Kabanata 14
Akin ka lang
I really can't imagine this.After our heart melting confessions I felt so sootheable.So ,ano na ba ang tawag sa amin? Yung nagpahiwatig na kami ng aming damdamin sa isat isa? Mutual Understanding? Yun ba yun?I can't imagine that I really confessed. I confessed my feelings! Oh gosh! I really did it!Hindi ko din inakala na ganon din siya. He really love me? Marco Mondragon really in love with me? The hell!Ano ba ang matatawag sa salitang sobra pa sa saya? Heto na ba yun? Kasi ito yung nararamdaman ko eh.Tila hindi ko alintana ang oras na dumaan. Heto parin kami ngayon sa yacht niya sa gitna ng dagat.Nagmukhang alitaptap ang maliit na ilaw sa bawat sulok ng rest house. Iba ang ambiance nang hangin ngayon.
The breeze from the ocean gently touched my skin. Tanging hampas ng alon na marahan at kuliglig galing sa niyogan ang aming naririnig.Kung ano ano na ang napagkukwentohan namin kanina.Mula noong bata ako kung paano ako naging palaboy sa kalsada. Yung hanggang nagtrabaho ako sa bar. Lahat nun kinuwento ko. He looked so interested about my life.
He's now wearing a white tshirt. Habang ako ay naka dress na kulay baby blue.He's caressing my hair habang ako ay nakadikit sa kanyang dibdib. Mabilis na kumakabog ang kanyang puso. Ramdam ko iyon sa kanyang dibdib.Napag alaman ko din na nasa America daw ang kanyang Ama.Doon daw siya lumaki.
"Bakit mo naisipang mag bakasyon?" Tanong ko at mas marahan na hinaplos ang kanyang braso. Nakapulupot naman sa akin ito. Habang nakahiga kami sa sofa na nandoon.
"Para masolo ka." Walang alinlangan na sagot niya. Gosh!gusto kong kiligin.Tinago ko ang ngiti sa pamamagitan ng pagkagat ng aking labi.Marami akong gustong tanungin gusto kong malaman ang lahat sa kanya.Lumagok siya sa kanyang inumin at nilapag iyon sa mini table sa gilid namin.
"Papasok kana sa pasukan."Sabi niya
"I want you to know I have limitions for you."He kissed my hair."Limitations?" natawa ako dun.
"Uh huh, college life is different from your school days before. Maraming mga mapanlinlang na lalaki doon." Maanghang na sabi niya.
Tumango ako tama siya."You're not allowed to intertain those boys.Just study your lessons and enjoy but you're not allowed to be touch by someone or more so". Seryoso niyang sabi.I gasped in disbelief.Sa eight months na pag tatrabaho ko sa kaniya ngayon ko lang narinig na ganito siya pala.
I creased my forehead."Paano kung may gustong maging kaibigan ako? Paano kung lalaki? Paano kung ang groupmates ko ay lalaki?"
"Hindi makikipagkaibigan ang lalaki kung walang ibang balak just trust me okay?". Suplado niyang sabi sa akin at umiwas Nakakunot ang kanyang noo at salubong ang kilay a nakatingin sa akin.
"S-Susubukan kong umiwas."
"Gawin mo , I am possesive Isabella.Ayoko nang subok lang kundi gawin mo". Hala! Ganito ba talaga siya?
I nodded briefly."Oh sige." Alam ko naman eh! sa mukha niya palang alam ko ng possesive siya.Hindi ko alam pero parang gumwapo siya lalo sa aking paningin.Kapag kasi nagsusuplado siya ang gwapo niya paring tignan. Kaloka!
Pero napamura siya nang bumuhos ng bigla bigla ang ulan. Hindi naman maalon ng malakas pero umuulan. Hindi pala namin napansin na umiitim na ang kalangitan at wala na ang mga bituin kanina at ang buwan.
"Lets get inside." Hinila niya ako papasok ng medyo lumakas ang ulan at nabasa na kami.Agad kaming pumasok sa kwarto doon na maliit at may isang banyo din sa gilid.
Marco closed the small window and the door."Shit.!"Mura niya at agad hinubad ang damit galing sa likod. Agad niyang nilapitan ang lampshade at pinaandar iyon.Kumalabog agad ang puso ko dahil sa aking iniisip. Bakit iba ang iniisip ko?Sinabit niya ang kanyang damit sa rack tsaka bumaling sa akin. Umigting agad ang panga niya bago siya umupo sa kama.I am trembling of coldness.Agad kong pinag krus ang aking kamay sa aking dibdib.
BINABASA MO ANG
Chained By The Mafia Lord
Romance[Filipino Book] In every challenges. There's a hope. In every tears. There's a smile. Through the ups and down of her life , Maria Isabella accepted the offer of her friend being a waitress in a club to save herself from poverty and survive. One...