Mean girl's minion [Greek]

Κεφάλαιο 38

Running away from your problems is a race you will never win.
~~~~•~~~~•~~~~•~~~~•~~~~•~~~~•~~~~•~~~~•~~~~•  

Μπήκαμε στο σπίτι. Η αγκαλιά της μητέρας μου ήταν ζεστή και σφιχτή. Όλοι φερόντουσαν λες και ήμουν έτοιμη να καταρρεύσω. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως όλο αυτό επρόκειτο για επίθεση.Προφανώς δεν είχα κατηγορήσει κάποιο συγκεκριμένο άτομο, οπότε οι κατηγορίες μου ήταν τόσο αδύναμες όσο και το απαλό αεράκι μίας καλοκαιρινής βραδιάς. 

Δεν είχα διαπιστώσει ακόμη αν ο πατέρας μου ήταν νευριασμένος μαζί μου ή απογοητευμένος για κάτι που δεν έκανα. 

"Μπορώ να περπατήσω μαμά, δεν θα πέσω." της είπα χαμηλόφωνα. Ούτως ή άλλως δεν με έπαιρνε να υψώσω φωνή ή να φέρω αντίρρηση.

"Έχασες πολύ αίμα γλυκιά μου." είπε η μητέρα μου χωρίς να με ελευθερώσει ούτε στο ελάχιστον από την δυνατή αγκαλιά της. "Θα σε πάω μέχρι το κρεβάτι σου και θα σε αφήσω εκεί." Ανεβήκαμε τις σκάλες μαζί. Από πίσω μας ακολουθούσε η Οφηλία.

Ούτε καν η δική της γνώμη δεν είχε αλλάξει για την ιστορία που τους έλεγα ξανά και ξανά από το νοσοκομείο μέχρι και όλη τη διαδρομή προς το σπίτι. Και ο πατέρας μου και η αδερφή μου είχαν στο πρόσωπο τους το πιο ψυχρό βλέμμα από όσα με έχουν κοιτάξει ως τώρα. 

Η μητέρα μου από την άλλη ήταν πιο ανήσυχη. Με κρατούσε στην αγκαλιά της και με χάιδευε απαλά, ρωτώντας με συχνά πως ένιωθα και αν πονούσε το χέρι μου. Με φιλούσε στο κούτελο γλυκά. Αρκετές φορές την άκουσα να λέει πως δεν θα άντεχε να με χάσει. Έκλεινα τα μάτια μου σφιχτά και επαναλάμβανα ξανά και ξανά πως δεν το έκανα εγώ. 

Καμία αλλαγή.

Η μητέρα μου βγήκε από το δωμάτιο μας και άφησε εμένα και την Οφηλία μόνες, η κάθε μία στο κρεβάτι της. Το επικριτικό της βλέμμα με χτυπούσε έντονα. Αποφάσισα να την κοιτάξω αναλόγως και να την κάνω να νιώσει τόσο άβολα όσο ένιωθα εγώ.

"Γιατί με κοιτάς έτσι;" με ρώτησε ακόμα πιο νευριασμένη. 

"Δεν είσαι η μόνη με νεύρα εδώ μέσα." της απάντησα με παρόμοιο τόνο πράγμα που έδειχνε να την ενοχλεί ακόμα περισσότερο.

"Εσύ έκανες ό,τι έκανες και έχεις και νεύρα τώρα; Δεν σε είχα για τόσο αδύναμη. Νόμιζα ότι δεν ήσουν πια το κλαψιάρικο κορίτσι που κρυβόταν πίσω από την φούστα της Μπιάνκα." έστρεψε το βλέμμα της προς το κρεβάτι της. Σηκώθηκε, σήκωσε τα σεντόνια και ξάπλωσε.