Chained By The Mafia Lord

Chapter41.

Kabanata 41
Sayo lang

Namumuo ang luha sa aking nakikita. Namayat siya ng konti. May kagat ng lamok ang balat at namumula. Marahan kong hinawakan siya na parang isang babasagin na bagay at hinagkan.

"I'm sorry baby. I am so sorry." I cried. Ang sakit sa dibdib. Parang hindi ako makahinga sa sakit at hinanakit.Alam kong nakatingin si Marco sa amin habang binibigay ng doktor sa kanya ang mga gamot ni Raphael. Kumuha siya ng doktor para patignan ang aming anak.

How could people do such things like this? I almost died giving birth to my son. Hindi ko pinapakagat sa lamok at eto ngayon siya? "Your son were really strong Mr. Mondragon. He's brave like you."

Napatingin ako sa kanila at nakapamulsa si Marco na nakatingin sa amin. "Walang Mondragon na mahina. It runs in our blood." he said huskily while his eyes were settle to me. Tila binabasa ang aking iniisip.

"I know ofcourse! by the way I have to go." The doctor smiled. Lumabas na din ito pagkatapos kunin ang gamit.Nagulat ako ng umingos sa aking bisig ang aking anak at umiyak.

"Sshh! baby nandito na si mama. Hindi na kita pababayaan. I love you so much baby.''Hinalik halikan ko ang kanyang noo. Pero ayaw tumigil sa pag iyak kaya wala na akong choice. Inangat ko ang aking sleeveless enough to reveales my left breast.

Marco cleared his throat. I ignored him kahit na medyo nahihiya ako. Syempre, It's been a while. Agad sinipsip ni Raf ang aking dibdib at naramdaman ko ang pagka gutom niya."Paka busog ka baby ha. Babawi si mommy."

"Sa akin ba hindi ka babawi?"Marco smirked devilishly. Nakapamulsa ito at umupo sa tabi ko sa sofa sa harapan lamang ng kama. Tingin ko ito ang kwarto ni Raphael. Base sa designs at mga stuff toys alam kong kay Raf ito.

Tinapunan ko siya ng masamang tingin. "Hindi pa tayo okay Marco. " Seryosong sabi ko bago binalingan ang anak na kalong.

''I know. Marami tayong dapat pag-usapan. I'll explain everything ." He kissed my temple. Napapikit ako.His lips were hot and soft. I missed him.

"And you have to explain everything to me too.'' sabi niya pa. Sobrang tahimik ng kwarto at tanging ingay ng aircon ang naririnig kaya dinig na dinig ko ang pagka paos ng boses niya.

Tinignan ko siya at nangunot ang noo.
"Explain ang ano? Kung paano ako nasaktan at nagdusa sa mga ginawa mo? ninyo ni Nancy sa akin?" My heart clenched in pain reminding what happened months ago.

Tila na frustrate siya kaya hinawakan niya ang kamay ko. Marahan at puno ng pag iingat niya iyong hinalikan. Naramdaman kong nanunusok ang tumutubo niya balbas sa panga.

" Baby, sinabi ko na 'diba? I need to do it. Ayokong madamay ka sa kahibangan ni Virgo at Nancy. Halos mamatay na ako sa pag kuha nila kay Raphael. Ano pa kaya kung ikaw rin? Kailangan kong magkunwari na ayoko na saiyo para hindi ka na nila idamay." Paos niyang sinabi. Namumula ang mata niya. Sa buwan na lumipas ,masasabi kong mas naging matured siya. Ang maskulado niyang katawan ay mas nadagdagan. Ang nagsusumigaw niyang kakisigan at kaguwapohan ay hindi makakaila.

Umiwas ako at ng nakitang humihilik na sa pag tulog si Raf. Maingat ko siyang inangat at nilapag sa kama ng marahan bago inayos ang aking damit.

"Sinadya mo man o hindi, nasaktan pa rin ako. Ba't hindi mo nalang sinabi?"

Tumayo siya. "Wala na akong maisip na paraan ng oras na iyon. Kayo lang naiisip ko. I'm sorry."

Hinawakan niya ang baywang ko at hinila palapit sa kanya. I frowned. Gusto kong magalit pero bakit nalalamang yung pagmamahal ko sa kanya? Malamang, siya ang ama ng anak ko. Wala akong ugali na magtanim nang sama ng loob.