İflah Olmazlar

ÖZEL BÖLÜM

İFLAH OLMAZLAR ÖZEL BÖLÜM 1

Bölüm Şarkısı:Kehlani-Gangsta

DÜĞÜN GÜNÜ

Hayat haksızlıkların, bencilliklerin dolu olduğu bir kavramdı. Tamamen mutlu olan hiç kimseyi bulamazdınız bu döngüde. İnsanlar bencil ve yetinmeyi bilmiyorlardı. Tehlikeli varlıklardır. İstediğimiz her ne ise onu elde etmek için yapamayacağımız şey yoktu.

Kirli oyunlara açtığım gözümü sadece birinin yanında kapatabilmiştim. Barkın Kuzey. Mavi gözleri ve iflah olmaz tavırları ile o benim adamımdı. Bir anda kendimi onun yanında bulmuştum. O kötülerin şehrinde şehrin efendisi ben ise o şehri yok etmeye aradığını bulana dek durmamaya ant içmiş bir kızdım.

Sonra ne mi olmuştu? Biz aşık olmuştuk, Barkın beni onsuzluk ile sınamış sonra geri dönmüştü. İflah Olmazlar'ı benim için kendi elleri ile yakmıştı.

Ben şimdi kar beyazı bir gelinliğin içerisinde uzun duvağım elimde papatyalarla dolu bir buket ile onu bekliyordum.Kalbimin gümbürtüsünü duymamak elde değildi. Birkaç adım sesinden sonra kapının açılmasını beklesem de bu olmadı.

''Enişte kapı açılmıyor.''

Saddam yine iş başındaydı anlaşılan.

''Lan it bir haftadır yok kapı açılmıyor yok bıçak kesmedi ...''

Barkın'ın sesinde ki tehdit dolu ifadeyi anlayıp susmasını diledim ama bahsettiğimiz kişi Saddam'sa bu imkansızdı.

''Karun gibi zengin adamsın bu ne cimrilik ?''

Birkaç tekme ve kovalama sesinin ardından sesler kesilmişti.Barkın'ın kapının ardında olduğunu biliyordum fakat birkaç dakika bekledi.Sonunda kapıyı araladığında onu gördüm.O o kadar özel gözüküyordu ki bu adamın büyüsünün hiçbir zaman bozulmayacağını biliyordum artık.Siyah takımı mavi gözleri ve her zaman ki kendinden emin duruşu.

İkimizde birbirimizi incelerken bunu ilk bozan o oldu ve iki iri adımda yanıma yaklaştı.Sağ eli belimi kafesleyip beni kendine çektiğinde göğüs göğüse gelmiştik.Şimdi biraz aşağıdan ona bakıyordum.Dudakları önce alnımı sonra da boşta duran elimi kavrayarak avucumu buseledi.

''Yine mi avucum neden ki ?''

Dudakları kıvrıldığında bana bir görsel şölen yarattığının farkında mı acaba diye merak ettim.

''Çünkü denilene göre ikinci hayatta avucundan öptüğün kadını tanıyabileceğiz ve ben seni kesinlikle tanımak istiyorum.''

Gülümseyerek kollarımı onun boynuna doğru sardım.

''Güzel olmuş muyum ?'' dedim arsız bir çocuk gibi ondan iltifat beklerken.

''Benim gelinimsin tabi olmuşsun.''

Nasıl bana iltifat ederken kendini övebiliyordu bu adam.İtiraz edeceğim sırada dudaklarını dudaklarıma bastırıp beni susturdu.

''Sende haklısın şimdi kilo aldım diye beni güzel bulmuyorsun.''

İri avucu karnıma yaslandığında tehlikeli bir şekilde gülümsedi.

''Kaç kilo olursan ol seni severim.''

Sevinçle parladım.

''Sahiden mi ? 90 kilo olsam bile mi Barkın ?''

Kafasını salladı.

''Sahiden tabi Nefes ama uzaktan severim göremeyeceğim kadar uzaktan.''

Sinirle omzuna doğru bir yumruk geçirdim.