↪️Jimin
Yattığım yerden sinirle doğrularak derin bir nefes aldım. Jungkook telefonlarımı açmıyordu ve ben meraktan ölüyordum. İstediğim zaman arayabileceğimi söylemişti, ama telefonlarımı açmıyordu uyuz!
Yavaşça ayağa kalkarak, dolabıma yöneldim. Evde durmak istemiyordum, zaten yeterince sıkılmıştım.
Üzerimi değiştirerek tekrar telefonumu elime aldım ve Taehyung'u aradım.
İlk çalışta açmıştı canım arkadaşım.
"Efendim?"
"Taehyung nerdesiniz?"
"Hastanede."
"N-neden, birinize bir şey mi oldu? Bir şey mi geldi başınıza? Konuşsana Tae!"
"Sakin ol, sadece Sıla'yı bulduk ve onun ameliyattan çıkmasını bekliyoruz."
Derin bir nefes almıştım. İçlerinden birine bir şey oldu sanmış ve hızla kalktığım için dikişlerimi acıtmıştım.
"Hey, orda mısın Jimin?"
Kafamı salladım. Ancak saha sonra görmeyeceği aklıma gelince kendime göz devirerek cevap verdim.
"Burdayım, ne zaman geliyorsunuz?"
"Açıkçası, Jungkook Sıla'yı bekliyor. O çıkmadan bir yere gitmem diyor. O yüzden hep beraber bekliyoruz. Ah ayrıca, kızı merak ediyoruz. O kadar şey yaşadı."
Göz devirmeden edememiştim.
"Ne yaşamış olabilir acaba Taehyung hm?"
"Jimin, kızı görmedin o yüzden bilmiyorsun. Cidden durumu kötüydü. Nefes bile alamıyordu, yüzü tanınmayacak haldeydi. O acıyı bir kızın hissettiğini düşünmek bile tüyler ürpertici."
Hadi ama, neden ben en ufak bir acıma duygusu hissetmemiştim?
Üzülmem gerekmez miydi? Ya da kendimi suçlamam felan?
Peki ben neden üzülmüyordum? Şahsen umrumda değildi ki...
"Pekala, ben sıkıldım. Ne yapsam? Gelsem mi?"
Sen bilirsin deyip telefonu kapattığında düşünmeye devam ediyordum.
Gidip Jungkook'a teselli verebilirdim. Ayrıca canım da sıkılmamış olurdu.
Ayrıca umrumda olmasa da Sıla'nın o çok merak ettiğim tanınmayan yüzünü görmek istiyordum.
Tanınmamak için taktığım şeylerden sonra montumu giyerek evden çıktım. Durdurduğum taksiye binerek hastane ismini verdim ve geri yaslandım. Çok geçmeden hastaneye vardığımda parayı ödeyerek aşağı indim. Hastaneye girip ameliyathaneyi öğrenerek yürümeye başladım.
Biraz sonra bizimkileri görmüştüm. Arkaları dönüktü ve tahminimce ameliyattan çıkan doktorla konuşuyorlardı.
Ameliyat bittiğine göre eve gidebilirdik değ-
"...Sevgilin gayet iyi..."
Sevgilin mi?!
SEVGİLİN Mİ DEDİ O!?
Gözlerimi kocaman açmış bakarken doktor yanımdan geçip gitmiş Jungkook arkasından bakmasına rağmen beni fark etmemişti.
"Oh, Jimin!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BTS ; TRUST ME
Fanfiction»Hayatını değiştiren bir kız. »Hayatını değiştiren bir vaka. »Hayallerini,etrafındaki sevdiklerini paramparça eden bir katil. »Ona güvenmeyen aile. »Ona güven veren Bangtan♡. »Onları korumaya çalışan bir kız. -KORUYABİLECEK Mİ?-
