Mean girl's minion [Greek]

Κεφάλαιο 33

"Παιδιά, τελείωσε η σκηνή." φώναξε ο καθηγητής καθώς ο Σεμπάστιαν συνέχιζε να φιλάει τα χείλη μου γλυκά χαϊδεύοντας το λαιμό μου. Τα χαρτιά που έγραφαν τα λόγια μας βρίσκονταν στο πάτωμα τσαλακωμένα.

Το χέρι μου βρισκόταν στο μπράτσο του. Δεν ξέρω πως μπορεί κάποιος να σπρώχνει κάποιον άλλο αλλά συγχρόνως να τον κρατάει για να μείνει κοντά του. Εγώ πάντως, αυτό έκανα αυτή τη στιγμή.

Άκουσα την πόρτα του αμφιθεάτρου να ανοίγει και να το κλείσιμο της ακολούθησε ένα αναφώνημα έκπληξης.

Αμέσως απομακρύνθηκα από τον Σεμπάστιαν κρατώντας τα χείλη μου ντροπιασμένη που όλο αυτό έπρεπε να γίνει μπροστά σε όλους, ειδικά μπροστά σε καθηγητή. Γύρισα προς το μέρος όπου προερχόταν η φωνή. Είδα τον Όστιν να στέκεται με γουρλωμένα μάτια να κοιτάει προς το μέρος μας και στη συνέχεια τα μάτια του να κλείνουν νευριασμένα και τα χαρακτηριστικά του να σκληραίνουν. Τα χείλη του ίσα που φαίνονταν τόσο που τα είχε σφίξει ενώ οι γροθιές του πιέζονταν τόσο που μου φαινόταν πως θα έσκιζε το δέρμα του με τα νύχια του. 

"Θα ήταν τεράστιο λάθος μου να δώσω τους ρόλους σε οποιουδήποτε άλλους από εσάς τους δύο." παραδέχτηκε από την θέση του χτυπώντας παλαμάκια χαμογελαστός. Πολλά παιδιά τον ακολούθησαν και χειροκρότησαν και αυτά. Η Μπιάνκα και ο Όστιν έμειναν σιωπηλοί και νευριασμένοι.

"Και εγώ τι ρόλο θα πάρω;" παραπονέθηκε η Μπιάνκα σταυρώνοντας τα χέρια στο στήθος της.

"Εσύ θα πάρεις τον ρόλο της  Γερτρούδης. Της μητέρας του Άμλετ." είπε εκείνος χαμογελαστός και πιο ενθουσιασμένος από ποτέ. Έτρεξε προς τη σκηνή και στάθηκε ανάμεσα σε εμένα και τον Σεμπάστιαν, βάζοντας στον καθένα από εμάς το ένα του χέρι γύρω από τον ώμο. "Το ήξερα ότι θα πηγαίνατε τόσο καλά με τους ρόλους αυτούς. Έχουμε πολύ δουλειά να κάνουμε όλοι μαζί. Συγχαρητήρια." μας άφησε και απομακρύνθηκε προς τα υπόλοιπα παιδιά για να τους μοιράσει τους υπόλοιπους ρόλους.

"Ήσουν απίστευτη." σχολίασε ο Σεμπάστιαν όταν ο καθηγητής μας απομακρύνθηκε αρκετά.

" Και εσύ, ήσουν αρκετά καλός." απάντησα χαμογελαστή ξίνοντας αμήχανα τον σβέρκο μου.

"Ακόμα να νιώσεις άνετα μαζί μου Τζουλ;" με ρώτησε ψιθυριστά κάνοντας ένα βήμα πιο κοντά σε εμένα.

Με την άκρη του ματιού μου είδα τον Οστιν να βγαίνει από το αμφιθέατρο τρέχοντας.