What If

Thirty Two

"Why aren't you eating?" Daddy asked one time we had a lunch together.

Napaka-komplikado ng pag iisip ko ngayon. I am so weak to processed everything. Gusto kong libangin ang sarili ko. Dahil sa tuwing matatahimik ako, naaala ko ang lahat. I wonder what's his father doing? Si Kiana? Si Irish? Kamusta naman kaya ang mga taong malapit sa kaniya? I know they're hurt too. There's a big chances that they will blame me for what happened. Na sana kung di ako dumating sa buhay ni Tyron, hindi sana mangyayari ang lahat ng 'yon.

"Lorraine, why are you look so stressed? Nahirapan ka ba sa training mo? Wasn't that good? Na-pressure ka ba?" Aniya.

Umiling ako. "No! No, Dad. It was not hard for me. My personal trainor helped me a lot. Kaya mas naging madali ang training,"

"Then, what's bothering 'you?"

Ano nga ba? Sht! Parang sasabog na ang utak ko sa mga pangyayari. Parang anytime, magco-collapse ako. Sumasakit ang ulo ko sa tuwing naiisip ko ang lahat ng nangyari.

"By the way, your engagement party with Cedrick will happen next month," bigla niyang sinabi.

Napalunok ako at tinignan si dad. Naalala ko. I am engaged with Cedrick. I am bound to marry him. Iyon nga pala ang dahilan kung bakit ko kinailangang iwan si Tyron ng pansamantala. Because I know, in my heart, na babalik ako sa kaniya. Kahit ilang dekada pa ang lumipas. I will always look for him.

"Okay, dad..." Sambit ko.

Iyon ang pinagka-abalahan ng pamilya ko ng mga sumunod na araw. Halos hindi na nga napansin ang pag graduate ni Trevor sa college. I am happy for him. Things are going smooth for him. Kaya naman ang mga plano sa darating na kasal ko ang siyang pinagtuonan ng pansin ng pamilya ko at ng pamilya ni Cedrick.

"Hindi ba't hindi magandang tignan kung magsasaya tayo ngayon? You're uncle just died," sabi ko kay Cedrick nang minsan kaming mapag-isa sa mall.

"Your family didn't know. Malalaman lang ng tao kung ipo-postpone pa. Tsaka isa pa, my family is fine with it. We will just moved on from what happened," aniya.

"Are you sure?"

Tumango siya. I admire Cedrick for being strong enough to handle the pain and the pressure. Kung ako siguro 'yon, baka nabaliw na ako ng tuluyan.

Nang sumunod na araw, dumating na ang takdang panahon para i-announce ang magiging kasal namin ni Cedrick. Mommy picked my own gown designer. I am wearing a cream white long gown. I had my pearl necklaces and flower earrings. My hair is just simple water falls style. Hindi rin ganoon ka-bongga ang make up ko. I told my make up artist to put it just light on my face.

Trevor entered my room while I am busy putting my eyelashes. He's very handsome with his black and white tuxedo and clean cut hair. Napansin ko ding hindi na niya suot and hikaw na itim sa kaliwang tainga niya. He looked at me for a seconds tsaka siya humakbang papunta sa akin.

"Ate..."

"Yes, Trev? Do you need something?" I asked innocently.

Nagkuyom ang panga niya. Pinilit niyang hanapin ang mga mata ko kahit na pilit ko itong iniiwas sa kaniya. His fierced eyes was looking directly at me. Napasinghap ako at napa buntong hininga.

"Do you really wanna do this? You don't love him, do you?" aniya.

"Trev, it is not important anymore," seryoso kong sabi. "The important thing right now is mabayaran ang utang natin sa pamilya ni Cedrick,"

"So that's why you're marrying him? Ate! You're a girl. Hindi ba ito importante sayo? Wedding must be very important, especially sa inyong mga babae,"