Chasing Her

Peter June's POV

"Dad pinatawag mo daw aq."

ani Pj.
"do still want to impress me young man?"

  "I always want to impress you dad.. But it seems that my brother was more than enough for you"

bakas sa tinig nya ang matinding hinanakit sa daddy nya. Mula ng pag ka bata nya ang kuya nya na lang palagi ang magaling para dito. Mula ng mamatay ang mommy nya nung 7 years old pa lang sya naging ganito na ang trato sa kanya ng daddy nya pakiramdam nya nga sya ang sinisisi nito sa pang yayaring yun. Maging sya naman di nya rin maiwasang sisihin ang sarili nya.. Dapat di na lang sya tumakbo palabas nun. Hindi sana masasagasaan ang mommy nya. May mommy pa sana sya ngayon

"Quit your school varsity team."

  "What?!"

"You heard me right Pj quit that nonesense basketball at mag training ka sa pag ma manage ng kumpanya tutal naman mukhang nag sasayang ka lang ng oras sa kurso mo dahil mas focus ka sa basketball na yan."

  "No dad! Why me?"

"Who else? Me? Your Brother? Youre the only one here whos been really a irresposible one. Youre already 21 and the only thing you know is playing basketball and breaking a girls heart. You have to prepare for your future young man"

"No dad."

"Gusto ko sa lalong madaling panahon you already quit that nonesense!"

"Ano pa nga bang magagawa ko? Eh di ba batas ka nga?"

Tumalikod na ako..

"Hey were still talking!"

"Male late na po ako."

Saka padabog na isinara ang pinto ng library ng daddy nya.

Naiinis na talaga sya dito. Bwisit Tch! No! Hinding hindi ako mag ku quit sa basketball!