Mai-in Love Ka Rin Sa Akin

Chapter 28 - Claire de lune

Kung sigurong hindi mo alam na SOBRANG kapal ng mukha ng alien na ‘to, siguro IKAW pa ang mahihiya sa kanya.  -__-

He’s an expert. Ni hindi man lamang siya nahiya na nakikikain siya sa bahay KO at suot-suot niya ang damit KO( which is a hot pink in color).

Sina Marie at Toni naman, nagpaalam na may pupuntahan pa daw sila. (Translation: may date pa sila.) Napadaan lang daw sila kasi tinext sila ni ate Ellis kagabi.

Dalawin daw nila ako at baka kung anong katangahan daw ang gagawin ko (i.e. mahulog sa hagdan; mauntog sa pader; malason ang sarili ko; or ‘accidentally’ set our house on fire).

Nang matapos ko ng hugasan ang mgapinagkainan namin, natagpuan ko ang posteng alien na nanonood ng T.V.

Tsk. The nerve.

Lumapit ako sa kanya at binatukan siya.

*paak!*

“Ouch! What was that for?!” >__< inis na sigaw niya.

Piñata ko yung T.V. (siya naman susunod kong papatayin), at humarap sa kanya.

“Alien ka talagang poste ka! Hindi ka pwedeng manood ng T.V., baka mabinat ka pa. Matulog ka na nga lang. sheesh!” >:/  paliwanag ko, ang hirap mag-explain sa mga alien! Haist!

“Concerned?” ^o~ he smirked.

*wapak!*

Sinipa ko siya sa tagiliran.

“Aray naman! Bakit ka ba naninipa?! Kita mo nang maysakit ako, nanakit ka pa! You sadistic midget!” maktol niya. >__<

Aba’t! Sarap ipagulong sa asin ng mokong na ‘to pagkatapos latiguhin eh!

“Baliw. Pati sa utak may sira ka na. Gusto mo tuluyan na kita eh. Alien na ‘to. Hmf.”

Akmang sasapakin ko pa ulit siya nang…

“Okay, okay!” pagsuko niya at humiga na siya.

Hmm. Good dog. He’s an askal by the way, but not like Phil and James if you know what I mean. Yung puno ng galis na aso siya. May breed bang ganun?

Haay. Whatever.

Iniwan ko na yung alien para labhan ang damit niya, I cant stand him even a minute longer. Ang hirap magbabysit ng baliw na alien. I should ask for an increase in my salary, kung meron man. Dapat nga promoted na ako to CEO dahil sa hirap ko sa kanya. Eh? Anong konek? Eto piso, maghanap ka ng kausap mo. Maglalaba pa ako eh.

Irvin’s POV

*rolls on the sofa*

Ugh. Ang hirap naman mahiga dito sa maliit na sofa na ‘to. Para akong si Snow White na nakahiga sa kama ng isa sa mga dwarf friends niya. The difference was that hindi ako si Snow White at hindi kami friends ni bansot. Enemies pwede pa.

Kahit na pinatuloy niya ako kagabi, hindi pa rin kami friends. Okay sige, I just freeloaded in her house, so what?? ‘Never heard of ‘enemies with benefits’?

(a/n: uhh…wasn’t it ‘friends with benefits’?)

Yun na rin yun. Che.

Anyway..

Medyo ayos na ang pakiramdam ko, pero dahil mainit na naman ang dugo sa akin ni bansot, nagtutulug-tulugan muna ako.

Sa totoo lang, ayos na rin ‘tong dito muna ako tumambay sa bahay nina bansot. Mahirap na, baka ikamatay ko pa kapag bumalik ako sa condo ko. *gulp*

Hmm.

Kahit hindi na masakit ulo ko dahil sa lagnat, bakit parang…ang sakit naman ng katawan ko?? ~__~