Ülkenin tüm kötülerinin hapsedildiği yer İflah Olmazlar'da bir kadının şehrin efendisine açtığı savaşın çıkmazı burası.
Yandığı intikam ateşi ile şehri alt üst eden bir kadının ve şehrin sahibi olan adamın amansız savaşı.
Kötülerin şehrine hoş geldi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkısı :Lucia -Silence
Uyandır beni...Beni uyandırmak istediğini söyleYaşamımı canlandırmak istediğini söyleFakat seni tanıyorumEvet seni tanımak istiyorumEvet senin hayatını tanımak istiyorumEğer bu sadece dalga geçmekseSenin alaycın olmak istiyorumSenin alaycın olmak istiyorumBiliyorsun çok geçBiliyorsun çok geçZaman kaybı!
Birinin yanında her şeyi unuttuğunuz oldu mu hiç ? Benim daha önce olmamıştı.Fakat şu an Barkın'la aynı evde duruyor ve zihnimi sadece o işgal ediyordu.Oturduğum koltukta bacaklarımı kendime çekmiş onu izliyordum.
Barkın Kuzey önüne aldığı bilgisayarla uğraşıyordu.O an dünya üzerinde ki en önemli iş oymuş gibi davranıyordu.Üzerine geçirdiği siyah eşofman dışında üstü çıplaktı.Vücudu kaslıydı fakat bu asla itici gelmiyordu gözüme aksine sanki onunla birlikte var olmuşlardı.Kas yığını değildi fakat düzgün bir erkek fiziğinin beden bulmuş haliydi.Belkide ben abartıyordum fakat Tanrı'nın özenle yaptığı sayılı işlerden olduğu kesindi.
Yaklaşık iki saattir o bilgisayarın başındaydı.Resmen ilgi dışı olmuştum ve küçük çocuklar gibi buna üzülüyordum.Ne hale gelmiştim böyle ? Dışarıya çıkıp biraz hava alsam daha iyi olacaktı.
''Nereye ?''
Sonunda Barkın'ın sesini duyabilmiştim.
''Dışarıya sıkıldım burada.'' dediğimde onu ve bilgisayarı gösterdim.
''Yanıma gel çıkma kendin.'' kucağında ki bilgisayarı masanın üzerine bıraktığında yanına adımladım.
''Geldim.'' dediğimde yanına oturmuştum.Koltukta onun oturduğu taraf daha göçük duruyordu.Benim gibi 55 kilo olan bir kızın onun yanında cüssesinin lafı mı olurdu ?
''Az işim kaldı biraz bekle.'' dediğinde bakışlarım bilgisayara kaydı.
''Ne yapıyorsun ki ? '' dediğimde Barkın bir yandan bilgisayarda yazı yazmaya devam ediyordu.
''Geçen ofisimden çalınana dosyanın aslını.'' dediğinde içimde oluşan suçluluk hissi ilk defa tanık olduğum bir histi ve bana fazlası ile ağır gelmişti.
''Önemli bir dosya mıydı ? '' dedim sesimi kontrol altında tutmaya çalışırken.
''Hayır önemli olan bu . Ve yerini bilen sadece ikimiz olduğuna göre güvende.'' dediğinde kendi yarattığım bataklıkta dibe gömülüyordum.
''Bana bu kadar güvenmem çok saçma .Daha beni tanımıyorsun bile.''
Yine kendime hakim olamıyordum ama bu yaptığı aptallıktı.Bana güvenmesi çok yanlıştı.
''Pek güvenilir birisi değilim.'' dedim .Battıkça batıyor kendimi daha da derine itiyordum.Çünkü onun halleri daha kötü hissetmeme sebep oluyordu.Sahi ben daha ne kadar kötü olabilirdim ki ?
