What If

Thirty Five

Tuwing maiisip ko ang lahat ng nangyari sa buhay ko for the last months, ay nalulungkot ako ng sobra. What did I do to the world to punish me like this? Deserve ko ba ang lahat ng ito? Kasi sa pagkaka-alam ko, naging mabuting tao naman ako. Napa-iling na lang ako sa mga naiisip ko. Nababaliw na nga siguro ako.

"Don't fool us..." banta ni Jolina.

I am stunned. Paano kaya kung inilalayo nga si Tyron si akin? Nino? Ni Cedrick? And why the hell he would do that? Everything about me and him is very clear. Ang sabi niya maayos na ang kanilang dalawa. Ang pamilya ko kaya? No! It can't be! My family didn't know. Jonathan Abadilla's death is very quite.

Hindi pinansin ni Galence si ang sinabi ni Jolina at bumaling sa akin. Every seconds makes my heart tremble. Gustong gusto ko nang makita si Tyron. But I cannot do that. Not until I have my own bullet. Sana.... Sana mag tagumpay ako.

"Who would do that by the way?" ngisi niya.

"Si Cedrick..." mahinang boses ni Jolina.

Galence looked at him. Napa-kunot ang noo niya kay Jolina. I remained silent. Because I know that there is a high possibility that Cedrick would do that. Maaring siya nga! But my mind is disagreeing.

"Probably..." sambit ko.

"He wouldn't do that," ani Galence.

Marahan akong pumikit. I need to think! Galence is right. Parang sinasadya ang lahat ng mga pangyayari. I am here at city. I am here at Sta. Rosa. At no'ng dumating ako, bigla siyang inilipat? Just the moment I stepped in? I swear, there is something wrong here.

"Please investigate his case, Galence. I'll pay how much is needed..." tango ko.

"You want me to investigate? Why?" he crossed his arms.

"Naniniwala akong wala siyang kasalanan!" halos maiyak na ako.

Naramdaman ko ang pag-haplos ni Jolina sa braso ko. She's trying to calm me down. I am trying too. Pagod na pagod na kasi akong mag habol at mag-hanap ng sagot. I keep on running and chasing for the truth. But it keeps on running over me again.

"Ako din..." aniya.

Nag-angat ako ng tingin. "What do you mean?"

"Napansin ko din iyon. Masyadong mabilis ang pangyayari. Evidences are pointing him to the crime. Lahat. Walang palya. Like everything happened very smoothly. Parang planado 'talaga ang lahat," may diin na sinabi Galence.

Tumango ako. "Yes! So please do everything. Kailangan mailabas siya sa kulungan."

I am so desperate as of now. Gustong gusto ko nang malaman ang totoo? How is that possible? Iilang oras nalang ay iiwan ko na ang Maynila. But I won't take too long there. Magpapa kasal lang kami ni Cedrick pagkatapos ay babalik din agad ako ng Pilipinas.

Napa-lunok ako nang maisip na ikakasal na nga ako.

"Let's go home, Lorrie..." mahinang sambit ni Jolina. "We are tired. We should atleast rest you know,"

Napa-yuko ako. "I can't, Jolina. I can't! Kapag hindi ko siya nakita ngayon, I don't know what would I do! I am so hopeless...."

"Things are so complicated now, Lorrie. Baka may taong nagmamanman sa'yo and who knows na baka malaman niya nandito ka or let's say na pumunta ka ng Calamba," mas mahinahong sinabi ni Jolina. "We'll plan, okay? I will help 'you on this."

Kahit mukha na akong tangang umiiyak sa harapan ni Jolina at ni Galence, hindi ko mapigilan ang sarili kong maging emosyonal. Bakit ang malas malas ko? Bakit ang malas ng buhay ko? Minsan lang ako mag-mahal. Ngayon lang ako nag mahal. Pero bakit ganito pa?