İflah Olmazlar

Mesafe

Karnımda hissettiğim dayanılmaz bir sancı ile gözlerimi araladığımda gün henüz doğmamıştı.Barkın onu en son gördüğüm koltukta bana sırtı dönük bir şekilde uyuyordu.Deponun camlarından içeriye giren loş ışık onun bedenini daha da güzel gösteriyordu.Onu durup izlememe engel olan şey ise karnıma saplanan sancıydı.

Regl günlerimde her zaman fazlası ile sancı çekerdim ve şu anda regl olmak en son isteyeceğim şeydi.Lavaboya gidip önlem almam lazımdı.Karnıma giren güçlü kramplar ile ile sesimi çıkarmamaya çalışmak çok zordu.

Yataktan zorlukla ayaklarımı sarkıttığım da nefesim kesiliyor gibi hissediyorum.Kendimi zorlukla ayağa kaldırdığımda geçen sefer girdiğim köpek dolu odaya bu sefer girmemeye çalışıyordum.Arka tarafımda kalan bir kapı dikkatimi çektiğinde lavabonun orası olabileceğini fark etmiştim.

Kapıyı korkarak aralasam da karşıma temiz ve düzenli bir lavabo çıktığında memnun olmuştum. Barkın'ın evinde ped bulunma olasılığı kaçtı acaba  ? Adetim henüz başlamamıştı fakat o da yakındı.Şimdilik peçete koysam da beni çok fazla idare edeceğini sanmıyordum.

Şimdi kendim almaya gidemezdim ama Barkın'ı yollasam yine olmayacaktı.Tamam bu  tür konularda utangaç değildim fakat ona bunu söylemek beni sebepsizce zorluyordu.Çekinerek de olsa Barkın'ın yanına vardığımda ayakta kalmakta zorlandığım için koltuğun yanında ki sehpaya oturup onun çıplak sırtını hafifçe dürttüm.

Barkın hiç tepki vermeyince ''Barkın  ?'' dedim çabucak uyanmasını dileyerek ve düştüğüm bu hale sonsuz küfürler savurarak.Bedeni bana doğru döndüğünde uyku mahmuru gözleri ile bana şaşkınca baktı.

''Ne oldu  ?'' dediğinde çekinerek ayak parmaklarıma baktım fakat çok fazla uzatamazdım bu durumu.Az vaktim vardı.

''Markete gitmek istiyorum.'' dediğimde şımarık kız çocukları gibi gözüktüğümü biliyordum fakat diyecek en uygun şey olarak bunu bulmuştum.

''Neden  ?'' dediğinde bedenini doğrultmuştu.

''Sorma işte.'' dedim acımı gizlemeye çalışarak.Fakat bedenim bana hiç yardımcı olmuyordu.

''Güzelim sorun ne  ?'' dediğinde bana söylediği kelimeye mi yansam yok sa bunu ona nasıl anlatacağıma mı bilememiştim .

''Sormasan sadece gitsek ? '' 

''Olmaz.'' dediğinde sesi kararlıydı.

'' Ped lazım.''

''Ne lazım ? '' dediğinde çok kısık sesle konuştuğum için anlamamıştı.

''Ped işte Barkın ped.'' dediğimde sesim biraz yüksek çıkmış onun ise çatılan yüzü gevşemişti.

''Bunun için mi kaç dakikadır kıvranıyorsun sen  ? Gayet normal bir burum bu küçük.''

Şimdi onunla bunu tartışacak kadar iyi hissetmiyordum.

''Artık gitsek .'' dediğimde Barkın masanın üzerine eğilip telefonunu kavradı.

''Seni bu halde iki adım dışarı çıkarmam ve seni bu halde bırakıp bende gitmem.'' dediğinde telefonundan bir numara tuşlayıp kulağına götürdü.

''Attığım mesajda yazan her şeyi alıp on dakika içerisinde depoda ol.''

Telefonu direk karşı tarafın yüzüne kapadıktan sonra parmakları hızlı bir şekilde bir şeyler yazıp gönderdi .Bakışları bana döndüğünde ondan başka her yere bakıyordum.

''Çok mu ağrın var  ?'' dediğinde kafamı olumsuzca salladım.

''Şimdilik yok yakında başlayacaktır.''