Mean girl's minion [Greek]

Πρόλογος

"Σφίξε την αλογοουρά μου." με πρόσταξε και γνέφοντας έφερα τα δάχτυλα μου στην αλογοουρά της, τραβώντας τις τούφες απαλά. "Καλύτερα." είπε χαμογελώντας πονηρά.

Με κοίταξε εξεταστικά. Τα μάτια της σχημάτισαν δύο μαύρες σχισμές όσο παρατηρούσαν το πρόσωπο μου. Τράβηξε τα μαλλιά μου προς τα πίσω κάνοντας με να πονέσω ελάχιστα, αλλά παρέμεινα ανέκφραστη. Δεν έπρεπε να κάνω τίποτα λάθος.

"Γιατί δεν έβαλες κραγιόν;" με ρώτησε σηκώνοντας το φρύδι.

"Δεν ήθελα να ξεχωρίζω περισσότερο από εσένα, Μπιάνκα." της είπα ελπίζοντας πως αυτή ήταν η σωστή απάντηση.

Κάγχασε και έψαξε στην τσάντα της με γρήγορες κινήσεις.

"Θέλω να είστε εξίσου όμορφες με εμένα, ειδικά στις εξόδους. Δεν πρόκειται να με φτάσετε βέβαια, αλλά το ξέρετε ότι είμαστε οι πιο ωραίες του σχολείου. Για αυτό σας διάλεξα ούτως ή άλλως." είχε ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπο της όσο κοιτούσε εμένα και την Φοίβη.

Έβγαλε μία συσκευασία κραγιόν και το άνοιξε. Με αργές και προσεκτικές κινήσεις έφτιαξε το περίγραμμα των χειλιών μου και έπειτα με πιο γρήγορες κινήσεις γεμάτες χάρη γέμισε το εσωτερικό του περιγράμματος.

Ποτέ δεν ήμουν το κορίτσι που βαφόταν πολύ, δεν έβαζα κραγιόν, μάσκαρα, eyeliner, ή οποιοδήποτε άλλο προϊόν που χρησιμοποιούσαν τα κορίτσια της ηλικίας μου. Αυτό ήταν μέχρι πέρσι, μέχρι να γνωρίσω την Μπιάνκα. Από τότε επιβαλλόταν να βάφομαι και να ντύνομαι προσεκτικά κάθε μέρα. Αν ήθελα να ανήκω, έπρεπε να φέρομαι ανάλογα.

"Αυτό που θαυμάζω πιο πολύ σε εσένα Τζούλιετ είναι τα χείλη σου." είπε ειλικρινά. "Ίσως να ζητήσω στην μαμά να κάνω μία εγχείρηση τα Χριστούγεννα, να έχω και εγώ τέτοια χείλη."

Με το δάχτυλό μου ακούμπησα τα σαρκώδη χείλη μου και της χαμογέλασα δείχνοντας της ότι δεχόμουν το κομπλιμέντο της.

"Μην το ακουμπάς, δεν έχει στεγνώσει ακόμα το κραγιόν." είπε απότομα και κατέβασα το χέρι μου μόλις άκουσα την φωνή της. "Μπράβο τα κορίτσια μου." είπε βάζοντας τα χέρια της στο σημείο όπου βρισκόταν η καρδιά της. "Πάμε τώρα."

Μας γύρισε την πλάτη και μας έκανε νόημα να την ακολουθήσουμε. Εγώ βρισκόμουν στα δεξιά της ενώ η Φοίβη στα αριστερά της. Με τα δάχτυλα της η Μπιάνκα μέτρησε αντίστροφα από το τρία και όταν όλα της τα δάχτυλα έκλεισαν κάναμε όλες ένα μεγάλο δεξί βήμα, όπως μας είχε πει η ίδια.