Sil Baştan (Tom Riddle Fanfic)

-8-

"Expecto patronum! "

Asanın ucundan mavi bir ışık hüzmesi yayılırken Olivia, hayranlıkla karşılarında beliren aslana baktı. Güçlü bir kükreme ile sesi odayı sararken aslanın içinden yaşlı bir kadın geçti.

"Bugün patronus büyüsü yapmayı öğreneceğiz. Bildiğiniz üzere patronus büyüsü ruh emici dahil birçok karanlık yaratığa karşı size savunma sağlar. Belirtmek isterim ki patronus büyüsü bir büyücünün yapacağı en zor büyülerden biridir. Ancak güçlü bir büyücünün patronusu bir ruh emiciyi savurabilir. İlk seferinde bu büyüyü başaran çok nadir öğrenciler vardır. Ama bu daha sonraları başaramayacağınız anlamına gelmez. Şimdi bir soru, dünyanın en güçlü büyüsü nedir? "

Sınıftan çıt çıkmıyordu. Olivia, göz ucuyla Tom'a baktı. Soru yöneldiğinde gözlerini kıstığını fark etti. 'Cevabı biliyor.'dedi içinden. 'Ama neden cevaplamıyor? '

"Cevap yok mu? Evet?... Pekala. -Ellerini birleştirdi. - Sevgi, en güçlü büyüdür. Patronus büyüsü de buna dayanır. Büyünün sözleri sadece bir aracıdır. -Derin bir nefes aldı ve sanki tüm güzellikleri dışarı salar gibi nefes verdi. - İçinizdeki mutluluğu yansıtmanız için. "

Odada ilerledi ve herbir öğrenciye tek tek baktı. Sonra da gülümsedi.

"Eminim ki her birinizin mutlu bir anısı vardır. Öyle değil mi? -Bir cevap bekler gibi sınıfa baktı. - Hepinizden bu anılardan en güçlü olanı seçmenizi istiyorum. O kadar güçlü olsun ki karşınızda duran karanlık varlık aciz kalsın. "

Sınıfın ortasına ilerledi ve öğretmen masasına yaslandı.

"Şimdi benimle birlikte tekrar edin!-Sınıf hep bir ağızdan-Expecto patronum! "

"Güzel, şimdi de her birinizden büyüyü dersin sonuna kadar çalışmasını istiyorum. Deneyin ve asla pes etmeyin! Haydi,ne duruyorsunuz, başlayın!"

Sınıfta bir hareketlenme oldu. Asalar ele alındı ve "Expecto patronum!" nidaları yükseldi. Olivia, Merrythougt'ın mesleğine aşık olduğunu o zaman anladı. Yayılan nidalar bir müzikmişçesine ona zevk veriyor, ritim tutmasını sağlıyordu. Hafifçe gülümsedi.

En güçlü anı. En güçlü anısı neydi? Zihnini zorladı. Birçok anısı silik silikti. Hiçbirinde mutluluğu bulamıyordu. Yutkundu. Bir anısı olmalıydı değil mi? Zihnini biraz daha zorladı. Aklına düşen ise sadece bir his oldu. Kaşlarını çattı. Anı parçalanmış gibiydi. Sanki zihninden silinmiş bir şeyi arıyordu. Ama kendini hiç bu kadar mutlu ve aynı zamanda mutsuz hissetmemişti.

Asasını eline aldı. Sanki sadece o an asa ve kendisi vardı. Bir rüyada yaşıyormuşcasına salladı asayı.

"Expecto Patronum! "

Sınıf sessizliğe gömülürken asanın ucundan mavi bir ışık hüzmesi yükseldi. Tanımlayamadığı bir ses odayı sararken yine tanımadığı bir hayvan karşısında belirdi. Kanatları vardı ama yüzü bir sürüngene benziyordu.

"Bu bir Thesteral mi? Vay canına! Olivia, Thesteral Patronusu oldukça nadirdir. " dedi Marlow.

Olivia, kaşlarını havaya kaldırdı. Tekrar bakışlarını patronusuna çevirdiğinde Merrythought'un ona yaklaştığını fark etti.

"İlk denemede. Oldukça güçlü olmalısınız Miss...? "

"Dawson, efendim. "

Kafasını salladı kadın. "Seçtiğiniz anı ,güçlü olmalı. "

"Sanırım, öyle efendim. "

"Sanırım mı? "

Olivia'nın boş bakışlarında cevap bulamayan kadın tekrar sınıfa döndü.