Mean girl's minion [Greek]

Κεφάλαιο 5ο

Don't let the fear of what could happen make nothing happen.

~~~~*~~~~*~~~~*~~~~*~~~~*~~~~*~~~~*~~~~*~~~~*~~~~*~~~~*

Μπήκε πάλι στην πόλη και πέρασε από μικρά στενά που έβγαζαν σε μεγάλους δρόμους γεμάτους αμάξια και φώτα. Από τη στιγμή που φύγαμε από το πάρτι δεν είχε σταματήσει να οδηγάει. Επικρατούσε μία μικρή σιωπή μεταξύ μας, η οποία παραδόξως δεν ήταν καθόλου αμήχανη.

Απλά τον κρατούσα από τη μέση και εκείνος ήταν συγκεντρωμένος στον δρόμο. Είχα αποκτήσει ισορροπία πια και δεν χρειαζόμουν να κρατιέμαι σφιχτά. Το σώμα μου γυρνούσε μαζί με το δικό του και μαζί με την μηχανή σαν να ήταν ένα.

Το φανάρι άναψε κόκκινο για πρώτη φορά απόψε και εκείνος φρέναρε ομαλά.

Γύρισε προς το μέρος μου αργά και με επεξεργάστηκε. "Κρύωσες;" με ρώτησε χαμηλόφωνα.

Του έγνεψα αρνητικά, ήταν ένα μικρό ψέμα, αλλά δεν ένιωθα πραγματικό κρύο. Μία μικρή ψύχρα από τον αέρα με έκανε να ανατριχιάζω που και που αφού είχα ξεχάσει το μπουφάν μου στο σπίτι της Φοίβη.

Έβγαλε γρήγορα το δερμάτινο μπουφάν του και το πέρασε πάνω από τους ώμους μου,εγώ το φόρεσα κανονικά φοβούμενη μη μου πέσει στη διαδρομή. "Κράτα το γερά Τζουλ." χαμογέλασε και γύρισε πάλι μπροστά όταν το φανάρι άναψε πράσινο. Έστριψε δύο τετράγωνα αργότερα και σταμάτησε έξω από μία μικρή μονοκατοικία.

Το σπίτι ήταν φτιαγμένο από πέτρα και μπροστά είχε μία μεγάλη αυλή με γκαζόν. Τα περισσότερα λουλούδια ήταν μαραμένα και παραμελημένα.

Κατέβηκα από την μηχανή και εκείνος αφού την έσβησε κατέβηκε με την σειρά του.

"Πάμε μέσα." είπε και περπάτησε προς την βεράντα. Έμεινα στάσιμη και τον κοίταζα με σηκωμένο φρύδι. "Προς τι το ύποπτο βλέμμα;" με ρώτησε γελώντας. Μου έκανε νόημα να πλησιάσω και παρέμεινα στάσιμη στην θέση μου.

"Τι είναι εδώ;" τον ρώτησα σφίγγοντας το μπουφάν του γύρω μου. Αυτή η μυρωδιά βανίλιας με ευχαριστούσε περισσότερο και από τον κουβά Nutella που έφερνε η μητέρα μου τα Σάββατα.

"Το σπίτι μου;" με κοίταξε σφίγγοντας τα φρύδια του. Άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα.

Κοίταξα γύρω μου. Πίσσα σκοτάδι. Έτρεξα προς το σπίτι του αδιαφορώντας για τον πόνο που μου προκαλούσαν τα τακούνια. Δεν θα έμενα έξω να με φάνε όσοι κυκλοφορούσαν σε αυτά τα στενά.

Έκλεισε την πόρτα πίσω μου και κοίταξα τον χώρο γύρω μου. Χριστέ μου, ήταν πολύ ακατάστατος. Γυναίκα δεν πρέπει να έχει ακουμπήσει αυτό το μέρος για πολύ καιρό.