Kabanata 26
Black"Still mad?" He asked when he opened the door . Hinawakan niya ang braso ko pero umilag ako doon.Uminit ang pisngi ko. After what happened inside his effin' car? Talagang mag iinarte pa ako ngayon? Matapos akong nagpadala sa kapusukan niya? Really huh? Isabella? You're just kidding yourself.Tuloy tuloy akong pumasok sa aming kwarto. Bago pa ako makapili ng susuotin ko na pantulog ay hinila niya ako palapit.He's now topless. Siguro hinubad niya kanina ang kanyang longsleeve.
"Hindi ako matatahimik hanggang hindi mo sinasabi sa akin Marco.." Nanginginig ang boses ko.He closed his eyes at tumingala. He looked so impatient now. Nauubusan na siya ng pasensya sa akin.
"Mas hindi ako matatahimik kung malaman mo ang totoo. Please baby. Just trust me on this." Tuluyan niya na akong nahila palapit sa kanya. He immediately wrapped me with his big veined arms.I brushed my head on his chest. Pilit kong hinanap ang magpapakalma sa akin na posisyon na yakap siya.I closed my eyes languidly. I fit perfectly between his chest.
Bukas ang bintana sa veranda. Hinihipan ang puting kurtina na nakaharang doon. Kitang kita ko ang buwan na nagbibigay liwanag na sa aming kwarto. Nasa ikalawang palapag ang kanyang kwarto na sakop lamang ng kanyang suite. Tila naging alitaptap ang maliliit na liwanag galing sa ibang gusali. May matayog may maliit.
It's mesmerizing somehow. May mga ganda din pala na kailan nang dilim upang ma appreciate ng husto ang kagandahan. Tulad ng mga gusali sa ibaba na nag iilawan. Kailan pa ng gabi upang mangislap ang ganda.Maraming emosyon ang sumalakay sa akon. Paano ko siya mapipilit na sabihin sa akin? Na alam kung malabo. Bakit? Bakit niya tinatago sa akin?
"Hindi mo ba ako makakapagkatiwalaan?" Buong hinanakit na sabi ko.
"Wag mong sabihin iyan. May rason kung bakit hindi mo pa dapat malaman ngayon. Dahil ikamamatay ko."I am so doomed. Marco really love me that much. Dapat pala na pantayan ko ang pagmamahal na iyon. Pakiramdam ko kasi kulang yung pag aalaga at pagmamahal na pinapakita ko sa kanya. Kumpara sa mga ginagawa niya para sakin.
I sighed heavily.Linggo ngayon. Nandito si Marco sa bahay. May party daw kaming pupuntahan mamaya. Tinignan ko ang mga box na nilapag ng mga taohan ni Marco sa sofa. Nangunot ang noo ko.
"Uh!para po saan iyan?" Tanong ko.Pero nagulat ako ng yumuko sila bilang pagrespeto at umalis..
"Isabella.." Biglang sulpot ni Marco sa aking likod. Shit! Kaya pala yumuko ang mga iyon at hindi sumagot sa akin?
"Para saan iyan? " turo ko ang mga box.
"Sayo." Prente niyang sabi kaya nilapitan ko iyon at binuksan.My lips parted. I saw an elegant black dress.Tube ito, It looks so elegant! hindi ko tuloy alam kung kaya ko itong suotin o kung babagay sa akin.
"Wow!" I gasped in awe. "Ang ganda!"
He chuckled at lumapit sa akin."You like it?"Masaya akong tumango. Habang nakapulupot sa aking baywang ang kanyang braso ay inabot ko ang isa pang box. Isang stilletos iyon.
"Iyan ang susuotin mo mamaya.." Sabi niya..
"Hindi kana sana bumili pa Marco. Alam kung mahal ito. Marami pa naman akong hindi pa nasusuot na dress na binili mo sa akin..". Totoo naman,ang iba ay may tag pa na nakahanger sa aparador ko. Halos pate ako nga ay nalulula sa aking aparador. May isang maliit na space doon na puro high heels at sapatos ang nandoon.. Meron ding space na puro bags. At pinaka malaki na bahagi ay ang mga damit na.
It's really too much!Sa kalagitnaan ng aking pagsusukat nun ay tumunog ang cellphone ni Marco. Iniangat ko agad ang tingin ko sa kanya.He kissed my cheeks at sinenyas na sasagutin niya lang.Humabol ang aking paningin sa kanya. Lumabas siya ng veranda dito lamang sa gilid ng sala niya,naka bukas ang sliding glass door patungo doon. My curiousity is killing me.
BINABASA MO ANG
Chained By The Mafia Lord
Romance[Filipino Book] In every challenges. There's a hope. In every tears. There's a smile. Through the ups and down of her life , Maria Isabella accepted the offer of her friend being a waitress in a club to save herself from poverty and survive. One...