Mean girl's minion [Greek]

Κεφάλαιο 42

"Δεν με αφήνουν να του μιλήσω Οφηλία, το καταλαβαίνεις;" φώναξα πετώντας το κινητό μου στην άλλη άκρη του σαλονιού του Σεμπάστιαν. "Έχω πάρει δέκα φορές τηλέφωνο την τελευταία ώρα και είναι αυτή η ξινή στρίγγλα στο τηλέφωνο να μου λέει 'συγνώμη' κάθε φορά."

Ο Άντριαν καθόταν στον καναπέ με τα χέρια στο πρόσωπο σιωπηλός. Η αδερφή μου καθόταν δίπλα του και του χαϊδευε την πλάτη παρηγορητικά.

"Κυρά μου, δεν με ενδιαφέρει να μου δώσεις την συγνώμη σου." Ωρυόμουν περιφερομενη πέρα δώθε στο σαλόνι. "Τον Σεμπάστιαν θέλω να μου δώσεις." ψιθύρισα γονατίζοντας στο πάτωμα εκεί που είχα ρίξει το κινητό μου.

Ραγισμένη οθόνη. Το λιγότερο που μπορούσε να πάθει με τέτοια σύγκρουση.

Το πήρα στα χέρια μου και το άνοιξα. Καμία κλήση.

Έλεγξα και το δικό του κινητό που του είχα στα χέρια μου. Καμία κλήση από τον πατέρα του.

Είχα καλέσει τον αριθμό του τρεις φορές από το κινητό του Σεμπάστιαν, δύο από το δικό μου και φρόντισε ο Άντριαν να τον καλέσει απο το δικό του άλλες τρεις φορές.

Του είχαμε αφήσει μηνύματα στον τηλεφωνητή λέγοντας πως ήταν επείγον να επικοινωνήσει μαζί μας, αλλά οι κόποι μας δεν φάνηκαν να μας οδηγούσαν κάπου.

Έκλεισα τα μάτια μου και το μόνο που ευχόμουν ήταν να ήταν καλά ο Σεμπάστιαν. Να του είχαν επιτρέψει να πάρει ο ίδιος τηλέφωνο τον πατέρα του και αυτός να ήταν ο λόγος που εκείνος δεν είχε επικοινωνήσει μαζί μας.

Κοίταξα την ώρα. Κόντευε μεσάνυχτα. Η αδερφή μου φαινόταν ήδη κουρασμένη. Τα μάτια της ήταν πρησμένα και κόκκινα έξω από την ίριδα.

"Μήπως να πας να ξεκουραστείς;" την ρώτησε ο Άντριαν πριν προλάβω να πάρω εγώ αυτήν την πρωτοβουλία. "Πήγαινες πανω αν δεν θες να φύγεις από το σπίτι." σήκωσε το πρόσωπο του μετά από τόση ώρα μόνο για να την κοιτάξει.

Φαινόταν πόσο ήθελε να μείνει μαζί μας, αλλά ήξερε πως θα παρέδιδε τα όπλα της μέσα στα επόμενα λεπτά πάρα τις προσπάθειες της.

"Αν γίνει το οτιδήποτε το πρώτο πράγμα που θα κάνετε θα είναι να με ξυπνήσετε."τόνισε και σηκώθηκε από τον καναπέ με αργές κινήσεις.

"Θα σε πάω εγώ."της είπε ο Άντριαν και σηκώθηκε όρθιος για να την συνοδεύσει. Ήταν τόσο καλό παιδί που με δυσκολία πίστευα πως ήταν πραγματικός.