Without Doubt

Kabanata 14

Sino?

Suot ang isang silk na short at damit ni Keegan, lumabas si Saniela ng banyo matapos mag-shower.

Keegan's shirts were comfortable to wear. Naalala niya pa ng pahiramin siya nito noong unang beses niyang makapunta ng condo nito. Kaya imbes na sando na isa sa mga binili nito sa kanya ang isuot niya, she grabbed one of his shirts na nasa kabilang side ng closet nito.

Keegan won't mind anyway. She's sure of that.

Lumingon siya sa kama at napansing wala roon ang lalaki. Naunang nag-shower si Keegan sa kanya dahil nagka-chikahan pa sila ni Heidi sa telepono. Pinapa-alala nito ang group study daw nila bukas ng hapon.

Nalipat ang tingin ni Saniela sa balkonahe nang mapansin ang isang bulto na nakatalikod mula sa kanyang kinatatayuan.

Si Keegan. Naninigarilyo ito base sa usok na lumilipad sa hangin. Naka-sando ito ng itim at dark blue na boxer short.

Inihakbang ni Saniela ang mga paa hanggang sa makalapit sa kinaroroonan ng lalaki. He seems occupied for not to feel her presence.

Inilapit pa niya ang sarili at niyakap mula sa likuran si Keegan. His body leaped a bit, surprised by the sudden action she made.

"You seemed mad, Kee. Ano ba ang nangyari?" Mahinang tanong ni Saniela habang nakalapat ang pisngi sa likod ni Keegan.

Malamig ang simoy ng hangin ngunit nakatulong ang init ng katawan ni Keegan na yakap niya upang mapawi ang lamig ng hangin na humahaplos sa balat niya.

Humawak ang kamay ni Keegan sa braso ng dalagang nakayakap sa kanya mula sa likod. Humithit pa siya ng isang beses bago itinapon ang sigarilyo sa ashtray na nakapatong sa isang maliit na mesa rito sa balkonahe.

Pumihit si Keegan paharap at inalis ang mga braso ng dalaga na nakapa-ikot sa bewang niya at siya ang yumakap sa dalaga mula sa likuran.

The warmth of Keegan's body conquers the cold breeze of the wind. Hindi siya makaramdam ng lamig dahil sa malalaking braso nito na nakayakap sa katawan niya.

The wind gracefully blows their hair. The city lights appear like diamonds on a different colors. The stars shine bright above the sky, and the moon reflects beautifully into their eyes.

Keegan planted soft kisses on her cheek. Napangiti si Saniela.

"You love to wear my shirts, ain't you?"

Saniela freed a giggle. "You wouldn't mind, would you?"

Keegan's lips curved up into a smile. Hinigpitan nito ang yakap sa dalaga at ipinikit ang mga mata habang isinandal ang pisngi sa ulo nito.

How he loved to stay like this forever.

"Hindi ka na galit?" Masuyong tanong ni Saniela makalipas ang ilang segundo.

"I was never mad." Sagot nito na nakapikit pa rin. He is busy inhaling her scent.

"Liar." Ngisi ni Saniela. "Tell me." Hinaplos nito ang braso ni Keegan na nakayakap sa kanya.

Keegan opened his eyes.

"Just got a senseless conversation with an idiot. Nothing important, love. You don't need to worry."

Tumango-tango si Saniela at hindi na nagtanong pa patungkol do'n.

"So...you and Silver..." Hindi alam ni Saniela kung paano dugtungan ang sasabihin. Ngunit tila alam ni Keegan kung ano ang gusto niyang malaman ng marinig ang pagbuntong-hininga nito.

"Well, yeah. We're not that really close kaya hindi mo kami makita sa University na nagbabatian." Sambit ni Keegan na kalkulado ang bawat salitang binitiwan.