[Filipino Book]
In every challenges. There's a hope. In every tears. There's a smile.
Through the ups and down of her life , Maria Isabella accepted the offer of her friend being a waitress in a club to save herself from poverty and survive.
One...
Disclaimer: This is a work of fiction. Names characters,businesses, places ,events and incidents are either the products of the authors imagination or uses in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons ,living or dead ,or actual events is purely confidential.
Not suitable for a young readers. Read at your own risk. R(18)
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Kabanata 1
Nagmamadali akong sumakay sa isang jeep para makapunta sa aking pinagtatrabahuan. Peste kasing group project na iyon eh! Gabi na tuloy ako sa aking trabaho.
"Manong bayad po! Isa!" Sigaw ko at nag paaabot ng aking bayad. Nakauniporme pa ako ng aking pinag aaralan na pampublikong skwelahan.Napatingin ako sa mga lalaking nasa harapan ko na nakatingin. Nakangisi ito sa akin. Kabisado ko na ang mga iyang tingin. Ganito na ba ang mga lalaki ngayon?
Hindi naman ka taka taka kung bakit palaging puno ang Club na pinagtatrahuan ko. Dahil marami talaga ngayong lalaking manyak. Gusto magbuhos ng libog,ganon. Nagse-serve ako doon tuwing gabi. Normal na sakin ang mahipuan,hawakan at himasin. Pero syempre bilang bagohan naiilang padin ako.Sanay na din ako sa mga kaklase ko na binubully ako o di kaya binabastos ako.
Kailangan kong maging praktikal. Okay lang lahat na iyon sa akin . Ang importante ay magka-pera ako. Nagse-serve ako ng mga inumin ,pulutan at kung ano ano pa. Minsan ay pinapaupo ako sa tabi nila na minsan ko lang paunlakan. Minsan ay may tip saakin kaya solve na ang baon ko sa umaga.
Kung tatanungin ninyo kung bakit ako ganito? Simple. Namulat akong walang magulang. Noon ay nakatira lang ako sa kalye . Sa kalsada ako lumaki ,namamasura para mabenta at may ipambaon sa umaga at' para narin may gagastusin sa araw araw.
Minsan na din akong muntikan na ma rape sa murang edad ko na katorse.Dahil sa kalye lang kasi ako natutulog kaya kung sino sino na manyak ang nag-aabuso sa akin. Natrauma ako noon. Hindi ko alam kung ano ang gagawin. Mabuti nalang at may tumulong sa akin na mga kasamahan ko rin na namamasura.
Kaya noon ng mag dyesi sais na ako ay sumama na ako kay Loti. Ang baklang nagrerecruit kung sino ang gustong magtrabaho sa bar. Kapag sixteen ay pwede na. I have no choice. Dahil gusto kong makapagtapos ng highschool at mag-kolehiyo sa susunod. Ngayon ay seventeen na ako. Isang taon nalang mag-kokolehiyo na ako. Kailangan ko ng mag ipon nang malaki.
"Oh! Bakit ngayon, kalang?" Sikmat sa akin ni Red. Isang bakla na nagma-manage ng bar kung saan ako nagtatrabaho. Siya lang ang pinapansin ko dito dahil magaan ang loob ko sa kanya.
Nasa dressing room na ako at isa isa kong hinubad ang aking suot. Wala akong pake kung may tao sa loob nito. Sanay naman ako. At puro naman babae at bakla ang kasama ko.
"Gumawa po kasi kami ng project eh." Sinuot ko ang palagi kong uniform. Isang kulay pula na sobrang iksi na dress na halos kita na ang panty mo at luwa ang dibdib. Para marami ang tip.
"Hay nako! Sinasabi ko na sayo. Tumigil kana sa pag -aaral! Kahit makapag tapos kapa ng kolehiyo mahihirapan ka parin maghanap ng trabaho! dito sa club gabi gabi kang magkakapera!" Inayos nito ang buhok ko at itinali pataas.
Si Red ay bakla at maalaga sa akin. Hindi niya ako pinapatake out at pinapasayaw sa harap ng stage hindi katulad ng iba.Naawa daw kasi siya sa akin . Kaya ayaw niya na ganon ang ginagawa ko kaya hanggang serve lang ako. Kahit saakin ay ayoko ng ganon.
Tama nga siya.Malaki nga ang kita ko dito. Sa isang gabi ay nakakakolekta ako ng three thousand pesos na tip. Ang sweldo ko tuwing gabi dito two fifty naman. Mas malaki ang sahod at tip ng mga babaeng sumasayaw sa stage.Lalo na kung nilalabas ng mga babae.
Dito na ako nagkamulat, sa apat na sulok nang bar na ito. Madilim, mausok, landian dito, landian doon, may nambabastos pero hindi ko nalang pinapansin. Minsan may nag aamok pero naagapan naman ng mga bouncer.
Normal na sa akin ang mga ganito. Ang hindi normal sa akin ang mga simple at marangyang pamumuhay nang mga ka edad ko. Sobrang naiinggit ako. Pero alam ko na hanggang pangarap lang ako.
"Ah Red, kailangan kita sa labas! nandiyan ang grupo nila Mondragon!" Impit na kilig ni Chelsea ang nag agaw atensyon sa amin.
Sa tuwing naririnig ko iyan ay nangangamba na ako. Ilang beses ko na rin nakikita dito si Marco pero iba parin ang bilis ng tibok ng puso ko. Kahit hindi naman siya na mamansin.Ilang beses ko naman siyang makitang nakatingin ng seryoso sa akin pero hanggang doon nalang iyon.
Kung gaano ka bagsik at ka takot ang apelyido niya ganon din siya. Sa katawan na makisig, ang ma awtoridad na gwapong mukha at lalo na sa kapangyarihan. Huminga ako ng malalim at pinagmasdan ang aking repleksyon sa salamin.Kaya ko ito. Sanay na ako.
