↪️Sıla
Ölmek istiyordum.
Ölmek ve bir daha bu kirli dünyaya geri dönmemek.
Kaç gündür kendimde değildim ve bu psikoloji ile ne yapacağımı da bilmiyordum. Dengem alt üst olmuş gibiydi.
Zorlukla gözlerimi açtığımda sandalye üstünde değildim. Hatta beni koydukları odada bile değildim.
Doğrularak sırtımı soğuk duvarla birleştirdim. Etrafı izlediğimde ise buranın gezdiğim yerlerden farkı olmadığını anlamıştım. Muhtemelen başka bir odaya almışlardı.
Ayağa kalkmak için iki yana koyduğum ellerimden yardım almaya çalışırken tekrar elim üstüne düşmüştüm.
Bir bu eksikti!
Sargılı elim daha fazla acıyor ve sargı üzerinden akan kanları görebiliyordum. Ama acısını nerdeyse hiç hissetmiyordum.
Çünkü her nefes aldığımda göğsüme adeta bıçak saplanıyormuşçasına gelen acı elimin acısını unutturuyordu.
Ayağa kalkmaktan vazgeçerek sırtımı tekrar duvara dayadım. Guruldayan karnım ve kuruyan damağım beni daha da kötü hissettiriyordu.
Sanırım artık ölmeyi bekleyebilirdim...
~
Dışardan gelen siren sesleri ile kapım gürültüyle açılarak içeri görmekten usandığım bedenler girmişti. Tek fark başka biri daha vardı yanlarında. "Şu meşhur patronları olmalı." diye geçirdim içimden.
"SAKIN SES ÇIKARAYIM DEME!"
Tanrım... Sesim var mıydı ki çıkaracaktım?
Siren sesleri kesildiğinde ilk kez gördüğüm adam bana doğru yürümeye başlamıştı. Yüzündeki pis sırıtış her adımında biraz daha büyüyor ve yüzüne yumruk atma isteğimi arttırıyordu.
Sonunda yanıma geldiğinde dizlerinin üstüne eğilerek yüzlerimizi hizalamıştı.
"Sakın, bir hareket yapayım deme doktor par-"
"İMDAT! KİMSE YOK M-"
"Seni gerizekalı! Ne yapıyorsun sen!"
Ağzıma koyduğu elini yüzüme bastırıyordu. Tamam sinirlendirmiş olabilirdim fakat ben daha sinirliydim. Saçma sapan sebeplerden dolayı beni bu lanet yere tıkmışlardı. Yetmediği gibi bir de darbe yemiştim. Üstelik dövüş bilmeme rağmen bir şey yapmamıştım.
Anlık gelen sinirle karşımdaki adamın ağzımdaki elinin içini ısırdım.
Hızla bağırıp geri çekildiğinde zaferle sırıtıyordum. Fakat bu çok uzun sürmemişti.
"S-SEN NE YAPIYORSUN!"
Cümlesinin ardından yüzüm sola savrulmuştu.
Bıkmıştım.
Bir kaç gün içinde hayattan bıkmıştım.
Yaşama sebebim yoktu artık.
Yaşamak istemiyordum.
Hemen şurda beni öldürselerdi olmaz mıydı?
Zevk mi alıyorlardı acı içinde kıvranmamdan?
Omuzlarımdan tutarak beni hızla kaldırmıştı. Yine başlıyorduk.
"Efendim, aşağıdakiler duyabilir."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BTS ; TRUST ME
Fanfiction»Hayatını değiştiren bir kız. »Hayatını değiştiren bir vaka. »Hayallerini,etrafındaki sevdiklerini paramparça eden bir katil. »Ona güvenmeyen aile. »Ona güven veren Bangtan♡. »Onları korumaya çalışan bir kız. -KORUYABİLECEK Mİ?-
