My Fate, Your Fate...OUR FATE

Chapter Thirty Four

Chapter Thirty Four: Guilt

Katulad ng mga nakaraang chapters, sisimulan ko ang chapter na ito sa mga salitang “Never did I imagine…”.

Never did I imagine that I’ll be able to ride this gorgeous, fascinating and wonderful car that my kuya is dreaming to have. But, I never had assumed that I’ll be riding this car with this evil who’s now diabolically smirking at me. Para bang tuwang-tuwa pa siya sa mga nangyayari. It is actually my dream na sumakay sa ganitong klase ng sasakyan, but not with this evil and definitely not in a situation like this.

Narito na kami pareho sa loob ng sasakyan. Nagsasabi naman ng mga kung anu-ano yung sports commentator na lalong kinatatagal nang paghihirap ko. Nakikita ko pa sina Miss Hanna, Sir Harold, at kuya Gerald na kumakaway pa sa amin while raising this black flag. Kinakabahan talaga ako. Tunog pa lang ng mga makina nang iba’t ibang sasakyang nandito ay parang dinadagundong na ang dibdib ko.         

I’ve never been in a car racing event – No. I’ve been in one event like this. Pero matagal na iyon, isa pa one of the audience lang ako. Napakagat na lang ako sa ibabang labi ko habang hinihintay ko ang mabilis at nakakamatay na pagharurot namin. Pero bago ko pa marinig ang sasabihin ng commentator na ‘Start’, ay narinig ko muna si Xayromie na magsalita…

“Hell, you look like a freaking voodoo doll. You are as pale as a freaking white lady!” he exclaimed na ikinataas naman ng isang kilay ko.

“What did you just called me?” I asked in an irritating voice. Hinihintay ko na ang madugong palitan naming ng mga salita pero nagulat ako ng kumalma ang features niya at magform ng isang ngiti ang labi niya.

“Don’t be afraid. Nothing bad will ever happen.” He seriously said at saka hinawakan ang kaliwa kong kamay. Kasabay noon ang mabilis na pagharurot ng sasakyan.

Hindi ko alam kung anong meron siya ng mga oras na iyon pero the moment he hold of my hand, tila lahat ng fears at doubts sa isip ko nawala at tanging iisa lang ang naiwan sa isip at puso ko. And it is to TRUST HIM.

I don’t know how he did that. I don’t know what spirit came into me pero maya-maya nakita ko na lang rin ang sarili ko na nag-eenjoy sa loob ng sasakyan kasama si Xayromie. I even told him to defeat all of them na kasali sa race. Bawat kabig at liko na ginagawa niya ay nae-enjoy ko. Ni hindi ko na nga maramdaman ang takot na kanina lang ay bumabalot sa’kin. Hanggang sa…

“Black!! It was the black Lamborghini of Xayromie Perez that first passed the finished line!!” announced by the anchor na parang hindi pa siya maka-get over sa paglapas naming sa finish line. “That was pretty amazing!!!” dagdag niya nang pagkalipas ng ilang minuto.                                                                                                   

Nasa loob pa rin kami ng sasakyan ng magulat ako sa biglaan niyang paglapit sa’kin. Instantly ay bumilis ang kabog ng dibdib ko. Para akong inaatake sa puso.

“A-anong ginagawa mo?” may kabang tanong ko. Pero sa halip na sagutin ako ay isinuot niyang muli ang evil smirk na iyon. Lalo akong kinabahan. Pero agad na napawi iyon ng marinig ko ang pag-click ng seat belt.

“What do you think I’m doing little cuckoo head?” tanong niya na nakapagpainit ng dugo ko.

“I told you I am not a little cuckoo head!” naiinis kong sagot at inilapit ang mukha ko sa natitirang distansya ng mga mukha naming. And that was so wrong! I shouldn’t have done it! Dahil halos maduling ako sa magkadikit na mga ilong namin. Kaunting galaw lang ng isa sa amin ay maaaring maglapat ang hindi dapat na maglapat.