Secretly Inlove 💜 (COMPLETED)

Chapter 42- Drunk

Its 7 am here in California when I finally arrived.

"This way ma'am"

"Thank you"

This may be too late but I hope worth it. Sana ay makita kita at ngayon hindi na ako susuko.

Now playing

Tulad ng mundo na hindi tumitigil sa pag-ikot
Pag-ibig na mapapagod
Tulad ng ilog na hindi tumitigil sa pag-agos
Pag-ibig di matatapos.

Ring! Ring! Ring!

"I'm on my way home mom"

"Good, text me when you're home"

"I will"

***

Uhmm! Walang pagkain. Sinulat ko muna lahat ng kailangan ko para bilhin ito sa market. Aja!

At pagkabili na pagkabili ko ay umuwi din ako para magluto. Ilang beses ko siya tinawagan pero wala, mukhang nag-iba na siya ng digits.

Come on Travis, I'm here

"Yes miss?"

"Can I talk to Mr. Travis..."

"Sorry he is busy right now and said the he can't talk to anyone."

"Even just a minute please, can you call him? I'm a friend. Let him know"

"Sir"

"Hello, how may I help you? Hello! Hello! Sorry but I'm too busy wasting time with nonsense people"

*toot toot toot*

Hindi man lang ako nakapagsalita. Why Sophia? Why?

Lumabas ako ng bahay para makapag-isip isip dala ng kotse ko. How could this be? Tumigil muna ako para bumili ng maiinom. Nang biglang may tao ang natumba akin, lasing na lasing.

"Pagod na pagod na ako." Teka Pilipino ito

"Wait lang kuya" Tuluyan na siyang nawalan ng malay at hinarangan ako. Nakasandal sa pintuan ng kotse ko habang siya ay

"Travis?"

"This is my adress. Bring me home."

"Are you okay? Travis? Travis"

Napasigaw ako ng hinawakan niya ang kamay ko at nilapit ang mukha niya.

"Lasing lang ako" Sabi niya sabay pasok sa kotse ko. Agad din akong pumasok at inabot niya ang susi ng bahay niya.

Pagkadating na pagkadating namin ay agad akong kumuha ng malamig na tubig para ipunas sa kanya.

"I miss you Travis"

"Sophia"

"Matulog ka na, mukhang pagod na pagod ka na"

"Ikaw?"

"Yes Travis"

"Pinagloloko mo ba ako? Wala siya dito."

"Oo na, saan kwarto mo?"

"Bakit anong binabalak mo?"

Inalalayan ko na lang siya para makahiga sa kama niya.

"Andito na ako, wag ka mag-alala. Matulog ka na muna at magpahinga. Dahil bukas mamahalin pa kita."

Ang lapit lapit ko na sayo. Paano ba ako hihingi ng tawad sayo? Paano ko ba sasabihin na ako ito, ako talaga ito.

"Sana hindi na kita makita Sophia. Sana di na lang kita nakilala. Dahil sayo kaya nagkaganito ako. Kasalanan mo lahat. Sana hindi ka na lang gumising noon. Sana hindi ka na lang umuwi, sana hindi ako nasasaktan hanggang ngayon. Mas pinili mong bumitaw kaysa kumapit pero isa lang ang alam ko. Wala kang ibang ginawa kundi saktan ako. Pagod na din ako, pakiusap umalis ka na sa puso ko."

Hindi ko inaasahang marinig ang lahat ng yun mula sa kanyang bibig. Habang siya'y lasing at nakapikit. Hindi ko naramadaman ang luhang pumapatak mula sa aking mata.

Masaya ako at nakita kita at hindi ko kayang makita kang ganyan, nasasaktan dahil sa aking ginawa. Sana mapatawad mo ako. Aalis na muna ako. Hindi ko ginusto lahat pero gusto kong ibalik ang lahat.