Chained By The Mafia Lord

Kabanata 6

Kabanata 6
Eat together

So, iyon pala.Marco hired someone to investigated me. Hindi ko alam kung bakit niya iyon ginawa. Ang alam ko lang regular na customer siya noon ng bar na pinagtatrahuan ko.Palagi ko na siya noong nakikita na pumapasok sa bar.Minsan may babae siya at minsan wala.Tsaka ngayon lang kami talaga nagkaroon nang interaksyon. Ngayon lang kami nag usap nang ganito. Simula noon na pag labas pasok niya sa bar ngayon lang niya ako pinansin nang ganito.

Kahit noon paman nag oorder siya sa akin nang inumin. Tumitingin lang siya sa akin ng seryoso na tila hinahalungkat ang aking isipan at pagkatao kaya ilap talaga ako sa kanya.Hanggang dumating nga iyong gabi na binastos ako nang kaibigan niya at pinagtanggol niya ako.Sa una palang na kita ko sa kanya kinakabahan na ako. His arrogant and serious face will make you feel nervous.The muscles of his body were on the right places and he's so hunk! Halata talaga na ang katawan niya ay alagang alaga sa pag gi-gym.

"A-ano po ang sabi ng amo ko?" Alalang tanong ko. Kadadating niya lang. Pinuntahan niya daw ang amo ko.Ang may ari ng bar.

"Pumayag." Seryosong sabi niya sa akin at umupo sa kanyang swivel chair. Nandito kami ngayon sa loob ng study room niya . Isa sa mga kwarto dito sa condo niya.

Napasinghap ako. Pumayag ang amo ko? Really? Sumaya ang pakiramdam ko pero nalungkot ulit dahil wala na akong trabaho. Hindi ko alam kung bakit sunod sunoran ako sa sinasabi ni MarcoUtak at puso ko ay ganon ang gusto. Ang sundin siya.

"T-talaga? " I stuttered happily and looked on his eyes. He looked at me na parang binabasa niya ang iniisip ko. Tagos kaluluwa.Agad akong napayuko.Nang may mapag-tanto ako."Pero wala na akong trabaho.K-kailangan--"

"You will work here." He said with finality na kahit presidente ng Amerika ay hindi pwede makatanggi.Pinagsiklop niya ang kamay sa ibabaw ng mesa.

"Here?" Hindi makapaniwalang sabi ko.He nodded and tilted his head. He glanced on my shoulder and my chest. Tumagal doon ang kanyang tingin.Damn! I'm only wearing my white strap top and a short hanggang tuhod.

"Yes.." He said huskily.Hindi ako makatingin ng diretso sa mga mata niya.

"A-ano naman po iyon?"kumalabog agad ang puso ko sariling tanong .

"Anong ano?" He teased. "You will do anything here you want Isabella." Halos mapapikit ako ng tawagin niya ako sa pangalan ko. "You will cook for us,you will buy our needs,you will clean anything what you want." Suminghap siya.. "Just stay here and wait for me until I come back from work." Napakurap kurap ako sa sinabi niya.What? Inisa-isa kong inisip ulit ang sinabi niya. Agad kumalabog ang puso ko.Parang...ano eh.. parang asawa ang dating ko niyan kapag ganon.Dahan dahan akong tumango.Mas mabuti na ito kaysa doon sa bar na palagi akong nababastos.

"P-pero anong k-kapalit nun s-sir---".

He cut me off. "Call me Marco."

"M-Marco."He smirked while biting his lips without breaking his stare on me. What the hell!

"Ang kapalit nun pag aaralin kita sa pribadong eskwelahan. Bibigay ko lahat nang pangangailangan mo at gastusin hanggang makapagtapos ka nang kolehiyo. Ako na ang bahala sa lahat. Just... " he sighed heavily.. "Stay here by my side."

Namilog ang mata ko.Sobrang tuwa ako dahil sa tulong na ginagawa niya para sakin.Sobra sobra na ito. Pag papaaralin niya ako sa isang pribadong eskwelahan? Hanggang sa gumraduate ako ng kolehiyo? Parang sobra naman yata iyon.Agad uminit ang gilid ng aking mata. Pag ka graduate ko siguro pwede na akong maghanap nang trabaho.Pag graduate ako ibabalik ko talaga sa kanya ang lahat lahat nang itinulong niya.

"S-salamat.Salamat talaga.."Tumayo siya mula sa swivel chair niya at lumapit sa akin. Agad akong sinalakay nang kaba.He kneeled down on front of me.Halos lumibel lang kaming dalawa. He's really huge.

"Ayokong bumalik ka sa dating trabaho mo.." Nagkatinginan kaming dalawa.
My heart pounded really fast.

"Bakit m-mo ako tinutulungan?" I asked almost a whisper.Tinitigan niya ang mukha ko at tumayo siya kaya napatingala ako sa kanya.Pero nakayuko ng bahagya ang ulo niya para matignan ako. Hinilot niya ang batok at pumikit.

"Masyado kapang bata. Hindi mo pa maintindihan ang lahat.." Ang huling linya niya na tumatak sa isip ko.Kailangan ba talagang basehan ang edad para masabi na malaki kana? Na kaya mo na?

Hindi ba pwedeng sa kung paano mag isip? Alam ko bata man ako pero mulat na ako sa lahat. Nagtatrabaho ako para magka pera. Para makapagtapos ng pag-aaral. Para kung sa ganon makapag hanap ako ng trabaho. Isang marangal na trabaho.
Hindi ako pumapasok sa isang relasyon. Wala akong oras para diyan. Dahil ba porke solo ko sarili ko hindi ko na kailangan nang limitasyon sa lahat? I limit my self. Kahit na minsan sa sarili ko nadudumihan ako sa mga hawak ng kani kaninong lalaki. Pilit kong tinatak na parte iyon ng trabaho ko.

Kaya masayang masaya ako dahil sa tulong ni Marco. Pagsisilbihan ko siya ng maigi. Lahat gagawin ko para masuklian ang tulong niya.Nang umaga na iyon maaga akong nagising.Pinuyod ko ang mahaba kong buhok. Naka white tshirt lang ako at naka cotton shorts.Nagluto ako ng sunny side up,ham at hotdog. Yung natirang kanin ay ginawa kong fried rice. Tsaka nag timpla nang kape.

Naglalapag ako ng pinggan sa mesa ng saktong bumaba siya. Halos malagutan ako nang hininga.His after shave scent filled the whole dining area. He's wearing his complete suit. So,may trabaho pala siya ngayon. He looks so dazzling handsome. Halos mangilabot ako nang umigting ang kanyang panga na nakatitig sa akin.Ang mga ugat sa kamay niya ay nakakatakot.Napaka maskulado niya talaga.Agad akong napakamot ng batok ko at tumikhim.

"G-Good morning Sir-Este-Marco.Nagluto na ako." Tinignan niya ang mga nakahain na pagkain.

Agad niya ulit akong tinignan. He glance on my chest again. "Are you wearing a bra?" He huskily asked. I saw a ghost of smirk on his lips.

The fuck! Agad kong pinag ekis ang kamay ko sa aking dibidb. "Ah! hindi a-ano.--"

"Change and we will eat together. I'll wait." Mas lalo akong nataranta sa sinabi niya.

We'll eat together daw! Shit.Nasanay kasi ako ng hindi nagba-bra tuwing umaga. Bakit ko ba nakalimutan?Seventeen man ako ay pinagpala ako sa dibdib.Kaya malaki ang aking hinaharap. Kaya alam kong kitang kita niya iyon.Tangina..Nakakahiya!