Sil Baştan (Tom Riddle Fanfic)

-2-

-Teşekkürler Mrs. Cooper. Gerekeni yapacağımdan emin olabilirsiniz.

Hermione günlüğü ona doğru uzattığında kadın elini kaldırdı:

-Sizde kalsın. Gerekli olacağına eminim.

Hafif bir gülümseden sonra Hermione'nin yüzüne kapıyı kapattı. Şimdi ne yapacaktı? Hogwarts'ın bu hatasını bile bile susacak mıydı? Yoksa bir cadının doğuştan gelen bu hakkını savunacak mıydı? Bu cadı yıllar önce yaşamış olsa bile. Bu düşünceler aklını kemirirken Sihir Bakanlığına cisimlendi. Bakanlık koridorlarını hızlıca çıkarken tatilden dolayı bomboş olan koridorlarda topuk sesleri yankılanıyordu. O cadının Sihir Bakanlığı tarafından bilinip bilinmediğini öğrenmeliydi. Arşive indiğinde önünde binlerce yıldır orada duran parşömenler, kağıtlar, desteler... Derin bir nefes aldı. 1943 yılı arşivine bakmak için uzun koridorda ilerledi. 'Lumos' dedi sakince. Asasından çıkan küçük ışıkla rakamlara, isimlere baktı. Ona yardımcı olabilecek ne varsa gözleriyle taradı.

1943 yılında olan olaylar, cadı ölümleri, intiharları tek tek alırken gözüne cadı cinayetleri adında bir parşömen takıldı. Kaşlarını çattı, içinde oluşan kuşku tohumuyla onu da aldıklarının arasına ekledi. Arkasında bir düzine kitapla arşivden çıktı. Üst katta bulunan odasına gitmek için asansöre bindi. Kapı açıldığında tek tük mesaiye kalmış çalışanları gördü. Onu gördüklerinde hepsi ayağa kalkarak selam verdi. Gözleriyle birkaçını taradı.

-Ralph, Lizzy, Colin, George odama gelir misiniz?

Peşinde bir düzine kitap ve dört çalışanla 'Başkan Hermione Jean Granger Weasley' yazan kapıdan girdi. Herbirine asasıyla birer kitap verirken şaşkın bakışlara bir yanıt vermesi gerektiğini biliyordu.

-Sizden 1943 yılında yaşamış Olivia Dawson adında bir cadı hakkında araştırma yapmanızı istiyorum. Elinizdekiler 1943 yılının tüm bilgilerini içeriyor. Her şeyi en küçük ayrıntısına kadar inceleyin. Herhangi bir doğum,ölüm ne varsa bakın ve bana haber verin.

Başlarını sallayıp elindekilerle odadan çıktılar. Hermione ise hızlıca Hogwarts'a cisimlendi. Özlediği koridorlarda koşar adım ilerledi. Ancak anıları düşünecek vakti yoktu. Geçmiş akıyordu. Attığı her adım, soluduğu her hava alehine işliyordu. Müdire McGonagall'ın odasının kapısını sertçe vurdu.

İçeriden o tanıdık ses 'Girin' dedi. Kapıyı hızlıca açarak içeri girdi. Kendi öğretmeni şimdinin ise müdiresi olan kadın ona şaşkın bakışlarla bakıyordu.

-Miss Granger? Ah Tanrım! Mrs. Weasley, burada ne işiniz var?

Müdirenin tepkisine içten içe gülümsedi. Ama ciddiyetini koruyarak:

-Sizinle konuşmam gereken bir konu var.-Kadın daha bir şey diyemeden aklından geçen soruyu cevapladı.- Evet, profesör Noel'in sonunu bekleyemeyecek kadar önemliydi.

Bunun üzerine kadın ona oturmasını işaret etti. Kendi masasına otururken Hermione başıdan geçenleri anlattı. Konuşma bittiğinde ise resmi ve günlüğü ona uzatarak söylediklerini kanıtladı. McGonagall büyük bir ciddiyetle günlüğü okudu. Her satırı okurken yüz ifadesindeki acıma duygusu biraz daha arttı. Okuması bittikten sonra günlüğü masaya bıraktı.

-Mrs. Weasley bu, bu korkunç bir şey.

-Biliyorum, Profesör. Bu yüzden yardımınıza ihtiyacım var.

-Ne gerekiyorsa, elbette.

-Bakanlık arşivini aratıyorum. Olivia Dawson hakkında herhangi bir bilgi varsa haber verecekler ancak Hogwarts arşivine de bakmak istiyorum.
McGonagall yerinden kalktı ve ona beklemesini söyledi. Bir süre sonra kalın bir kitapla içeri girdi. Kitapta 1943 öğrencileri yazıyordu.