İflah Olmazlar

Arzu

Dudaklarımızı ilk ayıran Barkın olmuştu.Gözlerinin içindeki yangın yanımızda yanan ateşten değildi.

''Yanımızda insanlar yanarken tek düşünebildiğim senin dudaklarının tadı.''

'' Gözünü kırpmadan insanları ateşe ateşe atan bir kızı istiyor musun ?Siz erkekler genelde barbie bebek gibi kızlarla ilgilenirsiniz .'' dedim sanki az önce adamı öpmemiş aksine ona gıcık oluyormuş gibi.Sesimin ukala bir tonda çıkması onu güldürmüştü.

'' Bilmem daha önce kimse ile ilgilenmedim.Şansa bak ki ilk ilgilendiğim kız dişi bir aslan kıvamında.''

Beni boydan boya süzdüğünde gülmeden edemedim.

''Dikkat et de avı olma.''

Önüme düşen bir tutam saçı kulağımın arkasına sıkıştırırken ortalıkta bir yanık kokusu dolanıyordu.Kendini bana yaklaştırdığında gülümsedi.

''Portakal kokuyorsun .Yatağımı da kokut.''

Bu adamın arsız imalarına alışabileceğimi hiç sanmıyordum.

''Gidelim artık Saddam'ı bulmam lazım.'' dediğimde yüzünün gerildiğini görmüştüm.

''Bir süre işleri varmış o itin .O sıra da bendesin.''

Söylediği cümle ile şaşkınlıkla ona baktım.

''Birincisi Saddam'la ne ara konuÅŸtunuz ikincisi ben neden sende oluyormuÅŸum ? ''

İlerlemeye başladığında bende peşi sıra yürüyordum.

''Birincisi beni aradı ve söyledi o it.'' dediğinde bana bakmıyordu.''İkincisi yatağımda portakal kokan bir kızın yatması hoşuma gidiyor.'' dediğinde direk gözlerime bakıyordu.

''İt deyip durma arkadaşıma.''

''Ona da dedim bunu.'' dediğinde gözlerim şokla açılmıştı.

''Sen kafayı yemişsin.'' demekten kendimi alıkoyamadım.

'' Seninle aynı evde kalıyor ne dememi bekliyorsun ? '' dediğinde gülmeden edemedim.Çocuk gibi çekişiyorduk burada.Barkın Kuzey sitem ediyordu.Ona bir cevap vermek yerine önüme döndüm.

Motordaki yerimizi aldığımızda bu sefer Barkın'a tutunmak yerine ellerimi arka demirlere koymuştum.Yol akıp giderken benimde aklımdaki düşünceler birbir uçuyordu.Sadece boş vermek istiyordum.Hiç bir şey düşünmeden yaşamak ne kadar zor olabilirdi ki ?

Ve ben neden hiç öyle yaşayamıyordum.Sürekli bir koşturmaca içinde plandan plana koşuyordum kafam hep doluydu ve yoruluyordum.Bazen sadece delilere özeniyordum. Deliremediğimiz her gün bizim için yorucuydu.

Kafamın hep şimdiki kadar boş olmasını diledim.Mesela Barkın ile şans eseri tanışmış olsaydık ?

''Keş şunu Nefes.'' kendi kendimi azarladığım da bir kere daha böyle saçma sapan şeyler düşünememek istedim.Bir amacım bir planım vardı.Bunun bozulmasına izin vermeyecektim.

Motor deponun( Kimi zaman Barkın'ın evi kimi zaman depo diyorum ikisi de aynı bebekler.) yoluna değil şehrin dışına doğru ilerlemeye başladığında etrafıma bakındım.

''Nereye gidiyoruz ? ''

Barkın sorumu yanıtsız bıraktığında sıkıntı ile nefes aldım.Nereye gidiyorduk ki ? Hem de ben böyle bir haldeyken .Şehrin dışını kaplayan duvarlara geldiğimizde kontrol noktalarına ilk defa geliyordum.Buranın sadece varlığını biliyordum.Barkın kontrol panelinde cebinden çıkardığı bir kartı okuttuğunda şehrin dışındaydık.