What If

Eleven

There's a place here called 'Molave Forest'. It's located here just near in the rest house. Hindi ko alam kung gagamit kami ng sasakyan o magco-commute 'dahil malapit lang naman.

In the end, naisip kong gamitin nalang namin ang sasakyan dahil para mas safe. Wala kaming dalang security guards kaya hindi sigurado ang safety namin.

Nakarating kami ng 7:30am. Agad na dumating ang photographers na pinatawag ko. Hindi ko sila pinasabay 'dahil may pinagawa ako sa kanila. Ngayon, they're free. Kaya pwede na silang magtrabaho ngayong araw.

Sa lima namin kanina. Dumami kami at sa tingin ko'y nasa benteng katao na kami ngayon. Akala ko nagcommute lang sila papunta rito pero nagkamali ako. They brought a car, too. Mabuti iyon para hindi hassle para sa aming lahat.

"Did you guys finished the work?" Tanong ko sa kanila.

"Yes, po. Pasensya na kung natagalan..." Ani Gallo Montereal. Head Photographer.

Ipinuwesto ang lahat. Ilaw. Cameras. Dim lights. Everything. Pati ang mga lamesa para sa amin ay ayos ka. Unti-unting dumadami ang mga tao. Ang mga guards na kasama ng mga photographer ay agad na humarang sa mga taong pilit na lumalapit sa amin. I smiled.

"Georgia! Where the hell is Tyron?"

"Nasa fitting room na po." Ngiting ngiting sabi nito.

Ang malalaking bato sa ilalim ng puno ay naka ayos na rin. Nagtilian ang mga babae. I saw his intimidating and dangerous eyes. In his american-latin suit, Tyron walked slowly. Pinadilim nang kaunti ang backround. Kahit madilim ay kita ko ang seryoso niyang mukha. Nakita ko ang pag sulyap niya sa akin.

He walked and then pause. I heard the camera's click. His lips twisted. Lalong nagwala ang mga kababaihan dito. Hindi ko sila masisi. Napa iling nalang ako.

Next is the black thin long sleeve, at ang cap na ginagamit ng mga magsasaka. Bagsak ang kaunting takas ng buhok niya. His fair skin is revealing. His slippers and black shorts reveal his long legs.

Umupo siya sa bato para sa ilang shots. Kung ganito ba naman ka gwapo ang magsasaka...hmm.

"Look at those girls, Lorraine." Natatawang sambit ni Manager. Umiling ako sa iritasyon. "They're panicking."

Umirap ako. I didn't say anything. Sinulyapan ko sila ng ilang beses at nakita kong panay ang kuha nila ng pictures kay Tyron. Bigla akong nairita. Hindi ko alam kung bakit. At natatakot akong alamin.

Next, is the Tuxedo. He looks like an another version and a better version of Christian Grey. His thick eyebrows made his eyes look more irresistible. Okay. Fine. He is really that good looking and girls can't resist his charm. I understand. Pero hindi ko pa rin maiwasan na hindi mairita lalo na't panay ang ngiti niya sa mga ito.

Sumandal siya sa malaking puno 'doon. Tumingin sa ibang direksyon at ngumiti. I heard camera's click. After that, agad na lumapit si Louisa, ang aming make up artist para ayusin at i-retouch si Tyron. Tyron smiled at her.

"He is friendly, huh?" Manager Celestine, again.

Ngumuso ako. "I don't know... He is more serious that I've ever thought."

"He is serious sometimes.. But when he smiled, look how people die." Aniya, sa seryosong paraan.

Sinulyapan ko si Georgia. Abot tainga ang ngiti niya habang pinapanuod si Tyron. Nang sulyapan ko si Tyron ay inaayusan siya ng ilang staff. He is now wearing a white long sleeve, with a blue necktie. Hawak niya ang coat at nakapatong ito sa likod niya.

Photographers took some shots of him. After that, nagyaya na ako sa isang late brealfast. It's nine in the morning only.

Agad na lumipat ang mga mata ng tao sa amin. I don't want an attention. Kahit ni minsan sa buhay ko hindi ko pinangrap iyan. Kahit atensyon ng magulang ko ay hindi. Kahit na sino. Pero alam ko sa sarili ko na imposible iyon. Imposibleng maging tago ang buhay ko. I am the daughter of Emmanuel Ronzeval, isang kilalang negosyante sa buong pilipinas. I don't need attention. I already have it.