Brother's Conflict

Chapter 29: The Heart's Doubt

IVAN's Point of View

Nakakainis na! All this time, hindi nako nakakapag-focus sa sarili ko and it is because of Kaizer. Its a piece of sh!t thing!
It is not my attitude to sneak in or to invade someone's privacy pero aksidente lang naman lahat. Aksidenteng marinig ko ang lahat na Im sure, walang katotohanan. That is why, I need to meet Kaizer as soon as possible to confirm everything but just so you know, that brat is nowhere to be found.
Napag-alaman ko kina kuya Max na naglayas siya sa apartment and its been a week since naglaho siya. Siguro, wala ng mukhang maihaharap yung gagong yun matapos sa kabastusang ginawa niya kay Kaye. Sobrang lakas ng loob niyang sabihin yun. Kung siguro, kapag nasa harapan niya lang ako, hindi lang sugat sa labi ang aabutin niya.

But, seriously, ba't niya nasabi yun? May koneksyon ba lahat sa narinig ko? Pero... Arrgh!! Bwisit. Naguguluhan na naman ako,kainis! I really need to see him right now.

I tried dialing his phone pero wala eh, naka off. Saan ba kasi nagsusuot tong bakulaw na to. Kung makikita ko lang talaga siya, buset. Humanda tong lalakeng to.

Theres no point of searching someone Who doesnt want to be seen in the first place thats why, I need to see Kaye. I want to hear side .Kailangang tanungin ko mismo sa kanya kung ano ba talaga ang totoo. Wait for me sis. I'll definitely figure this out.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

"Ba't umalis ka na naman sa workshop ng hindi nagpapaalam kuya? Mapapagalitan ka na naman niyan and Im sure, makakarating na naman yan kay kuya Max."
"Shhh. It doesnt matter. Mas mahalaga tong sasabihin ko ngayon ok? Dont mind them, babalik rin naman ako kaagad. "
I explained.
"Hayys" she groaned. "Mapapahamak ka na naman kuya ng dahil sakin. This is why I hate being near to you all kasi pakiramdam ko, mapapahamak lang kayo."
"I dont care Kaye. Just what am I saying everytime, kung kailangang itaya ang buhay ko kapalit ng kaligtasan mo, then death is worth it. "

"At paulit-ulit ko ring sasabihin na hindi ko kayang mawala ni isa sa inyo so please, dont say that."
Umiwas lang siya ng tingin then nagkaroon ng katahimikan habang naglalakad kami.

"So, ano ulit yung sasabihin mo kuya Van? "
Dinala ko siya sa isang park malapit sa school. Honestly, I remained pre-occupied kaya naglakad lang ako hanggang sa makarating ako sa isang swing at napaupo. Sumunod lang sakin si Kaye.

"Actually... And Im not really sure.. But.. " I paused and hesitated for a moment. Why cant I say this.
Naghintay lang siya ng sasabihin ko.
Napatingin lang din ako sa kanya and I stared her eye to eye.

Ba't ba gumagaan tong pakiramdam ko everytime na nakikita ko siya? It feels different and How I wish, nasa tabi ko nalang siya palagi.

"Alam mo kuya, hindi mo man sabihin pero if you dont mind, malungkot ka ba or may something ba na gumugulo sayo? " she suddenly asked.
"Ha? Pano mo naman nalaman? " gulat kong sabi pabalik.

Tumawa lang siya ng konti.
"Parang yun kasi yung nababasa ko sa mga mata mo".

Hinarap ko ulit siya.
"Tama ka Kaye. Lately, napakadaming bagay yung gumugulo sa isipan ko and I dont know why. I overthink things and I really dont know what to do. Kung ikaw ba ang  tatanungin ko Kaye, kung nahaharap ka sa isang mahirap na sitwasyon; kung may something na gumugulo sayo,ano ang gagawin mo? "

"Alam mo kuya, may nabasa ako last time na psychology book and it was stated that 'When the heart is sad, it will really doubt everything'.
May I ask, is there something na nagiging dahilan para maging malungkot yung puso mo o para maging malungkot ka? "