İflah Olmazlar

Tehlike

Yanımda çalmakta olan telefonumun titreşimi ile gözlerimi araladığımda havanın hala daha aydınlanmadığını fark ettim.Telefonumu şarja Barkın takmış olmalıydı.İleri de koltukta uyuduğunu gördüğümde uyumakla ilgili ne sorunu olduğunu merak ettim.

Arayan Saddam'dı.

''Efendim.'' dedim uyku mahmuru bir ses ile.

''Neredesin  ?'' Saddam'ın bu sesini biliyordum.Bir terslik vardı.

''Barkın'ın yanında .Ne oldu ?''

Huzursuzluk hissi her yanımı kapladı.Soğukkanlılığımı korumaya çalışarak derin bir nefes aldım.

''Kapana kısıldım. Şehrin merkezinde ki oteldeyim 205 numara .''

''Sana her çağrılan yere gitme diyorum .'' dedim korkumu örtmeye çalışarak.Saddam asla kapana kısıldım diye beni aramazdı.Durum ciddi olmalıydı.

''Ne yapayım kızım müşteri bu geri çeviremem.'' dediğinde ben çoktan yerimden fırlamış banyoda çıkardığım kıyafetleri üstüme giyiyordum.Üstüm ıslandığı için Barkın'ın tişörtlerinden siyah bir tane alıp üstüme geçirdim.

''Bok yoluna gideceksin oğlum.Namusunla kazan şu parayı.''

Barkın yerinden kalmış bir terslik olduğunu anlamışcasına temkinlice bana bakıyordu.Saddam'dan ses gelmeyince bütün vücudum gerilmişti.

''On dakikaya oradayım.Dayan sana zarar vermelerine izin verirsen seni öldürürüm.''

Telefon uğursuz bir sesle kapandı.

''Şehrin merkezinde ki otele gitmemiz lazım.Acil.'' 

Barkın bir şey diyecek olsa da bakışlarım onu susturdu.Kafasını sallamakla yetindi.

''Al bunu giy.''

Bana attığı siyah hırkayı üzerime geçirip fermuarını örttüğüm de oda deri ceketini giyiyordu.Motorda ki yerimizi aldığımızda ellerim yerini bulmuşcasına karnına dolandı .Yüzümü sırtına yaslayıp Saddam için endişelenmeyi bırakmaya çalıştım.

Ona bir şey olmazdı.Olamazdı.Olmasındı.

Motor on dakikadan kısa bir sürede otelin önünde durduğunda bunun Barkın'ın yaptığı aşırı hızdan olduğunu biliyordum.Ona minnettardım.Otelin içinde koşarken beni durdurmak isteyen birkaç kişi olacak gibi olsa da Barkın'ı gördüklerinde geri adım atıyorlardı.

''205 numaralı oda kaçıncı kat.''

Personel kız karşımda konuşmayı unutmuşcasına dururken derin bir nefes aldım.

''Yüzünü dağıtmadan söyle.''

''17.Kat.''

Kızın arsızca Barkın'ı süzen bakışlarını yok sayıp asansöre ilerledim.Barkın yanımda bir hayalet kadar sessizdi.

Asansörün kapıları 17. katta açıldığında koridorda duran kalabalık gözüme çarptı.

''Burada bekle.''

Barkın Kuzey kolumdan tutup insafsızca beni durdurduğunda ona hiddetle baktım.

''Saçmalama.''

''Bekle dedim Nefes.''

Ona neden dinlemiştim bilmiyordum ama olduğum yerde durdum.Barkın adamlara ilerlemeye başladığında ben kavga edeceklerini sanırken Barkın yanlarına gidip içlerinden birine talimat verdi.Adamlar geri çekilmeye başladıklarında kaşlarım çatıldı.Durduğum yerde durmaktan vazgeçip odaya girdiğimde Saddam yerde yatıyordu.