Mai-in Love Ka Rin Sa Akin

Chapter 14 - One day, the 'bwisita' came to visit...

(a/n: o--kay.almost two weeks akong hindi nag-UD..haha.ohwell.andito na si coyleegirl to edit my works so...here you go. by the way, comment naman kayo. haha.)

-14-

Eris’ POV

Mabuti na lang at safe akong nakauwi kahapon. Teeeheee. >.<

At dahil maaga akong nakauwi, inumpisahan ko yung bago kong biling novel. Ehe. Ngayon lang ako nagkaoras basahin ‘to eh.

Nang matapos ko na ‘to, alas tres na ng madaling araw.

Kaya ayun, napuyat ako. Pero ayos lang. ehe. Wala namang pasok eh.

Bumawi talaga ako ng tulog, kasi ilang araw akong hindi nakatulog ng maayos.

*yawn~*  -____-

Haay. Ang sarap matulog. Revived!

Hmm. Anong oras na ba?

11am.

Kaya pala gutom na ako.

Hmm. Makaligo na nga muna.

*ligo muna*

Wooooh. Ang sarap maligo. Ahe. (>__<)

Kumpleto tulog ko tapos ang aliwalas ng pakiramdam ko dahil sa pagkaligo ko. Yees! Ang sarap ng feeling. (^_____^)

Ehehe.

Good mood ako ngayon ah. Kakanta-kanta pa ako pababa ng hagdan para kumaen. (kahit na ‘medyo’ hindi ako marunong kumanta, keri lang. Masaya eh. Aha.)

*What Makes You Beautiful by One Direction*

“You’re insecure don’t know what for.

You’re turning heads when you walk through the door.

Don’t need makeup to cover up,

Even the way that you are is enough.

Everyone else in the room could see it,

Everyone else but you, oh.

Baby, you light up my world like nobody else.

The way that you flip your hair gets me overwhelmed--!”

(O_______O) --ako.

I stopped midway of the flight of stairs. Napatigil pa din ako sa pagsayaw. (production number kasi)

 “WHAT ARE YOU DOING HERE?!” sigaw ko.   (OoO)

“Welcome to the jungle.” =___=   sabi ni ate habang nanonood ng TV katabi yung poste na yun na relax na relax na nakaupo sa sofa.

Ngumisi lang yung poste habang nakatingin sa akin.

Tsk.

Nakashorts lang pala ako at white t-shirt. Psh. Manyak talaga nun.

Hindi pala ako nakapagsuklay ng maayos. Once a day lang kasi ako magsuklay. Tinatamad kasi ako. Pero hindi yun yung problema ko. Hindi yung appearance ko ang iniintindi ko.

Kundi ang pag-appear ng posteng martian na ‘to sa bahay namin! >___<

>:/ ß death glare kay posteng martian

^____________^ ß yung alien.

Tsk. Hindi man lang tinatablan.

(Hindi siguro niya alam yung ‘makuha ka sa tingin’ glare. Tsk. Alien kasi. Tsk.)

Saktong paglabas ni Mama galing sa kusina at nakita akong nakatayo sa gitna ng hagdan.

“Oh, Eris, anak. Buti gising ka na. Nagpuyat ka na naman kakabasa sa kwarto mo kagabi no? Naku. Halika nga.” maagang sermon ni Mama.