Seducing Jeon Jungkook (On-Going)

CHAPTER 40

Chapter Forty.

Samantha Angeles

Sinadya kong gumising nang hindi gano'n kaaga para hindi na sumabay sa Bangtan.

Aaminin ko mang hindi na ako sanay na mag-isa pumasok pero kailangan ko ulit sanayin ang sarili ko.

Tutal, wala narin naman silang pakialam sa akin.

No messages, no calls, no hellos.

Tumayo na ako sa hinigaan ko at ginawa ang palagi kong ginagawa sa umaga.

Maligo, mag toothbrush, magbihis pero hindi ako kumain.

Wala akong gana.

"Wow, walang tao sa kanila huh?" Bulong ko nang makita kong walang tao sa bahay ng Bangtan.

So umalis na pala sila kaagad.

Pagkapasok ko wala pa sila.

"Miss Angeles."

Napalingon ako kay Sir Handrid nang tawagin ako.

Nagkaklase na kasi at eto ako ngayon, late.

"Y-yes, Sir?"

"Why are you late?" Tanong nya.

Paano 'to? Paano ko sasabihing late ako? Sabihin ko nalang na nagka emergency.

"Ahh.. K-kasi Sir, nagka.. Emergency po. Pasensya na po." Pagdadahilan ko.

Galingan mong umarte Samantha!

"Hmm.. Okay. Take your seat."

Yes! Akalain mo 'yon?

Actually, Ang Wings University nga pala ay Semi Korean School.

Kaya minsan, na bo-bored ako na makinig sa discussion.

Like duh! Hindi ko naman hilig ang mga koreans.

That's why, sa simula pa lang ay hindi na ako interesado sa Bangtan.

Pero nang makilala ko sila, hindi ko aakalain na aabot sa ganitong punto ng buhay ko na masasanay din pala akong kasama sila.

Pinili ko 'tong mangyari 'di ba? Kaya ayan. Panindigan ko.

"O-okay ka lang?"

Nabigla ako sa biglang pagkausap sa akin ng katabi kong kaklase.

"H-ha? O.. Oo na naman! Haha, bakit?"

Medyo tumawa pa ako para ipakitang okay naman talaga ako.

Bakit? Ano bang itsura ko ngayon?

"Mukhang may malalim kang inisip. Nakatulala ka pa." Sabi nya.

"Ha? Hahaha. Hindi, kasi inaantok lang ako. Huwag mo na akong intinidihin." Sabi ko naman sa kanya at ngumiti ng pilit.

Nilingon ko ang upuan nila sa likod at nakitang niisang Bangtan ay walang nakaupo.

Nice.

Nag recess, nag lunch, isang sandwich pa lang kinakain ko.

Kaya nang mag-uwian, dali-dali kong iniligpit ang mga gamit ko.

Ngunit habang kumukuha ako sa locker ko, e biglang tumunog 'yong phone ko.

Sino kaya 'to?

Kinuha ko ang phone ko at tinignan kung sino ba 'tong magtatangkang magtext sa'kin.

'Samantha. Nasaan ka?'

Oh, Nice. It's Taehyung.

Hindi ko sya nireplyan at itinago ko na ang phone ko sa bag bago tuluyan nang umalis.

Masakit mang hindi pansinin ang Bangtan lalo na si Taehyung pero wala e, para akong alikabok na bigla nalang naiwan sa ere.

~•|•~
Vote and Comment!
=)