Demlenen Kalp

19. Bölüm

16 Brustane Rd N' deki evinin önüne geldiğinde çocuksu sevinci yüreğini titretiyordu. Anıları gözlerini sızlatarak hafızasından geçerken verdiği sözü tutmanın huzuru vardı üzerinde.

<'Baba bu olayı öylece kapatamayız. Bir şekilde gerçeği ortaya çıkarıp evimizi geri alabiliriz.'

Babası gözlerindeki hüzünle oğlunun kararlı duruşuna baktı.

'Robert artık büyüdün. Bazı şeyleri idrak edebilecek yaştasın. Yapılan haksızlığa karşı durmayı en az bende senin kadar istiyorum. Fakat bunu yapmak için elimizde olan bütün gücü ve maddi kaynağı kaybettik. Nasıl olduğunu bilemesem de çok çalışıp bütün her şeyimizi geri alacağım. O yüzden evin erkeği olarak güçlü durup babana destek olmalısın tamam mı?'

'Söz veriyorum baba, bizi bu hale getirenlerden hesabını soracağım. Hak edenler adaletin önünde gerçeği itiraf edecek ve cezasını çekecek.'

Babası oğluyla gurur duyuyordu. Adının hakkını vererek her zaman güçlü bir karakter sergilemişti. Kendindeki potansiyelin fakında değildi ama öğrenecekti. Henry bundan bir an bile şüphe duymamıştı.

'Sana her zaman inanıyorum oğlum. Sen bu yürekle bütün adaletsizliklere karşı ayakta durabilirsin.'>

Denizin serin havası koyu renk saçlarını dalgalandırırken karşısındaki tarihi binaya baktı. Kimine göre bu tarz yapılar iç karartıcıydı. Fakat Andre geçmişi solumayı seviyordu. Görkemli yapıların göz doldurucu bir güzelliği ve Andre' nin de buna zaafı vardı. Dışarıdan bakmayı bırakıp çitten oluşan kapıyı açtı. Bahçeye giriş yaptığında önünde koşup oynayan sarışın çocuklar ve onları keyifle izleyen anne babayı gördü. Tam o sırada elinde hortumla dışarı bir oğlan çıktı ve herkesi ıslatmaya başladı. Yüzüne geldiğini sandığı sudan korunmaya çalışırken gözünün önündeki hayal anında kayboldu. Pek hayal sayılmazdı aslında. Anılardan oluşan küçük bir kesitti. Hissettiği minik sıcaklıkla yanağına dokunduğunda elindeki ıslaklık şaşırtmadı. Hemen gözyaşlarını silip ilerledi. Ağlamak güzeldi, sırtını sıvazlayan biri olduğu sürece. Şu anki yalnızlığında hislerini kontrol altına almalıydı. Sağ tarafa dönüp merdivenleri tırmandı. İyi dileklerle anahtarı kilide soktu. Kapıyı sonuna kadar açtığında toz bulutlarıyla karşılaştı. Demek amcası olacak kişinin tek amacı kendilerine eziyet etmek ve intikam almakmış diye düşündü. Evi satıp parasını yememişti, kiraya vermemişti ya da kendisi oturmamıştı. Yaptığı aslında asla sahip olamayacağı şeylere karşı olan kiniydi. Mesela annesi.

Daha deminki olayı tekrar yaşamamak için evi yüzeysel olarak gezdi ve aynı bıraktıkları gibi olduğunu gördü. Biraz temizlik ve bakımla eski haline dönmesi zor olmayacaktı. Ev kendisinin uğraşamayacağı kadar büyük olduğundan temizlikçi tutması gerekiyordu. Bütün bunları sonraya bıraktı. Odasındaki yatağın örtüsünü kaldırdı ve özlediği yüzeyine uzandı. Bütün düşüncelerinin yorgunluğunu atmış olmanın verdiği hazla gözlerini kapadı.

///

Kimsenin acısından zevk alan bir insan olmamıştı. Etik olduğunu da düşünmüyordu. Fakat Andre' nin amcasının çekeceği ceza, yüreğini hafifletmişti. Bunu hak etmişti, çok daha önceden. Neyse ki adalet kısmen de olsa bu dünyada kendini göstermişti. O vicdansız adamın kendisiyle Allah arasındakiler ahirette karşısına çıkacaktı artık.

Okullar tatil olunca Andre' nin ikizlerle bir süre vakit geçirmesi Hümeyra' yı mutlu etmişti. Çünkü abilerini ne kadar özlediklerine yakından şahit olmuştu. Herkes kendince haklıydı o yüzden taraf tutmuyordu. Sadece orta yolu bulmalarına sevinmişti. Kardeşlerinin gönüllerini iyileştirdikten sonra birkaç hafta eve gelemeyeceğini, işleri olduğunu söylediğinde ikizler bir iki itiraz cümlesi kursa da Umut' un vaatleriyle yumuşamışlardı.

Andre' nin neden gittiğini kimse tam olarak bilmiyordu ama Hümeyra anlamıştı. O güzel kitapların çıkışı elbette zahmetli olacaktı. Etraf sessiz olmalıydı ki insan ruhunun sesini dinleyebilsin, gönül ferahlamalıydı ki kelimeler özgürleşebilsin. Sözcüklerle arası iyi olmasa bile anlayabiliyordu. Çünkü ona denk olan başka şeylerle dosttu. Notalar. Kendisi neye karşı hangi duyguları hissediyorsa Andre de kağıdına kalemine aynı gönül bağıyla bağlıydı. İkisi tek kapının iki yüzüydü. O kapı ruhun aynası görevini görüyordu.

Andre ile ortak yönünün olması nedensizce mutlu etti Hümeyra' yı ve nereden geldiğini anlayamadığı bir istekle yazılarını ilk kendisi okumak istedi. Hatta kelimeleri bizzat onun ağzından dinlemenin nasıl hissettireceğini düşündü. Aniden kalbinin ritmini arttırmasıyla neye uğradığını şaşırdı. Yüzündeki tebessüm ise işin tuzu biberi olmuştu. Düşüncelerine nihayet kota koyabildiğinde ikizlerin kendisini izlediğini fark etti. Elindeki kitabı kapatıp odadan uzaklaştı. Biraz temiz hava alması gerekiyordu. Beyninin oksijene ihtiyacı vardı.

///

Koskoca beş yıl olmuştu. Yeterli süre beklediklerini düşünüyordu. Artık bir şeylerin rayına oturması için çaba harcamaları gerekiyordu. Çünkü karşıdaki insan cesaretsizse onu iteklemek lazımdı. Bu konuyu babasıyla konuştuğunda kafasındaki fikri söylemişti. Anlaştıklarında da vakit kaybetmeden uygulamaya geçmişti. Kendine düşeni yaptıktan sonra derin bir nefes aldı.

'Her şeyin üstesinden geldin bunu da başarabilirsin.'

BÖLÜM SONU