Yeni bölüm canlar. Hikayenin esas yeri bundan sonra başlıyor. Keyifli okumalar:***
Multimedia Burak. Müzikte ekledim iyi dinlemeler
◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇
Koca 1 hafta geçmişti. Sonunda ders günüydü. Artık yeni evimizdeydik. Odam çok hoştu. Annem zevkimi iyi biliyor. Evde tek çoçuk olduğumdan 2 odam var. Aslında bende büyük ablam,abim ve benden küçük erkek kardeşim var.Ablam ve abım okumuş, şuanda yurtdışında çalışıyorlar. Abim İngiltere'de mühendislik,ablam Kanada'da tıp okuyordu. Şimdi de çalışıyorlar.Küçük kardeşim ablamın yanında kalıyor. Bu yılın ortalarına gelicek. Ara sıra konuşuruz. Aramızda mesafeler çok büyük olduğundan samimiyet yok. Aramız soğuk yanı. Artık annem ve babamla da öyle. Onlar zaten her zaman iş yüzünden yoğun olmuşlar. Hafta sonları bana arada zaman ayırırdılar. Şimdi biraz daha mevkileri artdığından benimle hiç ilgilenmezler. Bence böyle olur.
Şuan kaldığım oda siyah beyazdı. Odada bu 2 renkten başka renk yoktu. Yatağım beyaz,dolaplarım siyah,halım beyaz, içeri işik girmesin diye perdelerim siyahtı. Görende Beşiktaş fanatığım sanır. Diğer odam mor beyazdı. Oda çok güzel odaydı. Ama ben muhtemelen bu odada kalacağım. Diğeri 3. katta ve orada hiç kimse kalmıyor.
Sonunda yerimden kalkmayı başara bildim. Hemen duşa girdim. Çıktıktan sonra dolabımın önüne geldim. Yeni okul formam olmadığından eski okul formamı giymiştim. Saçımı topladım. Merve gitmem şerefiyle bir kolye almıştı. Kalp ve kalp'in içinde Eylül yazılan bir kolye. Bende taktım. Ama formanın altına koydum ki görünmesin. Odadan çıkıp mutfak'a yöneldim. Kahvaltı hazırdı. Ama sofranın başında hiç kimse yoktu
'Annemler yok mu?'
'Şimdi gelecekler efendim'
Kapıda annem ve babam'ı görünce sevindim. Galiba uzun müddetdir doğru düzgün görmüyorum
'Günaydın kızım'
'Günaydın baba' koşup babam'ın yanağına ıslak bir öpücük kondurdum
'Bana yok mu?'
'Sanada günaydın anne' aynı öpücükten annem'e de koydum.
'Günaydın tatlım'
Sofranın başına geçtik hepimiz. Özlemiştim bu anı
'Okuluma gidiyoruz dimi baba?' lütfen evet de. Beni ilk günden yalnız bırakmayın
'Tabi ki. Kaydını yaptırıp işe dönüceğiz'
'Yeni evimiz hoşuna gitti mi Eylül? Odalarını senin zevkin için özel yaptırdım'
'Eski evimizi,odamı özlüyorum ama alışacağım.'
'Burda hayatımız daha iyi olacak tatlım' eski daha iyiydi bence anne. En azından azda olsa ilgileniyordunuz benle ya şimdi?
'Annen haklı Eylül. Her şey artık senin için. Sende okuyup,çalıştıktan sonra biz emekli olacağız. Ve bize sen ve kardeşlerin bakacak' vay bee egoya bak
'Tabi baba. Ömrümün sonuna kadar. Gerekirse evlenmem size bakarım'
Babam güldü. Annem ters bir bakış attı. İkisinide çok seviyorum.
'Bak kızım. Şimdi ki okulun daha ciddi. Buradakı her şey eskisi gibi olmayacak. Daha çok okuman lazım. Notlar'ın hiç düşmesin. Bu kadar şeyi senin için yapıyoruz. Başımızı öne eğme bizim'
'Merak etme baba. Tam gaz devam edeceğim. Okulun başlamasına az kaldı gidelim mi?'
'Gidelim'
Kapının önünde bir araba bizi bekliyordu. Babam öne annemle ben arkaya oturdum. Bir kaç soru soracaktım iyi oldu. Biraz yol almıştık ki ilk sorum geldi
'Anne eski evimiz ne olacak? Ordakı eşyalar'ı napacaksın?'
'İstediğin zaman gide bilirsin. Arkadaşlarınıda çağırırsın. Kalırsınız orada. Olduğu gibi kalacak. Dokunmayacağız.' sevindirici bir haber
'Peki kim kalacak orada. Nede olsa büyük bir ev her an hırsızlık yapa bilirler?'
'Güvenlik var. Arada bizde gideceğiz'
'Tamam. Anladım'
'Bak Eylül. Bu kadar yıl senden bir şikayet duymadık. Bundan sonra da duymak istemiyoruz. Derslerinde dikkatlı ol.'
'Merak etme anne. Aksamayacağım. Çalışıp kazanacağım üniversiteyi'
'Akıllı kızım benim. Aferin. Seninle gurur duyuyorum'
Gülümsedim. Tipik anne-kız muhabbeti. Ama biz asla aşktan konuşmadık. Her halde aşkım olmadığından. Birden telefonum çaldı. Mesaj geldi. Ahsen'den di
'Nasıl okulun ilk günü. Özledin mi bizi? Vallah ilk günden seni özledik:(( (Merve vs Ahsen)'
Çok bekletmeyip cevaplarını bende verdim
'Yoldayız şimdi okula gidiyoruz. Bende sizi özledim:**'
Yalana bak hiç aklıma bile gelmiyordular. Sonunda araba büyük bir binanın önünde durdu. Arabadan indiğimde ağzım açık kalmıştı. İnternetde gördüğüm okuldan büyüktü. Çoçuklar yavaş-yavaş toplanmaya başladılar. Benim gören her kes yeni biri olduğumu anladı. Fısıldamalarıda buna kanıttı. Müdürün odasına geldiğimizde heyecanlandım. Sekreteri geldiğimizi haber vermek için içeri girdiğinde babam elimi tutup:
'Ben yanındayam. Her zaman da olacağım'canım babam.Gülümsedim ona
Sekreter gelip 'Buyurun' dediğinde yeni hayatımım başladığına emindim.
Bölümü geç yayınladığım için üzgünüm. Soma olayları yüzünden yakınları vefat etmiş her kesin başı sağ olsun.İnşallah bu Türkiyenin başına gelen son olay olur. Son acımız olsun. Başımız sağ olsun
