Czy skrzywdzona dziewczyna może zapomnieć o demonach przeszłości?
Czy może rozpocząć życie na nowo bez zbędnego bagażu, który dźwiga od lat?
Summer Blase to młoda kobieta, która została brutalnie skrzywdzona przez bliską jej osobę.
Kobieta uciekała...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Po godzinnej jeździe przez zatłoczone Los Angeles dotarliśmy wreszcie do domu Connora. Mężczyzna zaparkował samochód, po czym wysiadł i obszedł go, otwierając mi drzwi.
- Ależ z pana dżentelmen, panie Harris. - uśmiechnęłam się i wyszłam z samochodu.
- Dla pani zawsze. - skwitował i przyciągnął mnie do siebie, łącząc nasze usta w pocałunku, który odebrał mi dech w piersi.
Czy ja kiedyś przestanę reagować w ten sposób na tego mężczyznę? Hmm... Ta... Pomarzyć zawsze można...
Connor splótł nasze palce razem i ruszyliśmy w kierunku budynku. Weszliśmy do środka, a do moich nozdrzy momentalnie dotarły smakowite zapachy. Spojrzałam pytająco na Connora, a on uniósł kąciki ust i skierował się w stronę kuchni, zmuszając mnie tym samym, do dreptania za nim.
- Dzień dobry, panie Harris. - wtrąciła starsza kobieta, stojąca obok stołu nakrytego do kolacji.
- Dzień dobry, pani Spencer. - odpowiedział Connor. - To Summer Blase. Moja dziewczyna. - dodał, a ja momentalnie zastygłam w miejscu.
Kobieta, jak na moje oko, po pięćdziesiątce, szeroko się uśmiechnęła i podeszła do nas, bez ostrzeżenia zamykając mnie w swoim uścisku.
- Miło mi cię poznać, Summer!
- Wzajemnie. - wymamrotałam zdezorientowana i odwzajemniłam uścisk.
- Kolacja gotowa, dom posprzątany. Moja praca na dzisiaj skończona. - zrelacjonowała Connorowi i posłała mu ciepły uśmiech. - Do zobaczenia, Summer.
- Do widzenia. - powiedziałam, gdy mnie mijała.
- Wygląda na porządną i poukładaną dziewczynę. Niech pan jej pilnuje jak oka w głowie. - wyszeptała do bruneta, a kąciki moich ust mimowolnie drgnęły.
- Właśnie to zamierzam zrobić, pani Spencer. - wyznał i spojrzał na mnie, obdarzając mnie swoim seksownym uśmiechem.
O niech to! Summer? Pamiętasz,jak się oddycha?
Mężczyzna odprowadził gosposię, i pożegnawszy się z nią, na powrót do mnie dołączył.
- Wygląda na bardzo miłą kobietę. - skwitowałam.
- Bo taka jest, ale lubi też wtrącać się niekiedy w nie swoje sprawy. - podsumował, a ja wesoło się uśmiechnęłam.
Connor zbliżył się do mnie, lecz zatrzymałam go, kładąc mu dłonie na klatce, a on spojrzał na mnie, unosząc brew do góry.
- Od kiedy jestem twoją dziewczyną? - zapytałam, usilnie próbując ukryć rozbawienie.
- Od chwili w której zgodziłaś się na to, abym uczestniczył w twoim życiu, skarbie. - stwierdził i przyciągnął mnie do siebie, a ja nie oponowałam.
