Mean girl's minion [Greek]

Κεφάλαιο 14

Περπατήσαμε μέσα στους λευκούς διαδρόμους του νοσοκομείου. Επικέντρωσα το βλέμμα μου στο πάτωμα σιγουρεύοντας πως δεν θα σκόνταφτα σε κάποιο αντικείμενο ή ακόμα και στο ίδιο μου το πόδι.

Το βλέμμα του Σεμπάστιαν παρέμενε στραμμένο στην πόρτα στο τέλος του διαδρόμου.

Βρισκόμασταν στον τρίτο όροφο του νοσοκομείου και από τη στιγμή που αφήσαμε την κοπέλα στη ρεσεψιόν δεν είχε βγάλει λέξη από το στόμα του.

Χτύπησε ελαφρά το χέρι του στην πόρτα δύο φορές και έπειτα την άνοιξε αργά. Δύο γιατροί στέκονταν πάνω από το κρεβάτι μιλώντας με το κοριτσάκι που ήταν ξαπλωμένο σε αυτό. Μία νοσοκόμα έστρωνε το κρεβάτι χαμογελώντας στο κορίτσι γλυκά. Του χάιδεψε τα μαλλιά και απομακρύνθηκε.

"Μπας!" Φώναξε η μικρή χαμογελώντας έντονα. Άνοιξε τα χέρια της περιμένοντας μία αγκαλιά από το αγόρι που στεκόταν δίπλα μου.

Ένιωσα την καρδιά μου μα σφίγγεται από συγκίνηση βλέποντας τη χαρά χαραγμένη στο πρόσωπο του κοριτσιού με τα μαύρα μαλλιά.

"Κύριε Στάνλεϊ." Είπε ο ένας από τους δύο γιατρούς και έκανε χειραψία με τον Σεμπάστιαν. "Η κοπέλα;"

"Τζούλιετ Γουελς." Του συστήθηκα αλλά αμέσως δέχτηκα το τσαντισμένο βλέμμα του Σεμπάστιαν.

"Ξαδέρφη μου." Είπε απότομα για να μας καλύψει ο Σεμπάστιαν. "Από την μεριά της... μητέρας μου." Ξεροκατάπιε βγάζοντας με δυσκολία τις τελευταίες λέξεις.

"Πολύ καλά λοιπόν, θα σας αφήσουμε μόνους." Είπε ο δεύτερος γιατρός και βγήκαν μαζί από το δωμάτιο.

Ο Σεμπάστιαν μου έκανε νόημα να κλείσω την πόρτα και υπάκουσα άμεσα.

"Αλήθεια είναι ξαδέρφη μας; Νόμιζα ότι η Τζούλιετ είναι μία κοπέλα από το σχολείο σου." Σχολίασε η μικρή με την απαλή φωνή της.

Το δέρμα της ήταν ανοιχτόχρωμο σαν του Σεμπάστιαν, τα μαλλιά τους είχαν την ίδια απόχρωση, ενώ τα δικά της μάτια ήταν μαύρα σαν τα μαλλιά της σε αντίθεση με τα δικά του που ήταν ανοιχτόχρωμα.

"Το είπα για να της επιτρέψουν να μπουν μέσα, αλλιώς θα την έδιωχναν." Της απάντησα ψιθυριστά ο Σεμπάστιαν. "Αλλά αυτό θα είναι ένα από τα μυστικά μας, έτσι;" πήρε την παλάμη της στα χέρια του και της έδωσε ένα γλυκό φιλί.

"Λατρεύω τους επισκέπτες." Είπε κοιτάζοντας προς το μέρος μου. "Είναι όντως πολύ γλυκιά." Του είπε χαμηλόφωνα, αλλά αρκετά δυνατά για να τους ακούσω και εγώ.