Mean girl's minion [Greek]

Κεφάλαιο 41

𝓇𝒾𝑒𝓃 𝓃'𝑒𝓈𝓉 é𝓉𝑒𝓇𝓃𝑒𝓁

Κατέβηκα από το λεωφορείο σφίγγοντας τα πράγματα μου πιο κοντά στο σώμα μου. Είχα περάσει το απόγευμα προσπαθώντας να κάνω τον Φίλιπ να μάθει τα λόγια του. Ακόμα και ο καθηγητής μας είχε αρχίσει να κουράζετε.

Αν δεν είχε εξαντληθεί και ο ίδιος από την ημέρα αυτή θα καθόμασταν ακόμα μέσα στο αμφιθέατρο να παλεύουμε ξανά και ξανά το σενάριο. 

Δεν μπορούσα όμως να κρίνω την επίδοση του Φίλιπ. Ήταν η πρώτη του επαφή με τα έργα του Σαίξπηρ σε τέτοιο επίπεδο. Εγώ από την άλλη από μικρή ηλικία είχα ασχοληθεί με τα περισσότερα γνωστά έργα του, πόσο μάλλον με το συγκεκριμένο έργο που λάτρευα τόσο πολύ.

Περπάτησα σιωπηλή το στενό κοιτάζοντας τριγύρω τρομαγμένη. Οι περισσότερες λάμπες ήταν σβησμένες, παρόλο που ο ήλιος είχε δύσει εδώ και μερικές ώρες. 

Περπάτησα μέχρι την, τώρα πια γνωστή για εμένα, βεράντα και χτύπησα την πόρτα του σπιτιού περιμένοντας να ακούσω τα βήματα του Σεμπάστιαν να πλησιάζουν την πόρτα. 

"Ήρθες τελικά." σχολίασε όταν άνοιξε την πόρτα. Ένα μεγάλο κύμα υπέροχης μυρωδιάς χτύπησε την μύτη μου και με έκανε να χαμογελάσω άμεσα. "Νόμιζα ότι δεν θα ερχόσουν και είχα αρχίσει να στεναχωριέμαι."

"Μην το παίρνεις πολύ πάνω σου." είπα ειρωνικά δίνοντας του τον σάκο που κουβαλούσα μαζί μου όλη μέρα. 

Χωρίς παράπονο, δέχτηκε την τσάντα μου και την άφησε στο πάτωμα απαλά δίπλα στον καλόγερο που κρατούσε το δερμάτινο μπουφάν του. "Περάστε." είπε ευγενικά κάνοντας μου χώρο για να περάσω μέσα στο σπίτι.

"Δεν έχω που να πάω, είσαι η τελευταία επιλογή, μην το πάρεις πάνω σου." συνέχισα με τον ίδιο ειρωνικό τόνο και εκείνος γέλασε ελαφρά. Έβγαλα το μπουφάν μου και το άφησα πάνω στον καλόγερο. 

"Τότε δεν νιώθω άσχημα που το φαγητό έχει κρυώσει." απάντησε με ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπο του. Γαμώτο, ήταν ενθουσιασμένος που βρισκόμουν εδώ ή μου φαίνεται;

"Ποιο φαγητό; Θα δηλητηριαστώ ή θα φύγω ζωντανή από αυτό το σπίτι το πρωί;" σήκωσα το φρύδι μου προσπαθώντας να καλύψω το χαμόγελο που κρυβόταν πίσω από την σοβαρή έκφραση του προσώπου μου. 

"Παρήγγειλα πίτσα." είπε και άφησα ελεύθερο το γέλιο μου. Και νόμιζα ότι είχε μαγειρέψει εκείνος. "Έλεγα να μην το ρισκάρω τώρα που κατάφερα να σε φέρω πάλι εδώ."