Sabah alarmı kırarak uyandım. Sonu böyle olacaktı zaten. Zaten geç uyumuştum. Hepsi heyecandan. Bütün gece nasıl oynayacağız, nasıl yapacağım diye düşünüp durdum. Yeni tanıdığım ve sürekli kavga ettiğim bir erkeğin beni çalıştırması garip hiss ettiriyordu.
Zorda olsa yerimden kalktım. Banyoya doğru yürüdüm. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra uniformalarıma yöneldim. Giydikten sonra saçımı taramak için aynanın karşısına geçtim. Saçımı topladıktan sonra makyaj malzemelerime baktım. Bazı kızlar okula yüzlerinde bir araba makyajla gelsede ben asla öyle olmadım. Rengsiz bir ruj sürdükten sonra sıkmak için parjumlerime baktım. Hep 'Givenchy' sıksamda bu gün 'Kenzo' tercih ettim. Değişiklik lazım dimi?
Çantamı ve yanında spor çantasını alıp aşağı indim. İçinde forma,butsi birde siyah saç bandı var. Saçlarım gözüme düşmesin diye. Biliyorum okula 2 çantayla gitmek kulağa ve göze garip gelsede yapmak zorundayım.
Aşağı indiğimde annem kahvaltısı ile meşguldu. Babam yoktu. Aslında hiç masaya oturmak istemiyordum ama okulda bir şey oturup yersem Aras gelir sonra kavga time. Hiç çekemem.
Hiç bir şey demeden masaya oturdum. Yemeyimi yemeye devam ederken annem susmuş hatta ben tarafa bakmamıştı bile. O seçti bu yolu. Onunla konuşmamamı o istedi.
'Hep böyle mi olacağız?'ani sorusuyla tiksindim
'Sen seçtin.'cool forever
'Anlamıyorsun biz senin geleceğini..'
'Geleceğim sadece paradan ibaret değil anne. Bu yaşta kızların annelerin desteğine ihtiyacı var. Şükürler olsun saçma saçma sorunlarım yok ama yinede. Hangi gün mutsuz, hangi gün mutlu olduğumdan haberin yok. Babam bir erkek o bilmeye bilir. Ama sen benimle ilgilenmelisin. Ilgilenmek zorundasın. Ben senin için Yaren değilim. O sizsiz büyüdü. Ben büyüyemem. '
'Biz burdayız. Ölmedik ki.' ah anne
'Of anne. Ben ölmekten bahs etmiyorum. Neyse gitsem iyi olur.'dedim yerimden kalkıp kapıya yönelerek
'Eylül buraya gel ' dedi sinirle
'Biz seninle konuşamıyoruz anne. Ha birde geçen dedin biz arkadaşız' dedim çantamı elime alarak 'Biz seninle anne-kız bile değiliz' deyip kapıdan çıktım
Gerçekten biz konuşamıyoruz. Her seferinde kavga. Yoruldum. Tükendim. Birazdan tükenmişlik sendromu geçireceğim. Ve tanımadığım bir ülkeye kaçacağım
2 çantayla okula geldiğimde pek fark edilmesemde yinede bazı gözler üzerimdeydi.
Etrafa baktığımda 2 çantayla gelenler vardı. Vay be aynı kafayız ha?
