Tanıtım★☆★☆
'Gitme' dedim en acınacaklı sesimle. Gitmeseydi nolurdu? Ölürmüydü?
'Gitmeliyim' dedi buz gibi sesiyle.
'Beni hiç düşünmüyormusun?'
'Seni düşündüğüm için gidiyorum'
'Ben yalnızlığa alışmışdım. Benim kendimin karanlık dünyam vardı. Sen geldin ve beni çıkardın ordan. Şimdi hiç bir şey yokmuş gibi gidemezsin bunu bana yapamazsın. Buna hakkın yok' bir erkekten nasıl bu kadar duygusal cümle çıkar bende şaşkındım.
'Sende benim için öylesin. Sen benim ilk sevgilimsin. Sevdiğimsin. Asla ben sevmezdim. Aşk benim için yoktu. Ben ilk sana aşık oldum. Gitmek benim içinde zor. Ama inan ömrüm boyu yalnız seni seveceğim. Buna emin ol. Ben seni asla unutmayacağım. Ama sen unut. Bensiz daha mutlu olacaksın' buz gibi sesini yine koruyordu. Sesi katılaşmışdı. Gerçekten gidiyordu. Ardına bakmadan. Beni bırakıp gidiyordu. O cehenneme atıp gidiyordu.
'Giderken yalnız gitmiyorsun biliyorsun dimi?'
'Nasıl yani?'
'Yanında benden bir şey götürüyormusun?'
'Bir kaç resim ve tabiki mesajlar.'
'Hayır. Sen benim ruhumu geri verdin. Şimdide alıyorsun. Sen geldiğinde ben ruhsuzdum şimdide öyleyim. Gidiyorsun. Git. Ama unutma seni asla aff etmeyeceğim. Bu yaptığını asla aff etmeyeceğim. Git yüreğimi ve ruhumu al git. ' Bu sefer gözleri dolmuşdu ve sesi titrek şekilde belkide son sözünü söyledi.
'Sana son kez sarıla bilirmiyim? Ve son kez öpe bilirmiyim? ' Koştu ve sarıldı. Boynumdan öptü.İçim acıdı.Biliyorum gitmek istemiyordu. Gitmek isteyen bunu yapmazdı. Ayrıldı. Gözünden iki damla yaş düştü. Ve koşarak ayrıldı. Kalsaydı oda bende ağlayacaktım. Bense ona olan son sözümü söyledim.
'Hoşca kal ruhum'
