BTS ; TRUST ME

38

↪️Yağmur

Aşağıda duyduğum gürültülerle yüzümü buruşturarak uyandım. Sanki bando takımı salonda prova yapıyor gibiydi. Bu kadar yüksek sesi kim nasıl çıkarıyordu acaba?

Derince oflayarak yatağıma yayılmaya çalıştım. Sadece çalıştım. Çünkü Yoongi'nin yanımda yattığını unutup tam burnuna dirseğimi vurmamla tüm çalışmalarım uçup gitmişti.

Acıyla inlemesini duymuş, hızla ona dönerek yüzüne bakmaya başlamıştım.

"Yoongi çok özür dilerim. İsteyerek olmadı. Unuttum burada olduğunu. Özür dilerim, özür dilerim, çok özür diler-"

"Tamam, yeter." Gözlerini açarak bana bakmaya başlamış bir yandan burnunu sıvazlıyordu.

"Kanıyor mu, acıyor mu?"

"Acıyor ama kanamıyor."

Ağzımı açmış bir şey diyecekken aşağıdan gelen seslerle tekrar susmuştum.

"Bu neydi?"

Yoongi'nin sorusunu yanıtsız bırakarak yataktan aşağı indim ve kapıya yürüdüm. "Bilmiyorum, bakacağım."

"Ya hırsız falansa?"

Onun kötü düşüncelerini önemsemeden kapıyı açtım ve arkamdan seslenmesini umursamadan merdivenlerden aşağı indim. Aşağı indikçe ses daha da fazla gelmeye başlamıştı.

"Taehyung biraz daha sessiz olamaz mısın?"

"Elimden geleni yapıyorum!"

"Bağırma!"

"Tamam!"

"Hala bağırıyorsun!"

"Bağırmıyorum!"

"Hey, Taehyung arkana dikkat et."

"Ne var arka-"

Taehyung cümlesini bitiremeden duyduğum kırılma sesiyle hızla salona koştum. Nida yerdeki kırıklara şaşkınlıkla bakıyor, Taehyung ise sessizce toplamaya çalışıyordu.

Sabır dileyerek konuştum. "Ne oluyor?"

İkisi de hızla bana dönmüş bakıyordu.

"Kesinlikle benim suçum değil."

"Kesinlikle hepsi onun suçu. Eve girdiğimiz zamandan beri rahat durmuyor."

"Bilerek olmadı." Taehyung konuşunca gözlerimi kapatarak derin bir nefes aldım. "Kırılan neydi?"

"Arkamda duran masanın üzerindeki bardak."

Tanrım, o bardağın orada ne işi vardı? Yavaşça yanlarına giderek toplamaya başladım.

"Daha dikkatli olun ve bağırmayı kesin. Uykudan kalkınca huysuz oluyorum. Tersimi görmek ister misiniz?"

İkisi de başını sağa sola sallayarak mutfağa kaçarak kapıyı kapatmıştı. Sinirle gülerek yerdeki cam kırıklarını toplamaya devam ettim. Büyük parçaları çöpe atıp diğer küçükleri de süpürgeye çektikten sonra mutfağa gittim.

Kapıyı açtığımda üstünde önlük olan ve yemek hazırlayan Nida'yı ve yanında sürekli konuşup hazırladığı yiyeceklerden yiyen Taehyung'u görmeyi beklemiyordum. Ben sandalyeye oturup yemek beklerler diye düşünmüştüm.

"Taehyung şunları yemeyi keser misin? Kahvaltıda yiyeceğiz."

"Ama açım ve çok güzel tadı var."