Chained By The Mafia Lord

Kabanata 4

Kabanata 4
Marco want you again

Halos yakapin ko ang sarili ko nang pumasok ako sa kanyang silid.Nadagdagan ang kilabot ko nang pumasok akong madilim iyon.My whole system was shaking.Kahit tuhod iyong tuhod ko nangangatal parang mabubuwal ako.Kasunod ko siyang pumasok.Madilim at seryosong mukha ang nakikita ko sa kanya.

Ang kama niyang kulay abo, ang kisame na kulay puti, ang porselanang sahig,at ang iba na ay kulay itim na.Sa harap ng kama ay may malaking flatscreen na tv.Nanlamig din ako sa lamig na galing sa aircon.Sa gilid malapit sa veranda ay may study table siya na may nakabukas na laptop.Sa dingding ay may nakadikit na bookshelfs.Bumuntong hininga ako agad para maibsan ang kaba na naramdaman ko. Marco own me tonight! I am his tonight!

Siguro ito nga siguro ang kapalaran ko? Ang mawala ang pinaka hinalagahan ko ay hindi naman siguro masama?Napapikit ako ng mariin pero mas dumiin pa iyon ng naramdaman ko ang hininga niya sa likod ng tainga ko.His hands touch my waist languidly.Oh my god.

Halos gusto kong magdasal na sana mawala nalang agad ako na parang bula. Ang mayakap ako ng taong hinahangaan ko lang noon sa malayo ay sobrang iba.

"Sir-"Napatahimik ako ng marahas niya akong ipaharap sa kanya.My eyes widened. Halos sasabog na yata ako ngayon dahil parang bomba ang tibok ng aking puso.He looked at me seriously.Nahihirapan na akong lumunok.

"Sir! h-hindi pa po a--".He hushed me at inilapat ang hintuturo sa labi ko.Napapikit agad ako sa init na hatid ng kanyang balat.
Agad na namuo ang luha sa mata ko. Dahil siguro sa sari saring emosyon na bumabalot ngayon sa systema ko.Natatakot ako sa maaring mangyari pero handa na ako. He payed me. He own me , for tonight.

"You look like a kid." Kumalabog ang dibdib ko sa sinabi niya. Minulat ko ang ang mga mata.His eyes lingered on my chest.Shit! Nahalata ba nito na hindi bumagay ang katawan at mukha ko sa sinabi kong nineteen ako?!Shit!

"H-Hindi na ako b-bata.." Nanginginig na sabi ko dito. Tinignan niya ako ng nananantiya.

"Now sleep.." He commanded and my lips parted. Akala ko katulad siya nang iba na bibilhin ang babae sa bar gagamitin at babayaran.

Tinuro niya ang kama."Huh? A-Akala ko -".

"Akala mo.. ano?" He said in a playful voice.Yumuko ako nang hawakan niya ang siko ko at ang isa niyang kamay humawak sa baba ko. He's so tall kaya halos hanggang balikat lang talaga ako.Sa rinig ko ay twenty five na daw ito. "Hindi porke binayaran kita,aabusuhin ko na." He sighed and pointed the bed. "It's late kaya matulog kana.Baka magbago ang isip ko at ano ang gawin ko sayo."

Agad siyang tumalikod at pinuntahan ang laptop niya sa mesa.Habang ako naman ay napanganga sa sinabi niya.Ngayon mas lalo akong namangha. Hindi lang pala siya mabait. Mabuti na tao rin.Parang yung bigat na naramdaman ko biglang nawala dahil hindi siya tulad nang iba. Nirespeto niya ako.

Kung sa pisikal ay matatakot ka.Iba din talaga kapag nakasama mo na. May malalaman ka talagang hindi mo inaasahan.Noong umaga na iyon ay maaga niya akong hinatid sa dorm ko. Pagka baba ko inabutan niya ako ng limang libo.Pero hindi ko na iyon tinanggap.Hindi ko alam kung bakit nasaktan ako dahil doon.Tingin ko naawa lang siya sakin. Kaya niya ba ako pinatulog doon at pinakain? Dahil sa awa? Shit.. Ang sakit..

"Maria Isabella!" Sigaw ng among guro ang nagpabalikwas sa akin.Hindi ko napansin na nakatulog na pala ako sa loob ng room.Shit!Agad nagbulong bulongan ang mga kaklase ko at nag-irapan sa akin.Ang mga lalaki naman ay kumindat sa akin.

Napapikit ako ng mariin at napaayos ng upo."Ah!S-Sorry po!" Paumanhin ko.

My professor sneered and rolled his eyes. "Kung matutulog kalang naman sa klase ko Maria ay mabuti pang lumabas ka nalang! Now,get out!" He shouted.Agad akong napatayo sa kaba at kahihiyan. Madaling araw na kasi akong nakatulog kanina. Sino ba naman ang makakatulog sa loob ng kwarto ni Marco?Dinig ang tawanan ng kaklase ay umalis ako sa room.Tulad parin minsan,napapalabas ako dahil nakatulog ako.

I felt so exhausted. Pagod na sa lahat.Hindi na ito bago sa akin. Kung may bago man ganon pa din naman.Dahil last subject ko na sa hapon na ito lumabas na ako ng paaralan. Konti nalang ga graduate na ako ng higschool.

