Mean girl's minion [Greek]

Κεφάλαιο 36

Το παραδέχομαι, τον άφησα να φύγει. Δεν τον κυνήγησα ούτε μετά το ξέσπασμα, ούτε πέντε μέρες μετά από αυτό, ούτε δέκα, ούτε δεκαπέντε. Είχε περάσει μίσος μήνας και κανένας από τους δύο μας δεν έκανε προσπάθεια να πλησιάσει τον άλλο.

Οι πρόβες του θεατρικού δεν είχαν ξεκίνησει ακόμη, έτσι δεν είχε εμφανιστεί καμία αφορμή να ανταλλάξουμε κάποια κουβέντα, έστω και προσποιειτή.

Πέρασαν τα γενέθλια του πατέρα μου, του κάναμε ένα μεγάλο πάρτι, καλέσαμε ολόκληρη την οικογένεια. Ήρθε η αδερφή της μητέρας μου, οι δύο αδερφοί του πατέρα μου, κατι ξαδέρφια τους και πολλοί φίλοι τους.

Το σπίτι ήταν γεμάτο και ένιωθα πως οι φωνές και η μουσική με έπνιγαν.

Καθόμασταν σιωπηλές με την Οφηλία πάνω στο δωμάτιο μας.

Εκείνη είχε γυρίσει στον παλιό καλό απόμακρο εαυτό της. Λογικά είχε θυμώσει που δεν έκανα την κίνηση να μιλήσω στον Σεμπάστιαν. Τον υποστήριζε τόσο πολύ που ένιωθα ότι νοιαζόταν περισσότερο για αυτον πάρα για εμένα.

Τώρα κάθε πρωί πήγαινα μόνη στο σχολείο. Η Μπιάνκα και η Φοίβη ήταν εκτός της λίστας πιθανής παρέας. Ο Άντριαν με την αδερφή μου έφευγαν οι δύο τους, ενώ ο Σεμπάστιαν δεν ήταν ποτέ επιλογή, ακόμα και όταν μιλιόμασταν.

Έβαλα την τσάντα στον ώμο και κατέβηκα τις σκάλες του σπιτιού μου ελπίζοντας να μην πετύχω κανέναν. Είχα αργήσει και είχα χάσει τις πρώτες δύο περιόδους.

Το σπίτι ήταν άδειο έτσι συνέχισα την διαδρομή μου μέχρι την έξοδο με την ησυχία μου. Πήρα το μπουφάν στο χέρι και άνοιξα την πόρτα. Την έκλεισα πίσω μου, κλειδώνοντας την και βάζοντας το κλειδί μέσα στην τσάντα μου.

"Έκανες καλή επιλογή που έμεινες μακρυά του." η φωνή από πίσω μου με έκανε να πεταχτώ ολόκληρη και σχεδόν προκάλεσε την πτώση όσων αντικειμένων είχα στα χέρια μου.