnya. Ni ke bilik yang dimaksudkan ahjumma tadi? Ye kot. Salah seorang dari pekerja kata nilah biliknya.

Daun pintu aku tolak perlahan. Berat duh.

Pergh.. Cantik gila bilik ni. Warna putih menjadi warna latar bilik ni. Digabungkan dengan warna hitam. Nampak klasik. Perabotnya yang tersusun kemas.

Kan best kalau aku ada bilik macam ni. Sah, aku takkan keluar bilik. Mereput je dalam ni.

“k, apa aku nak buat ni hah?” aku memerhati sekeliling bilik tersebut.

“tolong kemas bilik anak ahjumma ye” masih tergiang² arahan ahjumma di cuping telingaku.

Tahulah nak kemas tapi sekarang... Sekor habuk pun aku tak dapat nak tangkap. Jangan kata nak kemas. Semuanya dah tersusun. Adeh.

Pusing punya pusing sampai aku pening. Aku baru perasan yang bilik ni besar. Luas. Boleh main bola sepak dalam ni.

Akhirnya aku pun ambik penyapu dan sapu kawasan yang aku rasa nak sapu. Tahap kebosanan dah sampai tahap maksimum. Nampak tak betapa bosannya aku.

“noona!” tengah sedap aku menyapu, ada orang tegur aku. Sapa lah yang kacau aku ni. Aku sumpah jadi katak baru tahu.

Aku paling kanan. Alangkah terkejutnya aku, ada budak lelaki sedang tenung aku. Eh budak, ingat comel kau tenung aku camtu? Eh jap.. Budak ni memang comey pun. Geram aku tengok.

“noona buat apa dalam bilik hyung ni?” dia ni tuan rumah ni ke? Ye kot.

“noona nak kemas bilik ni tapi nampak macam dah ada orang kemas je” dia anggukan kepala.

“chan nak tolong noona” adik.. Adik nak tolong apa huh? Noona pun takde kerja sekarang.

Aku garu kepala. Nak buat ape erk?

Aku nampak tingkap yang berada di bahagian atas. Nampak cam dah berhabuk je.

“chan, tolong mintak spray sabun. Noona nak lap tingkap tu”

Dia angguk lalu berlari keluar. Good boy.

Lama aku tunggu, barulah dia munculkan diri. Spray sabun dan kain pengelap.

“gomawo” aku usap kepalanya.

“cheonma” dia senyum lalu keluar dari bilik.

Aku pandang tingkap tu. Tingginya. Tapi takpe... Jihyo, kau boleh buat. Fighting!

Aku tarik kerusi yang aku baru ambik tadi. Letak betul² di bawah kawasan tingkap tadi.

Aky pandang kerusi tu. Tak sampailah..

Pikir punya pikir. Aku ambik bantal. Aku tindih lima. Baru sampai tu pun aku still kene jengketkan kaki.

Aku lap. Sampai pertengahan. Sikit lagi nak samapi hujung. Aku malas nak gerakkan kerusi si, aku regangakan segala. Anggota badanku. Tak sampai. Aku angkat kaki sebelah.

Badan aku bergoyang. Ah sudah, aku hilang keseimbangan. Dahlah tinggi.

Badanku perlahan-lahan jatuh. Aku tutup mata.

Aku mendarat atas lantai. Jap... Lantai? Bukan kot. Rasa macam tangan je ni.

Nak buka mata ke tak ni?

Perlahan-lahan kelopak mata dibuka.

“jihyo?”

Aku terkejut. Nasib aku takde heart attack.

“awak?”

“apa kau/awak buat kat sini?” serentak aku dan dia berkata.

Tak sangka kita jumpa lagi.





X X X

Keep voment guys🙆💕

[✔] MAID S1+S2 (•MINHYO•)Where stories live. Discover now