Ang uniporme namin ay kulay pula na checkerd na palda. May nectie na checkerd na pula din. Ang aming palda ay hanggang tuhod na may slit sa gilid.Lumapit muna ako sa nagtitinda ng siomai na si Aling Susan. Mabait siya, isa siya yata sa nagta-trato sa akin ng maayos.

Malayo palang ay nakangiti na ito sa akin. Katulad ko ay mahirap lang din sila. Lasenggero ang asawa may isang anak na lalaki na kasing edad ko lang din na nakasama ko din noon sa kalsada.

"Oh? Maria! Bibili ka?" Masiglang tanong niya agad binuksan ang takip ng siomai.

Ngumiti ako."Opo! Apat po iyong maanghang." Sabi ko at kumuha ng pera. Inabot agad sa kanya.Binigay niya sakin ang paper plate na may siomai.

"Ayan!Sobra ng isa yan ha?!" Nakangiting wika sa akin. "Ang ganda mo talagang bata Maria.Sana makapagtapos ka at makamit ang pangarap mo." Aniya sa akin ng malumanay.Naging malambot ang ekspresyon ko.Agad akong nanabik sa isang ina na maaruga.Tumango ako.

"Oo naman po kaya nga po nagsisikap." Agad namuo ang luha ko. "Ah! aalis na po ako ah! baka gabihin kasi ako." Sabi ko at umalis na bago bumagsak ang aking luha.

Nanginig agad ako sa timping hindi maiyak ng tuluyan.Paano kaya kung.. Lumaki ako na may magulang? Sabi ng iba ay imposibleng buhay pa daw ang magulang ko. Dahil kung buhay eh di sana ay kinuha o hinanap na ako pero wala.

Kailangan tanggapin ang hindi ko matanggap. Sa ngayon sarili ko lang talaga ang maasahan ko sa huli.Kaya ako naging praktikal at dahil nadin sa estado ko ay naging malakas ang loob.

Wala akong mapapala kung maging mahina ako. Kailangan itago ang kahinaan at magpanggap na malakas. Ganon ako.Peke.

Nagpapanggap na matibay pero ang totoo ay marupok."Maria! Oh anong nangyari kagabi?" Bungad agad sa akin ni Red nang madatnan niya akong nagsusuot nang heels.

Heto na naman ako sa trabaho ko.
Maingay na dito sa loob. Marami nang tao. Siguro naman sa ngayon ay walang Marco na magpapakita diba? Sana nga.

Umiling ako at nagpatuloy."Wala.." Simpleng sagot ko.Tumayo na at humarap sa salamin ang ibang kasamahan ko ay lumabas na.

Red gasped unbelievably. "Talaga? Hindi ka niyugyug ni Marco?" Nanliit ang mata niya na hinarap ako.Parang hindi siya naniniwala.

Umiling ako at napangisi. "Wala nga talaga!Bata pa daw ako!At tsaka ayoko din!" I mocked and I bun my hair.I put a red lipstick on my lips. Bagay nga sakin.. Nabili ko ito kanina sa kalye. Sampung piso lang.

Humalakhak si Red at namaywang sa gilid ko."Grabe! sige naniniwala naman ako dahil kung nakuha niya ang bataan edi sana ngayon ay lumpo ka at hindi makapagtrabaho. Kasi alam mo, sabi sabi nila. Talagang kahindik hindik ang laki ng-".

"Ewan ko saiyo!" I hissed loudly. Gosh!

Humagalpak siya sa tawa. "Oh! Sya! Bihis na,birhen! para makadami ka!" He said playfully bago lumabas.Umismid ako sa bakla at umirap.Hindi ko alam kung bakit nag eefort ako ngayon sa sarili ko. Dahil baka umaasa ako na nandito siya? I sighed nervously. Lalabas na sana ako pero. Bumukas ulit ang pinto at niluwa doon si Red.

I shot up my brow at hinihintay ang sasabihin niya sa akin.His face, looks like he want to shout or something! pero nauwi iyon sa impit na tili at kinurot ako sa gilid.

"Bakit?" Takang tanong ko.Iniwagayway niya sa ere ang kamay at may nakita ako doon na purong libo na pera. Hindi ko mabilang kung ilan.

My eyes widened and lips parted.He grinned. "Marco want you again tonight. Table ka daw sa kanya sandali at aalis na ulit kayo! " Kinurot niya ulit ako sa gilid na parang kinikilig siya.

I'm speechless.Tila nawalan ako ng salita.What? "Palagay ko natipuhan ka ni Marco ,Maria! Naku! Ingat! Marco Mondragon ay nangunguna sa pinaka playboy sa mga ka batch niya Maria! Walang panama ang mga Montemayor sa HMU! Kilala mo iyon?" I nodded gently. Trying to process what's really happening.

"Wag na nega! Labas na! Dali!" Tinulak tulak ako ni Red nang wala akong masabi.I sighed heavily at lumabas na nang dressing room. I can't express my emotions.Ang alam ko lang bayolenteng kumakabog ang dibdib ko.