Mean girl's minion [Greek]

Κεφάλαιο 47

Παρατηρούσα το πρόσωπο του. Οι κοκκινίλες είχαν αρχίσει ήδη να αλλάζουν χρώμα και να παίρνουν αυτό το απαλο μοβ χρώμα.

Ο ανόητος, δεν χρειαζόταν να το κάνει αυτό.

Βέβαια από ότι φαινόταν ο ανταγωνισμός μεταξύ τους υπήρχε και πριν την υπόθεση του Σεμπάστιαν. Τέτοιο μίσος δεν δημιουργείτε μέσα σε τόσο λίγες μέρες.

Το βλέμμα τους όταν κοιτάζονταν τα έλεγε όλα.

Ξέρω, αυτή την φράση θα την έχετε συνηθίσει σε ταινίες και βιβλία αγάπης. Το πρόσωπο του ήρωα της ιστορίας πως αλλάζει όταν αντικρίζει την ηρωίδα, το αντικείμενο του έρωτα του.

Όχι , καμία σχέση.

Τα βλέμματα τους εξέφραζαν αηδία, απέχθεια και αποστροφή.

Πρέπει να παραδεχτώ πως τον Ντάνιελ δεν τον αδικούσα. Ακόμα και ένα πεντάχρονο κοριτσάκι θα ήθελε να χτυπήσει τον Κλέιτον, ακόμα και αν της έφερνε δώρο σοκολατένια μπισκότα και μαλλί της γριάς.

"Σοβαρά πρέπει να βάλεις πάγο σε αυτά." είπα αναφερόμενη στα πολυάριθμα χτυπήματα στο πρόσωπο του.

"Οταν πάω σπίτι θα πέσω κατευθείαν στο κρεβάτι, δεν υπάρχει περίπτωση να κουνηθώ πάνω από δέκα δευτερόλεπτα. Δεν θα πάω καν βόλτα τον σκύλο απόψε." στην αρχή γέλασε αλλά ο πόνος στο πρόσωπο του τον επανέφερε στην σοβαρή κατάσταση του. "Δεν είναι η πρώτη φορά που χτυπάω, θα επιβιώσω και με λίγο πρησμένο πρόσωπο."

Έστριψε στο στενό που οδηγούσε σπίτι μου. Δεν χρειάστηκε καν να τον καθοδηγήσω αυτή τη φορά, θυμόταν τον δρόμο από μόνος του.

"Τουλάχιστον έλα μέσα στο δικό μου το σπίτι να σου φτιάξω μια κομπρέσα και μετά πας σπίτι σου και κοιμάσαι." του πρότεινα όταν φτάσαμε έξω από το σπίτι μου.

Η ευγένεια μου δεν φαίνεται να έπιανε τόπο.

"Δεν θέλω να ενοχλήσω, οι δικοί σου μπορεί να ενοχληθούν από αυτό." δεν είχε και άδικο, αλλά ένιωθα τόσο άσχημα που είχε βρεθεί σε αυτή την κατάσταση εν μέρη εξαιτίας μας. Αν δεν είχε αναλάβει το έργο να μας βοηθήσει δεν θα είχε βρει αφορμή ο Κλέιτον να του επιτεθεί.

"Θεώρησε το σαν ένα μικρό ευχαριστώ για όσα κάνεις ως τώρα. Δεν είναι και λίγα, πας κόντρα στην δουλειά σου για μας." είχα πια βγει από το όχημα αλλά περίμενα με ανοιχτή πόρτα να τον πείσω.

"Θεωρητικά ακολουθώ τις οδηγίες του αφεντικού μου." γέλασε σχολιάζοντας το τελευταίο μου επιχείρημα. "Το αν οι εντολές του είναι νόμιμες, αυτή την στιγμή δεν αποτελούν το βασικό μου πρόβλημα."