TESADÜF |Kim Taehyung|

22. Bölüm

"Dur, sana bir şey söylemek istiyorum..."

Kapıyı kapatmak üzereyken durdu ve beni daha iyi görebilmek adına biraz geriye itti kapıyı.

"Evet?"

"Ş şey, b ben... Şey nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum..."

"Kendini kasma, ne söylemek istiyorsun?"dedi.

"Ben galiba... Sana karşı birşeyler hissediyorum..."dedim ve başımı önüme eğdim.

Bana kızacak mıydı? Yoksa iyi bir karşılık verecek miydi bilmiyorum, ama şuan utançtan yerin dibine girebilirdim.

Hayatımda ilk defa kendimi birine bu denli bağlı hissediyordum.

Umarım iyi şeyler söyler.

Birşey demeyince kafamı kaldırıp ona baktım. Bana donmuş gibi bakıyordu.

Onun o bakışından demek istediği şeyi anladım ve burda durmanın bir anlamı olmadığını düşünerek asansörün kapısı açtım.

"Dur! Konuşmamız lazım"

Taehyung
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪

"Bekle beni geliyorum"dedim ve odama gidip telefonumu ve anahtarımı aldım.

Asansöre bindiğimiz de başını bir kez olsun kaldırmadı.

Jimin'in ihtimal verdiği şey gerçekleşmişti. Hem de erkenden.

O beni seviyordu.

Ama ben onu sevmiyordum.

Şundan emindim artık ; ben onu kız kardeşim gibi görüyorum.

Biraz sonra ona söyleyeceğim şeyler biraz canını yakacak ama onunla oynayamazdım

Asansörden indik.

Yurttan çıktık ve yolun kenarında yürümeye başladık. Bir iki dakika sonra durdum ve kaldırıma oturdum. O da bir iki adım öteme oturdu.

Bizim yurt pek kimsenin olmadığı bir yerde olduğu için bu konuda kesinlikle şanslıydık.

"Adın ne?"dedim.

Adını bile bilmiyorum, ona nasıl bir konuşma yapmamı bekliyorsunuz?.

"Mi Hyun..."dedi.

"Mi Hyun... Bak az önce dediğin şeyler olası şeyler. Ama ben... Ben...seni o anlamda görmüyorum. Sana yardımcı olmak istedim evet, ama gerçekten üzgünüm. Hiçbirşey yapamadım. Ben sadece yardımcı olmak istemiştim. Ayrıca...-derken elimi kalbime koydum- burası başka birine atıyor. Gerçekten üzgünüm seni üzmek istemezdim ama yapabileceğim birşey yok. Ben seni kardeşim olarak görüyorum Mi Hyun..."

Birşey söylemedi. Gözlerime baktı. Hayalkırıklığına uğramış gibi görünüyordu.

Gerçekten de bana çok farklı bakıyordu. Değişmiş gibi... Ben onu elimde olmadan değiştirmiştim.

Amacım bu değil miydi zaten? Ama yanlış gitti bazı şeyler. O beni sevmeye başlamıştı.

"Sana tavsiyem beni unutman. Sana bundan sonraki hayatında şans diliyorum Mi Hyun..."dedim ve ayağa kalktım yavaşça. Yürümeye başladım

"Bekle..."dedi. Ona döndüm.

"Eğer...kalbin o başkası için atıyor olmasaydı, benim bir şansım olur muydu?"dedi masum bir ses tonuyla.

"Evet... olurdu..."dedim ve tekrar arkama dönüp yürümeye başladım.

Birkaç adım attıktan sonra söylediği şey beni bir kere daha durdurdu.