Chained By The Mafia Lord

Kabanata 22

Kabanata 22
Stole

Sa nag daan na mga araw, I've been being paranoid. Lumipas ang ilang araw na bumalik sa dati. Naging normal,pero sa akin lang yata merong mali.Pakiramdam ko ,parang may nagmamasid sa bawat kilos ko. Nababanas ako sa hindi malamang dahilan or I'm just being too paranoid? Sa mga araw na nag daan,ay kinakamusta ako ni Red,ganon din ni Monica. Minsan tumatawag sila madalas ay text.Naging busy din si Marco pero parati akong hinahatid sa skwelahan. Pero sa hapon ay si Mang Cesar na ang sundo ko.

Hindi na tulad ng dati si Marco ay mas gabi na umuwi ngayon. Alas otso ang pinaka maaga alas diyez naman ang pinakagabi na uwi niya.Napapansin ko din na sa umaga ay naka complete suit siya,pero pagka uwi sa gabi ay naka all black na siya.Tingin ko tuloy paborito niya ang kulay itim?

All I know is Marco was the CEO of Mondragon Company and Mondragon Sugarcane Corp.Sila yung mga nag eexport ng matibay na kalidad na mga bakal sa buong bansa. Ganon din ng mga asukal ay sa kanila din nanggaling.

Habang ang ama niya naman ay ang namamahala ng mga hotels and Casino nila sa ibang bansa.Ewan ko,pero wala akong guts na magtanong pa kay Marco. Tingin ko tuloy wala akong ibang alam tungkol sa kanya. Palagay ko wala akong karapatan magtanong.

Pinili ko ang manahimik kahit na lihim akong nababalisa. Wala akong sinabihan tungkol sa kwintas na nakita ko.I am trying to convinced myself na hindi naman siguro mahiwaga iyong kwintas. Na nagkataon lang na magka pareho sila ng lalaking nakabangga ko nang kailan.

Nasa kalagitnaan kami ng paggawa ng group work nang tumunog ang aking cellphone sa isang text.Ang apat ko na kasama ay busy sa pag reresearch sa computer habang ako ay itinigil iyon para basahin ang text galing kay Marco.Naramdaman yata iyon ni Carlos kaya napatingin siya sa akin. Ngumiti ako,na ginantihan niya din ng ngiti.Ka klase ko siya matalino siya at mabait alam ko din na mayaman siya.

From Marco:
Gabi na ako uuwi mamaya. Umuwi ka nang maaga. I love you.

My heart started to pound fast again. His simple text made me feel like this. I smiled at napaangat ng tingin at nakitang nakatingin pala sa akin si Carlos.Bigla akong nahiya at itinago ang aking cellphone sa aking bulsa.Hindi naman siya galit,pero nakakahiya naman kung magtitext lang ako habang sila ay busy.

"Maria paki take note naman nito oh." Aniya sa akin ni Kristine.

"Uh,sige! " Kinuha ko ang notebook ko at sinulat ang tinuro niya sa computer.Hindi na yata kaya ng oras ang dami ng aming gagawin kaya inabot kami ng uwian sa hapon.

"Paano ba iyan? Hindi pa tapos,kailangan na ito bukas."Aniya ni Lara. Isa sa mga kasama ko. Kasalukuyan naming inaayos ang libro at iba pa para makauwi.

"Oo nga! Ire-represent na bukas. May papuntahan pa naman ako." Dagdag ni Kristine.

I sighed."Ako na lang ang tatapos! Wala naman akong gagawin sa bahay." presenta ko. Wala naman talaga eh gagabihin naman sa pag uwi si Marco.

Lumiwanag ang mukha ni Lara at Kristine."Talaga? Sige!salamat ha? Tatlo nalang naman ang kulang." Sabi ni Lara at inabot sa akin ang libro.

I nodded and smiled. "Walang anuman! Sige ako na dito!"

"Samahan na kita." Nabigla ako sa sinabi ni Carlos kaya napatingin ako sa kanya ng humila siya ng silya at tumabi sa akin. Lumabas na ang tatlo naming kasama.Medyo binalot ako ng lamig dahil sa lamig ng aircon. Nadidinig ko ang nag iingayan na mga studyante sa labas kaya alam kong may naiiwan pang studyante.

May mga kasama din kami dito sa loob,pero malayo ang aming mga pwesto. Katabi ko si Carlos na seryoso na may hinahanap sa computer.

"Uh, iyan na siguro yan." Sabi ko sa kanya. Tumingin siya sa akin at ngumiti ,ganon din ako.Seryoso siya talaga kapag nag aaral. Hindi siya masyadong palasalita.Hanggang sa alas sais na nang matapos ang aming ginagawa. Wala na akong natanggap na text or tawag kay Marco.